Hugo Claus

HUGO CLAUS – BIOGRAFIE

Bij zijn geboorte zal niemand het hem toegegeven hebben, dat hij een groot schrijver worden. Op 5 april 1929 wordt Hugo Maurice Julien Claus met een keizersnede geboren. Hij groeit op in een katholiek gezin. Men zei dat ze hem van bij z’n moeder weg moesten “trekken” omdat hij zo aan haar gehecht was. Hij is altijd een moederskindje gebleven!
Zijn kinderjaren bracht hij door in een strikt katholieke kostschool, hij zag het echter eerder als een gevangenisstraf die een negatieve stempel op de rest van zijn leven zette.
Op 10-jarige leeftijd al begon hij met kleine werkjes te schrijven. In de kostschool heeft hij waarschijnlijk zijn “haat” tegenover het Katholicisme opgedaan. Nu is hij meer een atheïst, maar als hij de kathedraal van Chartres ziet kan hij zich toch even verzoenen met het christelijke geloof.
Claus is een agressieve en impulsieve man, zo volgde hij in z’n puberjaren stiekem boksles om zijn vader eens goed van antwoord te kunnen dienen, ooit sloeg hij zelfs een leraar en lag op de loer tijdens een “prachtig bombardement”.
Tijdens WO II had hij veel bewondering voor de discipline van de nazi’s. Hij was ook dol op Duitse schrijvers en schilders. In “Het verdriet van België” zijn die sympathieën zelfs duidelijk terug te vinden.
Claus was op jonge leeftijd al zeer zelfstandig, hij liep enkele keren weg van huis naar Parijs en naar Duitsland. De eerste keer dat hij zo’n uitstapje maakte was hij amper 13 en hij ging ervandoor met een vrouw van 28. Na een tijd van huis te zijn keerde hij wel terug.
Vader Claus was drukker, het was dan ook logisch dat zoonlief zijn eerste bundels daar gedrukt werden. Later werd “De bezige bij” zijn vaste uitgever. In Parijs ontmoette Claus de Franse surrealist Artaud, hij oefende een heel grote invloed uit op Claus’ wereldbeeld.
In Oostende leerde hij zijn eerste vrouw Elly kennen, samen gingen ze weer naar Parijs, daar maakten de twee echter erg veel ruzie. Toch huwden ze enkele jaren later. Samen met Mulish en Nooteboom gaat Hugo Claus ook naar Ibiza, die op dat moment “the place to be” is voor artiesten.
Tijdens zijn reis naar Amerika schreef hij in een recordtempo het scenario voor “het mes”.
In 1963 wordt Thomas geboren, hij wil zijn zoon niet gelovig opvoeden, vandaar: ongelovige Thomas. Omwille van zijn zoon verhuist Claus naar een boerderij. In deze periode heeft hij enkele contacten met de bekende surrealisten Salvador Dali en Pablo Picasso.
Als hij naar Nederland verhuist woont hij samen met de actrice Kitty Courbois langs één van de Amsterdamse grachten. Ze wordt zijn amour fou, het deerde hem blijkbaar niet dat ze reeds gehuwd was en een kind had. Claus hield heel veel van haar, ze mocht zelfs het laatste woord kiezen voor “Het verdriet van België”. Het boek werd een groot succes, maar de verfilming ervan werd een grote flop!
Tijdens de filmopnames van Emanuelle leert Claus actrice Sylvia Kristel kennen. Samen kregen ze een kind: Arthur. Het was jammer genoeg altijd Sylvia die alle aandacht kreeg, en niet hij. Meneer Claus werd meneer Kristel. Sylvia was helemaal in de ban van zichzelf. Mevrouw Kristel werd in LA zelfs verslaafd aan heroïne. Claus spoorde haar aan te schilderen als therapie, maar toen dat niet hielp had hij er toch wel genoeg van.
In 1987 was Claus favoriet voor de Nobelprijs, maar kreeg hem net niet. Het is voor hem nog steeds een enorme frustratie.
Hugo Claus wou nooit lang op eenzelfde plaats blijven wonen, maar het vreemde daaraan is, dat zijn huizen telkens bijna identiek waren.
In 1993 huwt hij met Veerle, met wie hij nu nog steeds samen is.
Enkele jaren later heeft hij een ongeval, gelukkig is Claus nog sterk genoeg om er door te komen. Ook een longontsteking kwam hij vorig jaar weer te boven.
De bundels die hij nu nog schrijft gaan, meer dan vroeger, over ziekte en dood. Dat komt natuurlijk omdat Hugo Claus niet meer zo jong is. Toch voelt hij zich nog goed in zijn vel en wat wil een man nog meer op zijn oude dag!?