Soekarno

Inleiding

Ik vind dit een lastig onderwerp omdat de bronnen op internet niet echt gaan over het leven van Soekarno en de biografieën die er stonden waren wel heel kort. En in de bibliotheek heb ik een paar hele dikke boeken gevonden die veel te gedetailleerd zijn. Wel vond ik een leuke opening voor dit werkstuk: toen Soekarno noch een kind was. Zag zijn moeder zitten kijken hoe de zon opkwam. Toen heeft ze tegen hem gezegd dat ze hem gebaard had toen de zon aan de kim verscheen. Ze noemde hem Fajar (kind van de dageraad) en voorspelde dat hij een groot leider van hun volk zou worden omdat hij op de dageraad geboren was.

Het persoonlijk leven van Soekarno

Soekarno werd geboren op 6 juni 1901 in Surabaja. Zijn ouders, een Javaanse leraar en zijn Balinese echtgenote noemden hem eerst Koesno en later, naar een personage uit het wajangepos, Soekarno. Hij volgde een opleiding tot civiel-ingenieur aan de Technische Hogeschool te Bandung en was reeds jong actief in de nationale beweging. Hij behoorde tot de zogenaamde non-coöperatoren, dat wil zeggen tot hen die weigerden mee te werken aan de door de Nederlanders in het leven geroepen lichamen, zoals de Volksraad. In zijn studietijd onderging hij de, voor zijn politieke vorming, beslissende invloed van het radicale reformisme. Op 4 juli 1927 stichtte Soekarno, samen met enkele anderen, de Partai Nasional Indonesia (PNI). Deze partij schreef het “ Indonesia merdeka “ (Indonesië vrij). Het hoofddoel van deze partij was de onafhankelijkheid van Indonesië. Dankzij zijn talent ontwikkelde Soekarno zich binnen korte tijd tot een vooraanstaand nationalistisch leider. De Nederlands-Indische regering geloofde in een langzame en geleidelijke ontwikkeling naar onafhankelijkheid. Gematigde nationalisten werkten dan ook met haar samen. Soekarno was echter wars van elke vorm van samenwerking en de regering beschouwde hem als een gevaarlijk communist. Als leidend nationalist verbleef hij van 1929 tot 1932 in de gevangenis. In 1933 werd hij opnieuw gearresteerd en in afwachting van internering in de gevangenis opgesloten. In de gevangenis toonde hij berouw over zijn verleden en wilde de politiek vaarwel zeggen. Aan de procureur-generaal schreef hij enkele smeekbrieven. Citaat: “ Hoogedelgebooren Heer. Nogmaals verzoek ik U mijn menigvuldige confidentiële brieven niet kwalijk te nemen. Ik snik dan ook nogmaals en nogmaals de smeekbede voor U en de Regering uit, laat mij aan mijn vrouw en kind terug, en naar mijn oude, lieve doch ziekelijke moeder. Ik heb misdreven, maar ik het diep berouw; schenk mij vergiffenis, en laat genade voor recht gaan. Ik werp me voor U en de Regering neder om verlossing uit mijn lijden”. Het werd bevrijd tijdens de komst van de Japanners. Soekarno is tot 1967 president geweest en is toen verheven van deze functie. En tot aan zijn dood leefde hij als een soort gevangene in zijn paleis Bogor.

De invloed van Soekarno op Indonesië

Soekarno heeft natuurlijk een geweldige invloed op Indonesië gehad. Hij kreeg pas echt een standpunt in de jaren van ballingschap. Daar werd Soekarno een overtuigd islamiet en ontwikkelde hij de staatsfilosofie voor een vrij Indonesië. Deze noemde hij de Vijf Zuilen: nationalisme, internationaal humanisme, consensusdemocratie, sociale rechtvaardigheid en geloof in God. Zij zijn nog steeds de basis van de Indonesische grondwet. In 1942 werd Soekarno door Japanners uit ballingschap bevrijd. Naar Soekarno’s verwachting zou Japan, dat droomde van een groot Aziatisch rijk, Indonesië onafhankelijkheid schenken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij samen met de Japanners die het nationalisme in Indonesië voor eigen doeleinden willen benutten. Na de Japanse capitulatie proclameerde hij op 17 augustus 1945 de onafhankelijkheid. Soekarno werd van Republiek Indonesië de eerste president. Enkele weken van tevoren had hij in een rede, waarin hij zijn leer van de Vijf Zuilen ontvouwde. En hij geloofde dat de onafhankelijkheid voor een sterk, gezond en vrij indonesië zou zorgen. De Nederlandse regering voelde weinig voor onderhandelingen met Soekarno, maar werd door Engeland hiertoe gedwongen. Maar hebben daarom met Hatta de onafhankelijkheid besproken. Een reeks van conferenties volgde. Soekarno’s bewind werd gekenmerkt door een nationalistisch en antiwesters beleid, waarbij hij balanceerde tussen de militairen en de Partai Komunis Idonesia. Met name tijden de secessiebewegingen op Sumatra en Celebes (1957-1961) figureerde hij als handhaver van de nationale eenheid. In de internationale politiek stelde Soekarno zich neutraal op. Op de eerste twee conferenties van de niet-gebonden landen speelde Soekarno een vooraanstaande rol. In de jaren 1959 en 1960 trachtte Soekarno zijn macht te vergroten door de introductie van de “ geleide democratie “. Een succes was de overdracht van Nieuw-Guinea in 1963 aan Indonesië. Waar hij erg naar streefde en een groot conflict om was geweest. De slechte economische toestand, een dreigend staatsbankroet, de mislukking van de “confrontatiepolitiek” met Maleisië en de naar de Volksrepubliek China overhellende buitenlandse politiek deden echter het ver zet tegen zijn bewind in militaire kringen toenemen. Na de mislukking van de communistisch geïnspireerde staatsgreep van 30 september 1965, waarin Soekarno een onduidelijke rol speelde, kwam de macht in handen van de legerleiding, die overging tot de liquidatie van de Partai Komunis Indonesia. Daarmee was ook de bemiddelaarsrol van Soekarno voorbij. Hij werd gedwongen zijn bevoegdheden af te staan aan generaal Soeharto.

