Der erste Fruhling door Klaus Kordon

Samenvatting van de inhoud

Anne Gebhardt is twaalf jaar en woont in Berlijn. Het is oorlog, 1945, en de Russen, Engelsen en Amerikanen vallen Berlijn aan. Door de bombardementen moet het hele huizenblok waar Anne in woont, de schuilkelder in. Anne woont in dat huizenblok met: Gropa, Groma, moeder Schrenk, Lisa Pauling en Klausje Pauling. Lisa en haar zoontje Klausje wonen onder Anne. Pas op Annes tiende verjaardag kreeg ze te horen dat Gropa en Groma helemaal niet haar ouders zijn, en dat Heinz haar broer niet is, maar haar oom. Haar vader zit in een KZ (concentratie kamp) en haar moeder is dood. Dit alles alleen omdat ze communistische ideeën hadden en tegen de plannen van Hitler waren. Toen haar ouders opgepakt werden was Anne pas een paar maanden en is toen bij haar grootouders in huis gezet. Tegen haar is altijd verteld dat ze haar ouders waren, en toen haar werd verteld van niet, besloot ze haar grootouders Gropa en Groma te noemen, omdat haar grootouders niet wilden dat ze ook hun kleindochter nog aan Hitlers legers te geven, spraken ze met de dokter af dat ze “bronzen botten” heeft. Anne mag daarom niet in het meisjesleger. Gropa en Groma hebben naast Annes vader en oom Heinz, die in het leger zit, nog een zoon en een dochter. Oom Hans is gesneuveld in de oorlog en zijn vrouw, Tante Mieze, is half joods en moet daarom onderduiken. Tante Martha is getrouwd met een nazi, die later in Stalingrad is gesneuveld. Onder zijn ogen werden Annes vader en moeder opgepakt. Kort daarna ontving “het thuisfront” een brief dat Annes moeder was overleden aan een longontsteking, wat niemand overigens geloofde.
Na al die jaren oorlog kan Anne zich geen wereld zonder oorlog voorstellen, en is al zo moe van de oorlog dat ze zich afvraagt waarom ze nog leeft. Tot er plotseling een briefje van oom Heinz arriveert. Hij is gedeserteerd uit het leger en heeft aansluiting gevonden bij Dieter. Dieter is een jaar of vijftien en is ook gedeserteerd. Ze houden zich schuil in een ruïne in de stad. Gropa en groma zijn blij hun zoon weer terug te zien en vragen tante Mieze om wat vermomming spullen zoals een bril, zodat ze denken dat hij blind is, en wat valse papieren. Daardoor kan hij een goede schuilplek in de buurt van Annes huis vinden.
De Russen veroveren Berlijn en plegen vele moorden en verkrachtingen. Daarom vind groma het verstandiger dat Anne voortaan als een jongetje over straat gaat.
Anne vraagt af en toe aan Groma of haar vader nog eens terug komt, maar Groma heeft er weinig vertrouwen in. Tot er ineens een hele magere man op de binnenplaats staat, haar vader. Eerst vind Anne het maar vreemd, zomaar haar vader die ze twaalf jaar niet heeft gezien, en dus niet kent voor de deur. In het begin klikt het niet zo goed tussen die twee, en vader is boos op het Duitse volk, omdat ze niets tegen die gruweldaden in de KZ`s hebben gedaan. Anne's favoriete tante Mieze woont ook in hun huis en Anne vind het fijn dat Mieze het begrijpt hoe Anne zich tegen haar vader gedraagt. Tante Mieze en Anne's vaders ideeën komen aardig overeen en ze worden verliefd op elkaar, eerst weet Anne niet wat ze ervan moet denken, en is enigszins jaloers, maar na verloop van tijd vindt ze het juist fijn.