Duits mondeling:

Boeken:
• Die weisse Rose
• Wie licht smeckt
• Schweigeminute

Die weisse Rose:

Schrijver:
Inge Scholl Inge Aicher-Scholl is op 11 augustus 1917 geboren in Ingersheim-Altomünster (Duitsland).Ze overleed aan kanker op 4 september 1998. Ze was student, dan verzetsstrijder, leraar en uiteindelijk woordvoerder voor ‘peace in the world’. Ze heeft de boeken ‘Die Weiße Rose’ in 1947, ‘Students against Tyranny’ in 1952 en ‘Eva’ (haar kind) in 1953 geschreven. Het thema is dus: het verzet tegen de oorlog, tegen het Hitler-regime met uitzondering van 'Eva'. Inge Scholl behoort daarom dan ook tot de literaire stroming van de oorlog. Dit is ook wel logisch, want ze heeft het van dichtbij meegemaakt. Na het drama van de oorlog waarin haar zusje Sophie en haar broertje Hans omkwamen, heeft ze een school ter herdenking van hun gesticht. Ze gaf tevens les. Ze is getrouwd met meneer Aicher.

Thema:

Dit boek is van het genre oorlog. De situatie in de Tweede Wereldoorlog in dit geval. Het thema is echter het verzet van studenten tegen het Hitler-regime(nationaal-socialisme) in de Tweede Wereldoorlog.

Verklaring titel:

De titel kun je zowel letterlijk als figuurlijk opvatten. 'Die Weiße Rose' was de naam van een groep studenten die zich tijdens de 2e Wereldoorlog tegen het Hitler-regime(nationaal-socialisme) verzetten. De kleur wit staat echter ook voor zuiverheid. En het Hitler-regime was niet zuiver, dus 'Die Weiße Rose' moest hiervoor maar zorgen.

Hoofdpersonen:
Hans Scholl, broer van de schrijfster is geboren op 22 september 1918 in Ingersheim. Als kind woont hij in Kochertal, tot zijn familie naar Ulm verhuist. Op 19-jarige leeftijd moet hij voor 8 weken naar de gevangenis, wegens verboden bijeenkomsten. Hij is student medicijnen en tijdens de tweede wereldoorlog ontwikkelt hij een steeds groter wordende haat tegen de nationaal-socialistische regering. In de lente van 1942 richt hij samen met medestudenten de organisatie ‘Die Weiße Rose’ op. Deze verzetsgroep probeerde d.m.v vlugschriften de bevolking op te roepen voor passief verzet. Op 22 februari 1943 wordt Hans op 25-jarige leeftijd onthoofd, nadat hij betrapt is op het maken van vlugschriften.

Sophie Scholl, zusje van de schrijfster is geboren op 9 mei 1921 in Forchtenberg. Sinds 1932 woonde ze met haar gezin in Ulm. Daar ging ze naar de Mädchen-Oberschule en haalde ze in 1940 haar examen. Door de invloed van haar familie en eigen ervaringen met het regeringssysteem (o.a. in de Hitlerjugend)ontwikkelt zij net als haar broer een afkeer tegen het Hitler-regime. In mei 1942 begint ze aan haar studie biologie en filosofie in München bij haar broer. Niet veel later sluit ze zich aan bij de organisatie van haar broer. Ook zij wordt op 2 februari 1943 vermoord. Ze is dan pas 21 jaar oud.

Christoph Probst, geboren op 6 november 1919 in Murmau. Tijdens zijn studententijd trouwt hij en wordt vader van drie kinderen. Tijdens zijn studie medicijnen ontmoet hij Hans en ze worden goede vrienden. Hij sluit zich aan bij Die Weiße Rose en op 22 februari 1943 wordt ook hij vermoord.

Kurt Huber, geboren op 24 oktober 1893. Als hoogleraar muziekwetenschappen, psychologie en filosofie was hij erg geliefd bij zijn studenten. De Gestapo nam vaak deel aan zijn hoorzittingen, omdat deze altijd erg druk bezocht werden. Met Hans Scholl, broer van zijn studente Sophie kan hij het goed vinden en hij sluit zich aan bij ‘Die weiße Rose’. Op 13 juli 1943 wordt ook hij ter dood veroordeeld.