De toekomst volgens Soekarno

Soekarno was van jong af aan al nationalistisch dat betekend dat hij veel liefde voor zijn eigen land had. Hij haatte de Westerse landen met name Nederland omdat die zijn volk een lange tijd had onderdrukt. Hij wilde met zijn vijf zuilen een beter Indonesië. De vijf Zuilen: nationalisme, internationaal humanisme, consensusdemocratie, sociale rechtvaardigheid en geloof in God. Ik zet ze even onder elkaar zodat ik ze kan uitleggen. Nationalisme: Liefde voor eigen volk. Soekarno wilde dat de situatie in Indonesië en dus voor zijn volk verbeterde. Internationaal humanisme:hij wilde dat iedereen de primaire levens behoefte had wat in Indonesië nog
niet helemaal het geval was. Consensusdemocratie: Een democratie waarbij rekening word gehouden met het volk. In andere worden Soekarno wilde een politiek stelsel waarbij rekening werd gehouden met het volk en niet alleen de regerende groep. Sociale rechtvaardigheid: Een systeem dat sociaal rechtvaardig is. Daarmee bedoelde hij denk ik dat de mensen niet onderdrukt mogen worden. Geloof in God: Hij bedoelde met die god Allah de god van de islamieten omdat hij zelf ook islamiet was en dat is nog steeds te merken aan dat Indonesië het grootste Moslim land is. Dit waren zijn plannen voor de toekomst, de vijf zuilen zoveel mogelijk waar maken.

De houding van de andere landen tegenover Soekarno

Er waren natuurlijk verschillende reacties op Soekarno en Hatta’s onafhankelijkheids verklaring. Nederland was er helemaal tegen omdat ze veel winst maakte met Indonesië en Soekarno had samengewerkt met de Japanners (de vijand). Engeland daar in tegen hielp Soekarno omdat zij vonden dat Nederland hetzelfde deed als Hitler die ze net verslagen hadden en Nederland verzette zich ook tegen Duitsland. Omdat Engeland druk zette op Nederland. Is Nederland toch gaan overleggen met Indonesië. Maar liever met Hatta dan met Soekarno omdat hij volgens de Nederlanders een verrader was. Omdat Nederland zo erg tegen Soekarno en zijn Indonesië was. Was er onenigheid in Indonesië. Vooral de Molukken hadden hier veel last van omdat zij de hele tijd de Nederlanders hielpen. Daarom zijn er na de onafhankelijkheid van Indonesië veel molukkers naar Nederland gekomen. In de hoop dat Nederland de Molukken dan onafhankelijk zouden maken zodat ze terugkonden. Want dat kon nu niet omdat ze als ze terug gingen ze als verraders werden aangezien.

Mijn Mening

Ik vind het heel knap van Soekarno dat het hem gelukt is. Maar het is veel moeilijker dan Stalin. Omdat over Stalin veel meer te vinden dan over Soekarno. En de Nederlandse bronnen over Soekarno zijn niet altijd betrouwbaar omdat hij in veel ogen als verrader werd gezien terwijl ik hem dat helemaal niet vind. Als je nou revoluties tegen de heersers neemt dan de mensen die dat gedaan hebben toch ook niet als landverraders gezien. Integendeel die worden vaak als helden gezien. En dan is het nog dat Soekarno geen Nederlanders is. De Nederlanders hadden vind ik het recht helemaal niet om zolang in Indonesië te blijven. En dan nog Soekarno verrader noemen vind ik onzin. Soekarno heeft zijn eigen land bevrijd en dat vind ik heel goed van hem. Nu zijn er natuurlijk ook veel bronnen die Soekarno geen verrader vinden maar toen ik in de bibliotheek kwam was er net zoveel tegen als voor aan de titels te zien omdat er niet veel boeken waren. Behalve een paar hele dikke en die heb dan maar genomen. Maar het is toch lastig op internet staat het heel kort en in de Bieb veel te lang. Bibliografie

Ik heb een paar reisgidsen van Indonesië genomen, een biografie van Lambert Giebels. En de internet sites werd ik gek van ik heb heel weinig gevonden en ik was al blij toen ik wat vind. Ik ben op verschillend Aziatische geschiedenis sites geweest een paar sites over Indonesië en al wilde ik het niet tien miljoen sites over mensen die biografieën hebben geschreven.