Marie und Nico door Marie Bruckner

Zakelijke gegevens

Titel: Maria und Nico
Schrijver: Maria Brückner
Uitgeverij: Schneider-Buch
1e Druk: 1979
Bladzijden: 62
Hoofdpersonen: Maria en Nico

Samenvatting

I Maria is een meisje dat in een grote stad woont, maar in de vakanties verblijft ze in de Inzel. Dit is (was, toentertijd) een streek met veel platteland waar men behoorlijk wat jaren achterliep op de Duitse steden. Men is er nog heel gelovig en ze zijn afhankelijk van hun dieren en hun oogst. Zo moet men vaak dagen lopen als men ergens heen wil en de bagage wordt gedragen door een Ezel. Het verhaal begint in de Inzel in het huis van Nico, een vriend van Maria. Nico is wat ouder en heeft vaak de leiding en zegt soms dat Maria nog klein is.

II Nico gaat een wandeltocht maken naar een broer van hem en Maria mag mee. Ze trekt haar nieuwe schoenen aan, gekocht door haar rijke vader die haar alles geeft wat ze wenst, maar bijna nooit thuis is. Ze lopen in een dag naar een broer van Nico en daar moet Nico. Zijn broer moet iets met hem bespreken en Maria moet naar buiten gaan. Wat later komt Nico ook naar buiten en gaan ze slapen onder een boom.

III Nico vertelt dat ze de volgende dag naar een professor moeten lopen. Daar moeten ze de schapen van Nico’s broer afleveren. Als Maria wegdroomt blijkt dat ze later ook schapen wil, en deze samen met Nico hoeden.

IV Om 4 uur worden Maria en Nico weer wakker. Ze zitten lekker te ontbijten als je 2 soldaten aan horen komen. Maria wil graag bewijzen tegenover Nico dat ze niet meer klein is en besluit een spelletje te spelen met de soldaten. Zij komen om water vragen, maar Maria doet net alsof ze uit Zweden komt. Ze doet alsof ze er niets van begrijpt en roept wat Zweedse woorden. Ze oogst bewondering van Nico en haar opzet is geslaagd. Daarna beginnen ze met lopen…

V De eerste uren verloopt alles voorspoedig. Daarna krijgt Maria last van haar voeten. Maar ze probeert zich groot te houden tegenover Nico, die van tevoren al zei dat ze het niet zou halen. Ook wil ze heel graag de kust zien vanaf de heuvels. Maar als ze er bijna zijn wordt de pijn ondraaglijk en moet ze onder een boom blijven liggen. Nico loopt verder naar de professor. Maria ziet dat haar sokken rood zijn van het bloed. Ook is ze verschrikkelijk moe en valt ze onder de boom in slaap

VI Als ze weer wakker wordt realiseert ze zich dat ze niet meer kan lopen. Ze moeten echter nog terug naar huis. Als Nico terugkomt en ziet hoe het met haar voeten is besluit hij om haar naar huis te dragen. Hij kent een binnendoorweggetje, maar toch is het nog de hele dag lopen. Na een tijd zijn ze allebei helemaal bezweet en verschrikkelijk dorstig. Als ze een boom zien staan gaan ze eronder zitten.

VII Ze zien een grotere boom en willen daaronder gaan zitten, maar er zit al iemand onder. Ze zien een oude man met een ezel voorbijkomen. In ruil voor hun bezittingen brengt de man hen naar huis. Maar ze worden tegengehouden door de man die onder de boom zat. Het was een politieagent buiten dienst. Toch wilde hij het politiebureau inschakelen. Even later valt Maria in slaap.

VIII Maria is weer thuis, op bed. Hoe ze daar gekomen is weet ze niet. Dan ziet ze haar vader, die vrijwel nooit thuis is. Hij gaat meteen naar haar toe. “Mijn lieveling, mijn engel”. Dingen die hij anders nooit zegt. Ze wordt onderzocht door de dokter. Ze mankeert niets, ze moet alleen een paar dagen in bed blijven liggen vanwege haar voeten. In de tijd die volgt praten ze wat.

IX Nico komt langs en praat wat met Maria. Ook heeft hij voetenzalf van de professor bij. Als hij weg is slaapt Maria wat. Nadat ze wakker is geworden hoort ze de stem van haar moeder. Ze is blij dat ze haar weer ziet. De dagen die volgen wordt ze verzorgd door haar ouders, met name haar vader, en door Nico.

Beschrijving van de hoofdpersonen

Maria is een verwend stadsmeisje. Omdat ze zo verwend is en alleen maar luxe om zich heen heeft, wil ze waarschijnlijk af en toe weg naar een gebied waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Daar maakt ze kennis met het hardere leven zonder al teveel luxe, met uitzondering van hun huis daar, wat wel erg luxe is. Als ze ergens om vraagt bij haar vader krijgt ze het. Dat leidt tot uitspraken als: “Als we later groot zijn, dan koopt mijn vader voor ons…”. Maar ze mist een echte band met haar vader, want hij is altijd weg. Tot er dus iets met Maria gebeurt. Dan beseft vader hoeveel hij eigenlijk van haar houdt en hoe weinig dat hij thuis is. Nico woont al heel zijn leven in de Inzel en is niets anders gewend. Hij is dan ook een stuk “sterker” dan Maria. Hij is meer gewend en hij heeft meer doorstaan. Maar hij is ook heel behulpzaam, zeker als anderen in de problemen zitten. Hij wordt een beetje neergezet als een jongen met een aantal problemen, maar hij is uiteindelijk wel de held.

Mening

Zoals ik de vorige keer ook al vermeldde, vind ik het grote nadeel van Duitse boeken lezen dat, omdat de schrijfstijl zo makkelijk is, het verhaal niet erg diepgaand is. Spannende situaties worden niet echt opgebouwd en meer zakelijk verteld. Omdat je een aantal woorden niet kent, weet je soms even niet waar het over gaat. Ook niet fijn. Ik kom niet lekker in een verhaal als ik niet goed weet wat er staat. Dan moet ik daarover gaan nadenken en dan schiet het lezen niet op, en wordt het erg saai. Dit boek had wel duidelijk meer diepgang dan het vorige. Het ging tenminste ook echt over problemen. Het nadeel vond ik dat belangrijke stukken heel kort beschreven waren, en er soms heel langdradige dialogen plaatsvonden die eigenlijk nergens over gingen. Het informatieve gedeelte was dus erg kort door de bocht en de gesprekken erg langdradig. Verder zie ik dat er in dit boek ook een achterliggende gedachte zit, dit miste ik bij het vorige boek. Hier probeerde de schrijfster duidelijk te maken dat men er soms pas achterkomt hoeveel men van iemand houdt als er met die persoon iets gebeurd is. Het boek was dus al een stuk beter dan het vorige, maar nog steeds niet erg spannend en diepgaand.