Waar en wanneer het afspeelt:

Het verhaal speelt zich af in Duitsland. Het verhaal zou niet ergens anders gespeeld kunnen worden. Het nationaal-socialisme was in andere landen echt niet zo groot als het nationaal-socialisme in Duitsland. In Duitsland hadden nationaal-socialisten de macht en hiertegen moest men zich ook groot tegen verzetten. Dit waren vooral de studenten; 'Die Weiße Rose'. Het speelt zich vooral af in Munchen, aan de universiteit van Munchen. Voor hetzelfde geval had het in een andere stad kunnen plaatsvinden. Het speelt zich af tussen ongeveer 1933 en 1945; het begin van de verhuizing van de familie Scholl naar Ulm en het einde met de bevrijding door de geallieerden. Dus onder het Hitler-regime.

Samenvatting:

De familie Scholl verhuist in 1932 van hun geboorteplaats Kochertal naar het stadje Ulm. De familie bestaat uit de vader Robert, de moeder Magdalene en de kinderen Inge (oudste), Hans, Elisabeth, Sophie en Werner.

Hitler komt aan de macht. Hij zou de reddende engel voor Duitsland moeten

zijn, dat in onrustige wateren was gekomen na de desastreuze gevolgen van de eerste wereldoorlog. Later zou echter blijken dat hij meer de dictatoriale duivel voor Duitsland was. De kinderen worden lid van de Hitlerjugend. De vader is hier echter niet blij mee, hij vindt dat Hitler met zijn macht misbruik zal maken van het volk. Maar de jongeren zijn vastberaden.

Dan krijgt de vader gelijk. De jongeren komen erachter dat er dingen niet 'kloppen'. Hun rotsvaste geloof in Hitler verandert in twijfel en daarna in verzet. Ze keren zich af van de Hitlerjugend.

Hans en Werner besluiten om bij de Jungenschaft te gaan. In deze jongensgroep deed men dingen die ze leuk vonden, bepaalde muziek luisteren/spelen, boeken lezen. Dingen die ze bij de Hitlerjugend niet mochten doen. Dan wordt de groep opgerold door de Gestapo en belanden ze in de gevangenis.

Na de vrijlating gaat Werner naar het Russische front en Hans gaat geneeskunde studeren (studie medicijnen). Tijdens zijn 'tournee' langs studie en tevens als hospitaalsoldaat aan het front tegen zowel Frankrijk als Rusland, ontmoet hij 'gelijkgezinden'.

Uiteindelijk wordt er een groep gevormd van studenten van een de universiteit in München; ‘Die Weiße Rose’. Dit is een gezelschap in het leven geroepen door Hans en zijn mede-student/vriend Alexander Schmorell. Later kwamen hier nog bij: de studenten/vrienden Christl Probst, Willi Graf en Sophie Scholl.

Inmiddels zijn ze al volop bezig met het verzet. Er worden vlugschriften verspreid, muren worden beklad. Maar er is veel angst, want de Gestapo zou op ieder moment kunnen opduiken en je zou 'verdwijnen'. De jongeren krijgen echter ook steun van een hoogleraar filosofie: Kurt Huber. Het groepje houdt de moed erin. Ze strijden voor hun idealen.

Dan is het vakantie en worden Hans en de andere jongens naar het front gestuurd. Onderweg met de trein komt Hans allerlei perikelen tegen die hem nog meer aanzetten om door te gaan met zijn verzet. Hij maakt kennis met het onderdrukte volk, met o.a. de joden. Hij is erg aardig tegen deze mensen. Aangekomen aan het front, hoort hij dat hij dichtbij zijn broertje Werner is ‘gestationeerd’. Ondertussen in Duitsland wordt hun vader beschuldigd en opgepakt om voor vier maanden in de gevangenis te zitten. Sophie keert in de vakantie terug naar huis.

In de herfst van 1942 keren de jongens terug van het front en de vader wordt tegelijkertijd ook vrijgelaten. Na de terugkomst van de groep gaan de dingen ineens veel sneller. Het verzet groeit. Het beperkt zich niet meer tot München, ook de studenten in Berlijn, Freiburg, Hamburg stichten verzetsgroepen. Maar naarmate het verzet groeit, des te gevaarlijker het wordt.

Op een dag is het zover. Wanneer Hans en Sophie op 18 februari 1943 vlugschriften verspreiden op hun universiteit in München, worden ze gezien door de conciërge en opgepakt door de Gestapo. Er volgt een proces waarin ze geen kans hebben en uiteindelijk worden ze op 23 februari ter dood veroordeeld. Het gaat in groepjes, iedereen die bezig was met het verzet wordt veroordeeld. Familie-leden worden verantwoordelijk gesteld en gaan voor enkele tijd de gevangenis in. Het veroordelen, de processen gaan nog door tot mei 1945.

