Aus dem Leben eines Taugenichts door Joseph von Eichendorff

Boekcover Aus dem Leben eines Taugenichts

Boekverslag door Laura
5e klas vwo | 1037 woorden
25 juni 2021
1 keer beoordeeld

1 keer beoordeeld

Boek

Aus dem Leben eines Taugenichts

Auteur

Taal

Nederlands

Vak

Duits

Eerste uitgave

1862

Pagina's

128

Geschikt voor

bovenbouw havo/vwo

Oorspronkelijke taal

Aus dem Leben eines Taugenichts door Joseph von Eichendorff

De titel van het boek dat ik heb gelezen is ‘Aus dem Leben eines Taugenichts’. Het boek is geschreven door Joseph von Eichendorff en het is als eerst uitgegeven in het jaar 1826.
Het hoofdthema van het boek is een novelle. Dat is omdat het een kort verhaal is waarvan de verteltijd korter is dan die van de meeste romans.
De toon van het boek vond ik optimistisch. Het kwam voor mij over als een soort sprookje, maar misschien komt dat ook door de tijd waarin het boek is geschreven.
Joseph von Eichendorff was een van de belangrijke schrijvers van het romanticisme. Zijn werken zoals dit boek zijn ook tegenwoordig nog bekend in Duitsland. Aus dem Leben eines Taugenichts was het werk waarvoor von Eichendorff in eerste instantie bekend werd. Daarna werd hij ook gewaardeerd om zijn gedichten.
Het boek is geschreven vanuit een ik-perspectief. De ik-verteller is de hoofdpersoon, de Taugenichts. Het boek is volledig chronologisch verteld, want de ik-persoon verteld het verhaal als hoe hij het heeft meegemaakt. Ik heb het idee dat het verhaal erg poëtisch is verteld. Het verhaal heeft een happy-ending en een gesloten einde.
+ 9. Het boek speelt zich aan het begin af in het dorp waar de ik-persoon geboren is en opgegroeid is. Het boek gaat verder als de hoofdpersoon wordt weggestuurd en dus weggaat uit het dorp. Hij gaat mee met een paar dames in een koets en zo wordt het verhaal vervolgd op hun kasteel in Wenen. Nadat de ik-persoon liefdesverdriet krijgt, gaat hij weg bij het kasteel en komt terecht in italië en Rome. Daarna gaat het verhaal verder weer bij het kasteel en terug in Italië.
Ik heb het idee dat het boek zich afspeelt in de moderne tijd van toen het boek geschreven is. Dat zou dus voor 1823 geweest zijn, want toen was de schrijver klaar met het schrijven van het boek.
De vertelde tijd van het boek is ongeveer een jaar of een paar jaar. Er zitten namelijk best grote tijdssprongen tussen de passages en het komt veel voor dat bepaalde dingen minder uitgebreid omschreven zijn. Er gaat best veel tijd voorbij bijvoorbeeld als de ik-persoon in het kasteel woont en werkt en als hij zich in Italië bevindt.
Zie 6.
De hoofdpersoon is de Taugenichts. Hij is erg optimistisch ookal wordt hij niet erg gewaardeerd door bijvoorbeeld zijn vader. Hij gaat vol goede moed op reis terwijl hij geen doel voor ogen heeft. Dat is wel typerend aan de hoofdpersoon.
De hoofdpersoon wordt in het begin van het verhaal weggestuurd door zijn vader, omdat hij niks doet. Hij heeft op dat moment geen plannen of doel voor zijn leven en hij heeft dan ook verder helemaal niks. Aan het einde is hij getrouwd en heeft hij een huis. Hij is dan dus helemaal ‘settled’. Dat is ongeveer het tegenovergestelde van het begin dus de hoofdpersoon heeft een ware ontwikkeling doormaakt.
Een probleem in het boek is dat de vrouw die de hoofdpersoon leuk vindt, ineens met een andere man staat. Hij vindt dat dus niet leuk en gaat weg. Het probleem wordt opgelost want er worden later in het boek allemaal identiteitsmysteries inclusief dat van de man en de vrouw opgelost. De hoofdpersoon trouwt toch met de vrouw dus het probleem wordt opgelost.
De titel ‘Aus dem Leben eines Taugenichts’ vind ik erg bij het boek passen. Het is namelijk een verhaal van een deel van het verloop van het leven van ‘de Taugenichts’. Het zijn passages van dingen die hij meemaakt en dus is het een verhaal aus dem Leben eines Taugenichts.
Een sleutelpassage uit het boek is wanneer de hoofdpersoon wordt weggestuurd uit zijn dorp. Dit is essentieel voor het boek, want zo begint de reis en het avontuur waar het boek over gaat. Een andere sleutelpassage uit het boek is wanneer de hoofdpersoon de vrouw die hij leuk vindt ziet met een andere man. Hierdoor ontstaat het probleem en gaat de Taugenichts verder met zijn avontuur waardoor hij allemaal nieuwe dingen te weten komt. De derde sleutelpassage uit het boek is wanneer de identiteitsmysteries opgelost worden wanneer de hoofdpersoon weer terugkomt naar het kasteel. Zo worden veel openplekken gedicht. De climax is bereikt aan het einde als alles goed is gekomen en de hoofdpersoon toch met de vrouw kan trouwen.
Ik vind de mooiste passage een passage uit het begin van het boek wanneer de hoofdpersoon vol goede moed op reis gaat. Het mooie aan deze passage vind ik, dat de ‘Taugenichts’ helemaal niet gewaardeerd wordt in zijn dorp en dat hij toch het vertrouwen vindt om alleen zonder doel de wereld in te trekken met zijn viool. Hij maakt zich druk om niks en blijft vrolijk. Dat vind ik mooi aan deze passage. Ik zou het me namelijk in deze moderne tijd niet zo voor kunnen stellen.
Op een dag besluit een molenaarszoon, die altijd nietsnut wordt genoemd, zijn woonplaats te verlaten. Hij neemt alleen zijn viool mee en gaat op pad. Hij speelt overal waar hij komt muziek en dat wordt opgemerkt door twee dames in een koets. Hij reist met ze mee naar hun kasteel en gaat er werken als tuinier. Nietsnut wordt verliefd op de jongste dame en zit vaak onder haar raam. Uiteindelijk wordt hij tolgaarder en krijgt hij een eigen huis, waardoor hij de dame niet vaak meer ziet. Dan heeft de dame ineens verse bloemen nodig voor een bal en heeft nietsnut met haar afgesproken bij een boom. Het duurt lang en uiteindelijk klimt nietsnut uit verveling in een boom waarna hij verschillende nare dingen hoort en besluit weg te gaan. De nietsnut komt twee schilders tegen met wie hij meegaat. Dan na een tijdje zijn de schilders ineens weg en hebben een portemonnee achtergelaten. De nietsnut reist dan weer verder en nu ook naar Italië omdat hij denkt dat de jonge dame waarop hij verliefd was, hem eenzal schrijven. Het bleek echter niet van de dame te zijn en dan gaat de nietsnut weer terug naar waar hij vandaan kwam. De jongere dame bleek geadopteerd te zijn en dus niet van adel, waardoor nietsnut toch met haar kon trouwen.