Isabella door Isabella Leitner

Titel verklaring: Isabella schrijft over zichzelf, hoe ze de tijd in de 2e wereld oorlog als jodin heeft beleefd. Het hele boek wordt ook verteld door haar ( Isabella ). Daarom heet het volgens mij ook Isabella als titel.

Hoofdpersonen:

Isabella: Isabella is de echte hoofdpersoon, alles wat er gebeurt zie je door haar ogen. Je weet haar gedachten en gevoelens. Isabella is een meisje dat de oorlog heeft ervaren op een slechte manier. Je merkt dat ze heel gevoelig is, maar ze heeft ook veel kracht, kracht om te overleven, en ze geeft de hoop niet op.

Rachel: Rachel is het zusje van Isabella, Rachel is een meisje waar je niet zo veel over weet. Dat komt omdat haar gevoelens niet beschreven worden, maar het is niet moeilijk om het gevoel van haar te beschrijven. Rachel is ook een meisje dat wil overleven, zei heeft ook doorzettingsvermogen en is erg zorgzaam.

Vader van Isabella en haar zusjes: Hun vader woont in Amerika. Soms lees je wel over de vader maar niet zo heel erg veel. Je weet dat hij erg zijn best heeft gedaan om het mogelijk te maken dat zijn dochters bij hem konden wonen. Alleen was dat te laat. Daaruit kan je toch wel opmaken dat hij een liefdevolle persoon is die erg van zijn familie houdt.

Philip: Hij is de broer van Isabella en haar zusjes. Hij heeft ook veel liefde in zich en voelt zich nu ook de man van de familie, omdat zijn vader in Amerika woont. Hij heeft een persoonlijkheid dat hij zijn familie moet beschermen en geruststellen.

Samenvatting:

Isabella en haar familie zijn joods, ze worden op 28 mei 1944 meegenomen naar het concentratiekamp. Het is de 2e wereld oorlog. Als ze in het concentratie kamp ( Auschwitz ) zijn moeten ze hard werken en ze worden kaalgeschoren. Er komt steeds een controle om te kijken of ze niet te broodmager zijn, zijn ze dat wel dan krijgen ze de duim omlaag en worden ze vergast. Na een korte tijd worden de moeder van Isabella en haar jongste zusje vermoord. Isabella heeft ook nog een broer genaamd Philip, hij zit in een andere barak dan Isabella en de andere zusjes. Isabella en haar zusjes slapen met hun allen in een barak, Om daar te slapen is vies; je moet op planken slapen en er zijn overal luizen. In je haren, onder je oksels, overal. Na een tijd krijgen Isabella en haar zusjes steeds blokjes hout met boodschappen van hun broer erop. Hij probeert hen op te beuren en hoop/moed te geven. Zo gaat het een hele tijd goed totdat ze geen bericht meer krijgen van Philip, ze zijn bang dat hij ook dood is net als zijn moeder en zijn jongste zusje. Het is een dag die mooi en fijn is voor de joden, want er wordt van alles georganiseerd. Je kunt gedichten voorlezen, een instrument bespelen. De joden weten alleen niet dat dit alleen maar is voor foto’s, foto’s die aan de Duitse bevolking en andere niet joden getoond worden om te laten zien dat de joden het helemaal niet slecht hebben in het kamp. Een vrouwelijke commandant: Irma Grese ziet Chicha wel zitten. Irma Grese valt op mannen en op vrouwen. Dit is best gunstig voor Chicha, Chicha kan nu op een betere plek gaan werken en soms wat voor haar zusjes meenemen b.v. wat eten of persoonlijke dingen die ze moesten afgeven bij aankomst. Isabella en haar zusjes plus andere joden worden overgeplaatst naar een ander kamp Birmbaumel. Daar is het anders. Als ze daar net zijn aangekomen moeten ze in een rij gaan staan. Isabella ziet een medegevange die probeert te vluchten. Het lukt haar. Isabella heeft tyfus gekregen en ligt daarom in het kampziekenhuis. Haar zusjes komen stiekem op bezoek om Isabella wat brood te geven. Isabella en haar zusjes hebben honger, ze krijgen bijna niks te eten. Ze leven nog een hele tijd met honger, kou en verdriet. Het is inmiddels winter geworden (1945). Rachel is een schoen kwijt en Isabella en de rest weten als Rachel geen andere schoen krijgt dat ze dood vriest. Maar als zij een schoen afgeven gaat een van hen dood. Degene die aan Rachel een schoen geeft krijgt veel respect, maar zal toch dood gaan.

Als de zusjes naar het dorp Jagdschutz moeten lopen merkt Chicha een huis op aan haar rechterkant. Het huis is helemaal bedekt met sneeuw. De andere zusjes merken het ook op, en zonder te overleggen rennen ze met zijn allen naar het huis toe en verstoppen zich op een plekje. De zusjes zijn wel gescheiden van elkaar, Rachel en Isabella hebben zich verstopt in het hondenhok. De rest zijn ze nog kwijt. Na een tijd gingen Rachel en Isabella op zoek naar de anderen. Tijdens het zoeken deden ze de deur van de schuur open en zagen nog 3 hoofden. Het waren hoofden van nog drie andere joden die gevlucht waren. Ze omhelsden elkaar van blijdschap. Eenmaal in het huis zagen ze dat het huis snel verlaten was zonder veel spullen te hebben ingepakt. In het huis was heel veel eten aanwezig, maar dan ook echt heel erg veel. Ze waren zo blij en hebben aan een stuk door gegeten, niet gegeten maar gevreten. Ze schrokten alles naar binnen. Hun buik was helemaal vol, maar ze bleven maar dooreten. Ze aten voor hun leven. Isabella en haar zusjes zien in dat ze echt veel respect hebben voor een zus Rachel, Rachel is heel erg zorgzaam net als een soort van tweede moeder. Na een paar dagen te hebben geslapen, gegeten en weer geslapen zien ze dat er soldaten rond het huis lopen, maar deze soldaten zijn anders ze hebben een ander uniform aan en dragen een rode vlag met zich mee. Dan realiseren ze zich dat dit de vlag van Rusland is, dit betekent dat ze bevrijd zijn! Ze zijn bevrijd, is dat niet een fijn gevoel? Ze gaan mee met de Russische soldaten naar Odessa, de plek waar de overlevenden bij elkaar gebracht worden. Op 5 april zijn ze op zoek naar een Amerikaan die kan regelen dat ze met het volgende schip naar Amerika mee mogen gaan. Amerika, waar ze vrij zijn en waar hun vader woont. Ze mogen met het eerstvolgende schip mee, dit is met een US- handels marine schip. Na een paar weken is er eindelijk land in zicht. Isabella doet op verzoek van iemand lippenstift op, zo is ze net als de Amerikaanse vrouwen. Isabella voelt zich toch anders, na zoveel te hebben meegemaakt vind ze het moeilijk om met dingen om te moeten gaan. Het is moeilijk voor haar om met een natuurlijke dood om te kunnen gaan. Isabella vindt dat ze de maand mei moeten afschaffen, omdat het voor haar een hel was in die maand. Isabella is nu al een tijd in Amerika en heeft nu ook een man, ze krijgt 2 kinderen: Peter en Richard.