Wie licht schmekt:

Schrijver:
Friedrich Ani (* 07 januari 1959 in Kochel am See ) is een Duitse schrijver die in de eerste plaats voor zijn misdaadromans -commissaris was aangekondigd naar Zuid-Tabor.

Friedrich Ani is de zoon van een Syrische vader en een Silezië . Zijn eerste hoorspelen en theatrale stukken geschreven kort na zijn afstuderen. Na de burgerlijke dienst in een tehuis voor moeilijk opvoedbare jongens was Ani 1981-1989 politie verslaggever en radio schrijver. In 1992 werd hij fellow van de script workshop in München aan de Academie te Münchenn voor televisie en film in 1996 en publiceerde zijn eerste roman.

Hij beroemd werd voor zijn veertien boeken volledige cyclus van misdaadromans van commissaris Tabor Zuid, een in München gevestigde zoekt voor personen vermist detective-afdeling, schreef ook een aantal jongeren Ani boeken en gedichtenbundels. Na voltooiing van de zuidelijke bereik, ontwikkelde hij twee nieuwe series aan de Chief commissarissen Polonius Fischer, een voormalig monnik en de blinde commissaris Jonathan Vogel en zijn zoon Max, die werkt in de moord.

Anis boeken zijn vertaald tot dusver in het Frans, Spaans, Nederlands, Deens, Koreaans en Chinees. Hij werd drie keer met de Duitse Crime Prijs uitgereikt. Zijn roman De uitvinding van de critici in het afscheid koos Zwitserland als de enige Duitstalige boek van de tien beste misdaadromans van de jaren 1990. Ani schrijft sinds 1995, scripts voor toneelstukken en tv-series als Tatort , stalen gaas en Rosa Roth .

zijn roman Duitse angst door Ani voor een echt model, een geschiedenis van vreemdelingenhaat in een Duitse stad voor het vertellen, was Ani bekroond met de inaugurele 2001 Radio Bremen Misdaad prijs . Laudator Frank Göhre uitgezocht bij de prijsuitreiking, het Boek van Ani poke uit door zijn indrukwekkende realisme. Duitse Angst trekken als het beste voorbeeld van het genre een nachtmerrie beeld van de criminaliteit wereld in de Federale Republiek van vandaag. [1]

In februari 2010 werd hij in München toren schrijvers genoemd.

Friedrich Ani woont in München.

Thema:

Het genre van dit boek is liefdesverhaal, want Lucas is stapelverliefd op Sonja. Het thema van dit boek is dan ook liefde, ook vanwege de zelfde reden als het genre. Het motief is, is dat Lucas verliefd is op Sonja.

Titel verklaring:
De titelverklaring is dat Sonja geen licht ziet, wie licht smeckt betekent hoe licht smaakt. En Sonja heeft geen flauw idee van hoe het er uit ziet.

Hoofdpersonen:
Lucas is de hoofdpersoon in het boek. Hij is 14 jaar oud geworden en wil zijn verjaardag niet vieren. Het enigste wat hij wil is 3 dagen alleen op pad. Dat doet hij dus ook. Het is een karakter want je weet wat hij denkt en weet niet hoe hij er uit ziet. Lucas is helemaal verliefd op Sonja en wil haar niet meer kwijtraken.

Sonja is ook een hoofdpersoon want ze heeft een belangrijke rol in het boek. Sonja is een blind meisje die werkt. Zij ziet de wereld heel anders dan Lucas en probeert hem dat dan ook te laten zien. Sonja is geen karakter want je weet hoe ze er uit ziet.

Je hebt ook nog wat bij-personen zoals de moeder van Lucas en de opa. Ook komen er in het begin 2 mensen voor, die verder niet echt meer een aanwezige rol hebben.

Overige persoon is Vanessa, ook zij is geen karakter want je weet hoe zij er uit ziet. Ze heeft blonder haar dan Sonja en heeft heel kort haar.

Plaats:

Het speelt zich in berlijn af.

Samenvatting:

De hoofdpersoon is Lucas. Hij is14 jaar, heeft rood haar en zijn karakter is tegendraads en hij doet z’n eigen zin. Zijn karakter veranderd niet, maar zijn gedachten wel. Zijn probleem is dat hij denkt dat hij niemand nodig heeft, daarvan is hij overtuigd, maar in de 3 dagen in Berlijn merkt hij dat dat toch anders is.

