Aus dem Leben eines Taugenichts door Joseph von Eichendorff

De titel:

Aus dem leben eines Taugenichts

De schrijver:

Joseph von Eichendorff

Uitgever:

Buchfinken

Jaar van de uitgave:

1997

Aantal bladzijde:

93

Korte samenvatting in het Nederlands:

De hoofdpersoon is een nietsnut. Althans, zo wordt hij vaker genoemd. Hij gaat weg van huis om de wereld te verkennen en verlaat zo zijn dorp. Hij krijgt een lift van twee hogere dames, waarvan hij een oogje heeft op de jongste. Hij werkt als tuinman rond het kasteel van de jonkvrouwen. Hij wordt verliefd op de “schone Frau” zoals hij de jongste van de twee edele dames noemt, hij legt regelmatig bloemen voor haar neer, plant perkjes ermee voor en wacht onder haar raam om een glimp van haar op te kunnen vangen. Dan wordt hij tolgaarder en krijgt daarmee ook zijn eigen huisje. Deze baan is geknipt voor hem, hij hoeft bijna niets te doen. Dan krijgt hij een boodschap door dat de vader van de twee edele dames thuisgekomen is en er daarom een gemaskerd bal is. De jongste jonkvrouw zou zich als tuinvrouw verkleden en bloemen nodig hebben. Hij moet deze s’nachts in de tuin aan haar geven. Hij is die avond ongeduldig als ze niet komt en klimt in de boom om te zien waar ze blijft. Dan is daar onder de boom de gemaskerde dame en het blijkt niet de jongste maar de oudste te zijn. Hij blijft veilig verstopt in de boom zitten die nacht, en niet veel later besluit hij weer te gaan reizen. Hij gaat richting Italie en ontmoet tijdens zijn reis 2 schilders die hem niet veel later weer verlaten. Hij komt bij een kasteel, gaat weer verder naar rome en denkt daar zijn geliefde te zien. Hij vindt haar niet. Dan krijgt hij bericht dat zijn geliefde op hem wacht en niet zonder hem kan maar deze vrouw blijkt achteraf een dikke grote vrouw te zijn. Wat een teleurstelling! Hij “ontvlucht” haar min of meer naar Duitsland waar hij een groep studenten treft en weer naar Wenen gaat. Op het slot is een bruiloft gepland. Het mooie jonge meisje,
-Flora- is de bruid en zij zal trouwen met Leonhart, die hij daar heeft ontmoet. Helaas zijn droomvrouw was niet voor hem weggelegd.

Hoofdpersonen typeren:

Nietsnut vond ik de enige goed omschreven hoofdpersoon. Hij is een luiwammes, een nietsnut. Hij speelt viool en dicht en rijmt. Hij zingt zijn verzen over zijn leven en dichten die hij vindt en ziet. Hij reist en heeft het moeilijk met de vrouwen. Het geluk zit hem niet mee in de liefde. Verder schijnt hij niet echt het doel te berijken waar hij naar streeft, want de jonkvrouw trouwt met een ander. Nietsnut is niet lelijk want een dienstmeid van het eerste slot waar hij zich aan dient noemt hem “Hubsch”

Vijf kenmerkende citaten met bronvermelding en daarbij aangeven waarom dit citaat:

- Blz 9 regel 5 “Wohin ich geh’ und schaue, In Feld und Wald und Tal Vom Berg’ ins Himmelsbaue, Viel schone gnad’ge fraue, Gruss ich Dich tausendmal.” Dit was zijn gedichtje voor de jonge edele vrouw, waarop hij verliefd was.
- Blz 37, regel 3 “Was der Mensch doch nicht alles erfahrt, wenn er sich einmal hinterm Ofenhervormacht!” Deze zin was voor mij typerend omdat het me niet echt lukte om het te vatten. De tekst waar het instond maakte het alleen maar verwarrender..
- Blz 54, regel 18 “Das war sie selbst! rief ich aus, und das Herz schlug mir vor Freude, denn ich erkannte sie an den kleinen, geschwinden Fusschen wieder.”Gekozen omdat Hij hier zijn geliefde weer terug denkt te zien.
- Blz 64, regel 10 “Mir klopfte das Herz, ich ware am liebsten gleich nachgesprungen” Gekozen omdat dit mooi omschrijft hoe onstuimig en overmoedig hij kan zijn.
- Blz 90, regel 18 “Den Romantikern wird ofters vorgeworfen, das sie sich nicht mit der realitat beschaftigen.” Gekozen omdat ik het een krachtige zin vind die niet alleen op het boek van toepassing is maar ook op de realiteit.

Commentaar over het boek:

Ik vond dit boek, vooral in het begin moeilijk om te lezen.
Het is geschreven in een soort dichterlijke vorm met niet allerdaagse woorden en een niet allerdaags woordgebruik. Ik vond het soms moeilijk bij te houden waar t over gaat, om er dan later achter te komen dat veel dingen die gebeuren in het leven van de hoofdpersoon sarcastische reacties van het lot zijn op zijn persoonlijkheid.
Dat maakt het ook wel weer een interessant boekje, en eigenlijk ook best humoristisch.
Ik vind het een moeilijk boekje, en daardoor soms saai, maar het is wel grappig en origineel geschreven.