Keine Angst Maria door Anatol Feid

Maria Vargas is een meisje van 10 jaar dat in een sloppenwijk in San Gabriel aan de rand van Santiago woont. Maria verkoopt spullen op straat, in het centrum van Santiago. Met het geld dat ze verdient kunnen zij en haar vader, moeder en broer Juan eten kopen.

Haar broer, Juan Vargas, is 16 jaar. Hij en zijn bende beroven mensen van hun geld en/of eten, hij bezorgt de kinderen in de buurt producten om te verkopen (ze moeten dan wel een deel van de winst aan hem afstaan) en hij zorgt er voor dat niemand uit een andere sloppenwijk, iemand van de kinderen in zijn wijk (waaronder Maria) iets aan doet. Veel mensen in San Gabriel stelen, of verkopen gestolen producten om van te kunnen leven.

In Chili mogen de arme mensen niet werken en de rijke mensen willen niets van hun rijkdom afstaan aan de armen. Ze houden alles voor zich zelf.

Als Maria op een avond klaar is met verkopen en nog wat spulletjes over heeft, komt ze een Paco tegen. (Een Paco is een scheldnaam voor een politie, ze heten eigenlijk Carabinero’s) Hij vertrapt haar spullen, het is goed dat er veel mensen in de buurt waren, anders had hij haar meegenomen en opgesloten in een soort gevangenis.

Maria komt op de terugweg José Pereira tegen. Hij rijdt met een bus van San Gabriel naar Santiago en terug. Hij neemt de kleine straatverkopertjes meestal mee voor niets, maar dan moeten ze wel oppassen dat ze geen Carabinero tegen komen, want die controleren of de passagiers wel een kaartje hebben.

Als de bus dichter bij San Gabriel komt zien ze ineens rook uit de buurt van de sloppenwijk komen waar ze wonen. Als ze in San Gabriel zijn aangekomen rent Maria de bus uit richting haar huis. Overal zitten mensen op de straat.Veel huizen zijn verwoest door de Carabinero’s. Tafels, stoelen bedden, van alles ligt op de straat. Maria komt haar tante Carmen tegen. Maria vraagt wat er gebeurd is, maar Carmen kan alleen maar huilen. Als Maria vraagt waar haar vader en moeder zijn, zegt Carmen dat ze in de kerk zijn. Maria loopt langzaam naar de kerk. Als ze langs haar huis komt, ziet ze kogel gaten in de muur. Ze gaat naar binnen maar daar is niemand. Als ze bij de kerk is en naar binnen gaat ziet ze pastoor Andres en haar ouders bij een altaar staan. Als ze dichterbij komt ziet ze dat haar broer op het altaar ligt, hij is dood. De Carabinero’s hebben hem vermoord.

De volgende dag komt de beste vriend van Juan, Miguel, naar de kerk. Hij laat een tijdschrift zien waarin een verhaal staat over Juan. Er staat dat de Carabinero’s eindelijk de wijk hebben verlost van een terrorist. En dat hij weerstand biedde bij zijn arrestatie, dus hebben ze hem neer moeten schieten. Zo is het alleen niet gebeurd. Juan biedde geen weerstand, hij is vermoord.

De Carabinero’s komen weer in de sloppenwijk, maar deze keer doen ze niets, ze willen alleen maar praten. De burgemeester vertelt de Pobladores (bewoners van de sloppenwijk) dat er morgen een feest is omdat de president al 10 jaar regeert. Hij wil de Pobladores ook op dat feest hebben. Ze krijgen nieuwe kleren, goede schoenen en 100 peso’s als ze op tv willen zeggen dat ze blij zijn dat ze van Juan Vargas verlost zijn. Eerst is iedereen boos. De Carabinero’s gaan weer weg en iedereen begint te discussiëren. Uiteindelijk gaat iedereen zich toch inschrijven voor het feest. Maria en haar vrienden zijn boos. Zelfs Juan’s vrienden gaan zich inschrijven!

Maria gaat naar huis, om aan haar ouders te vragen of ze de andere mensen willen overtuigen dat ze niet naar het feest moeten gaan en dat Juan helemaal niet zo slecht was, hij was net als de andere mensen! Maar haar ouders zijn dronken en willen er verder niet meer over nadenken. Ze zeggen dat ze er toch niks meer aan kunnen doen.

Alle volwassenen zijn weg, behalve Marta (lerares), pastoor Andres en Enrique Molina (was vroeger baker) en José Pereira. Ze gaan naar een heuvel, want in de sloppenwijk zijn alle mensen dronken. Ze zijn aan het feesten omdat ze de nieuwe kleren gekregen hebben en verbranden de oude kleren.

Enrique vertelt hoe de ouders van de kinderen hebben gevochten en gedemonstreerd. Hij vertelt dat de meeste mensen nu bang zijn dat er weer allemaal mensen worden opgepakt of worden doodgeschoten. Dan krijgt Maria een idee. De volgende dag komen de Carabinero’s met een tv ploeg om te filmen dat de mensen nieuwe kleren en schoenen aan hebben en in de camera zeggen dat ze blij zijn dat ze verlost zijn van Juan Vargas. Pastoor Andres heeft een journalist uit de VS geregeld en die komt ook. ’s Nachts hebben Maria en de rest de kleren van de mensen gestolen. Dus de mensen moeten half naakt naar buiten komen. De Burgermeester snapt er niks van en begint de mensen te bedreigen. De journalisten uit VS nemen foto’s en hebben een bandrecorder. Maria en de andere kinderen hebben zich op de heuvel verstopt, maar komen dan naar beneden rennen en vertellen de journalist het hele verhaal over Juan en de burgemeesters valse plannetjes.

Eerst hebben de mensen niet door wat er aan de hand is, maar uiteindelijk snappen ze het en helpen Maria en de kinderen.

Juan kan de volgende dag begraven worden. Iedereen zal in een grote optocht meelopen en mensen uit andere sloppenwijken die gehoord hebben wat er is gebeurd lopen ook mee!