De andere personen die in dit boek voorkomen zijn Sonja, een blind meisje en haar vriendin Vanessa. Over hen kom je verder niet veel te weten, alleen dat Sonja gedachten kan lezen en verschillende dingen kan 'zien' die een gewoon ziende niet kan zien. Vanessa is eigenwijs.

Lucas vindt Sonja meteen appart, ze gaat niet eens aan de kant als hij in de verkeerde richting de roltrap afloopt! Logisch natuurlijk, maar dat ze blind was wist hij toen nog niet. Hij wist Vanessa een trut, maar Vanessa denkt dat Lucas haar juist heel leuk vindt.

Je kent Lucas kennen doordat het verhaal in de ik-vorm is geschreven. Hij verteld zijn gevoelens. Dat hij Lucas heet, kom je pas aan het eind te weten, wat eigenlijk heel raar is. Lucas stelt zichzelf steeds vragen over Sonja en bedenkt daar dan ook antwoorden op, zodat je een hele andere gedachte bij haar krijgt. Je weet pas echt hoe ze is aan het eind van het boek, daar vertelt Lucas hoe ze is. Vanessa zit er maar een beetje bij en probeert op te vallen, verder kom je niet zoveel over haar te weten.

Het verhaal speelt zich af in Berlijn, de hoofdstad van Duistland, waar Lucas 3 dagen rondzwerft. Die 3 dagen worden uitgebreid beschreven en vaak worden er nog stukjes uit het verleden teruggehaald. Als je het leest, lijkt het net alsof het nu gebeurt, dus het is geen historisch verhaal, maar een eigentijds verhaal.

De gebeurtenissen staan door elkaar heen, telkens heb je terugblikken, soms op een dag, soms ook een paar jaar. Ik denk dat de schrijver hiermee het verhaal spannend heeft gemaakt, omdat je dan het verhaal pas aan het einde begrijpt.

De bedoeling van de schrijver is ongetwijfeld de lezer amuseren, maar ook de ogen van een ziende te openen voor de wereld van de niet-zienden.

Schweigeminute:

Schrijver:

Siegfried Lenz werd geboren in het Oost-Pruisische stad Lyck in 1926. Te beginnen met zijn roman Es Waren Habichte in der Luft ('Er waren haviken in de lucht'), zijn werken zijn uitgegeven door Hoffmann und Campe Verlag. Lenz heeft talrijke prijzen gekregen, waaronder het Goethe-prijs van de stad Frankfurt en de Friedenspreis des Deutschen Buchhandels (Peace Award van de Duitse Boekhandel).

Thema:

Liefde, rouwproces

Titelverklaring:
Een minuut stilte in acht wordt genomen in de hal van het Lessing Gymnasium in het geheugen van de populaire school jonge lerares Engels Stella Petersen

Hoofdpersonen:

Christian en stella

Plaats:
de boot van christian’s vader en de haven daarbij gelegen.

Samenvatting:

De instelling van deze elegante novelle, door een auteur nu tweeëntachtig jaar, is een klein stadje genaamd Hirtshafen aan de Baltische kust, in een periode waarin 'Benny Goodman en Ray Charles [waren] nog steeds in zwang'. Een minuut stilte in acht wordt genomen in de hal van het Lessing Gymnasium in het geheugen van de populaire school jonge lerares Engels Stella Petersen. De novelle keert terug naar de ceremonie nu en dan, skilfullly afgewisseld met account achttien jaar oude christelijke's van zijn zomer liefdesaffaire met zijn leraar.

De stad industrieën zijn maritieme, de visserij en toeristische excursies naar Bird Island niet ver weg. Christian's vader is eigenaar van een excursie boot, en een platte bodem vaartuig voor het baggeren van grote stenen op de golfbrekers te breiden, en Christian helpt met het werk. Stella woont in het nabijgelegen Scharmünde met haar oude vader, van wie haar liefde voor het Engels komt. Hij was radio-officier op een Luftwaffe gevechtsvliegtuig neergehaald in Kent tijdens de oorlog. De twee jonge mensen de liefde in Seaview de stad Hotel wanneer ze daar de nacht verblijft voor de grote Hirtshafen beach party, en daarna discreet te ontmoeten. Dan Stella gaat voor een vakantie met vrienden op een jacht, zeilen langs de Deense eilanden. Als de jacht keert terug naar Hirtshafen aan het einde van de reis, een storm breekt. Stella en een andere persoon worden geworpen, overboord en verpletterd tegen de haven muur. Een paar dagen later, ondanks pogingen van christelijke en andere studenten aan haar verlangen om te leven vuur, sterft ze in het ziekenhuis van haar verwondingen.