De kleine heks door Otfried Preussler

Hoofdpersonen: - De Kleine Heks (daar gaat het hele boek over); - De Raaf Abraxas (de raaf van de kleine heks). De kleine heks is nog maar heel jong voor een heks. Ze kan ook nog niet zo goed leren en ze zit nu te oefenen in haar toverboek, maar dat lukt niet goed. Dat komt omdat ze na zit te denken. Ze zit te denken wat er die nacht allemaal zou gebeuren, want het was vannacht Walpurgisnacht, maar zij mocht nog niet meedoen; ze is te jong. Maar ze zei tegen de raaf Abraxas, die echt kon praten: “Ik ga vannacht naar de Bloksberg toe.” De raaf zei: “Dat moet je niet doen!” Maar ze ging toch. Toen de kleine heks bij de Bloksberg aan was gekomen waren ze al volop aan het dansen en de kleine heks ging mee dansen. Maar ze werd ontdekt door Rommelbommel. Ze moest uiteindelijk naar de Opperheks en moest na veel gezeur lopend naar huis en de andere heksen gooiden haar bezem in het vuur. Maar ze mocht wel volgend jaar de dag voor de Walpurgisnacht haar examen doen. Toen de kleine heks eindelijk terug was van haar lange reis kwam de raaf haar tegemoet vliegen, hij was erg ongerust geweest. Hij wilde meteen weten wat er met het heksje aan de hand was, maar de kleine heks was zo moe en daarom ging ze eerst slapen voor ze vertelde wat ze had beleefd. Toen de kleine heks had verteld wat er was gebeurd zei de raaf: “Ik zei toch al dat je er niet heen moest gaan. Zorg er dan in ieder geval voor dat je volgend jaar een goede heks bent en doe dus geen slechte dingen meer.” De kleine heks zou goed haar best doen. Op een morgen zei de heks: “Ik ga naar het dorp.” “Maar dat is uren lopen”, zei de raaf. “Ja, en daar heb ik schoon genoeg van, daarom ga ik een bezem kopen.” Dus ging ze naar het dorp en kocht een bezem en vloog terug. Vanaf toen deed ze alleen nog maar goede dingen, zoals: sprokkelvrouwtjes helpen door het te laten waaien en toen de boswachter de sprokkelvrouwtjes verbood hout te sprokkelen heeft zij de boswachter zo gepest dat hij voortaan met een grote boog om de sprokkelvrouwtjes heen liep. De kleine heks studeerde nog steeds een paar uur per dag in haar toverboek en vond het wel leuk om mensen te helpen en ging toen ook heel veel mensen helpen, zoals: een meisje dat geen papieren bloemen kon verkopen, twee paarden, een kastanjeman en een groepje kinderen. Ze had heel veel plezier in het toveren. Ze deed geen stoute dingen meer. Maar op een vrijdag kon ze het niet laten om voor 2 kinderen te toveren. Maar op vrijdag mogen heksen niet toveren. De raaf was erg boos op het heksje. Naderhand was het heksje wel bang dat één van de heksen het gezien had. Ze nam zich voor om nog beter op te passen dat ze geen stoute dingen deed. Eindelijk was het zo ver: ze mocht haar examen doen. De kleine heks kende het hele toverboek op haar duimpje. Haar raaf moest thuis blijven en wenste het heksje veel succes. “Je bent een goede heks geworden”, zei hij. Toen ze bij de Heksenraad aan was gekomen moest ze heel veel dingen toveren. Alles lukte haar. Rommelbommel had alles gezien wat het heksje had gedaan. Ze vertelde alle goede dingen die het kleine heksje had getoverd. Het kleine heksje was heel trots. Maar de Opperheks en alle andere heksen waren heel boos. De Opperheks zei: “Je weet toch wel dat een goede heks alleen slechte dingen voor de mensen tovert.” Het heksje schrok, want daar wist zij niks van. De Opperheks zei: ”Jij moet voor morgenavond het brandhout verzamelen, helemaal alleen. We zullen je aan een boom vastbinden. Dan kun je kijken hoe wij dansen. Daarna gaan we je één voor één al je haren uittrekken.” “Dat zal een leuke Walpurgisnacht worden”, riepen de heksen. De kleine heks ging verdrietig naar huis en vertelde het verhaal aan de raaf. “Oh, Oh”, zei de raaf, “dat komt allemaal door mij. Ik heb gezegd dat je alleen maar goede dingen moest doen. Kon ik je nu nog maar helpen. Mag ik mee naar de Bloksberg.” “Ja”, zei het heksje, “dat is goed, daar zullen die heksen wat beleven. Ik laat me niet aan een boom vast binden.” De raaf zei: “Wat ga je dan doen?” Maar dat wist de kleine heks nog niet. Ze ging kijken of er nog een goede spreuk in haar toverboek stond. Ze studeerde de hele nacht. Opeens sprong ze op. “Ik weet het”, zei ze. “Kom op we gaan naar de berg.” Alle andere heksen waren er nog niet, die mochten pas om 12 uur komen. Om kwart voor 12 sprak ze haar eerste toverspreuk uit. En opeens kwamen er allemaal bezemstelen aangevlogen van de grote heksen. De raaf was helemaal verbaasd. Toen zei de heks nog een spreuk en daar kwamen alle toverboeken van de grote heksen aan vliegen. “Zo, dat zal goed branden”, zei ze. Tot slot sprak ze haar laatste en beste spreuk uit. Vanaf nu konden de grote heksen niet meer toveren. Ze konden het ook niet meer leren omdat ze hun toverboeken niet meer hadden. Toen sloeg de kerkklok 12 uur. Zo, nu kunnen wij Walpurgisnacht vieren............