Napoleon Bonaparte

Jaarwerk Geschiedenis: Napoleon Bonaparte

Napoleone Buonaparte is geboren in Ajjacio op het eiland Corsica, op 15 augustus 1769. Hij was de tweede zoon van Carlo Buonaparte en Letizia Ramolino. Er wordt verteld dat hij zo snel geboren werd, dat zijn moeder amper de tijd kreeg naar huis te gaan na de mis die ze had bijgewoond. Hij zou geboren zijn op de vloermat en kreeg hierdoor de ongewone naam: Napoleone Buonaparte. De Buonaparte\'s waren hoewel van adel, zeker niet rijk. De Franse Revolutie

Napoleone Buonaparte groeide op in een zeer rumoerige tijd. Iedereen had genoeg van de standenmaatschappij. Vooral omdat 98% ervan de boeren en arbeiders waren, de laagste klasse dus. Ook de regering was niet al te schitterend. Het deed er niet toe hoe de bekwaamheid van de leider was, het was gewoon geluk hebben als je uit een adellijke familie geboren was. Doordat de oogst regelmatig mislukte hadden we dan ook nog de lege schatkist en hoge schulden die de belastingen alleen maar deden stijgen. De geestelijkheid liet de boeren tienden betalen en maakten misbruik van hun positie. En ook Lodewijk XVI gebruikte als excuus dat hij aan niemand verantwoording schuldig was want hij was aan gesteld als koning door god, dus had hij het volste recht om zo slecht en onrechtvaardig te regeren. De revolutie brak pas echt uit toen men een grondwet wilde waarin duidelijk de rechten van de mens in bevestigd stond en toen de Bastille bestormd werd. Heel Frankrijk kwam in beweging wanneer de verschillende standen het er niet over eens zijn hoe zal worden gestemd op de vraag of de adel misschien ook belastingen zou kunnen betalen. De onrust neemt toe, de oogst mislukt, mensen sterven door de hongersnood, vrouwen plunderen korenschuren en kloosters,… De vertegenwoordigers van de derde stand noemen zichzelf de Nationale Vergadering. Die schaft de feodale staat af en gaf de verklaring van de rechten van de mens en het burgerrecht. Het Oostenrijkse leger werd ingezet als de koning de chaos niet meer aan kan en wilt dat de macht van de adel hersteld wordt. De Franse Revolutie kan worden onderverdeeld in 4 periodes. Eerst was het absolute koningschap voorbij als de Nationale Vergadering een grondwet maakt. In het Tijdperk van de Wetgevende Vergadering wordt Lodewijk XVI ter dood veroordeeld. Dan kwam Robespierre aan de macht die iedereen die tegen de revolutie was liet onthoofden. Het einde van de Franse revolutie kwam in zicht als Napoleon door een staatsgreep aan de macht kwam.

In 1768 was Corsica onder Frans bewind gekomen waarbij Carlo Buonaparte tijdig de Franse zijde had genomen, waardoor zijn zeer begaafde zoon in staat was gekomen om eerst naar het ‘collège classique’ te Autun te gaan. Daar raakte hij af van de ‘e’, waardoor zijn naam Napoleon werd. Dat zijn vader maar tijdig pro-frans was werd hem zeker niet in dank afgenomen waardoor hij en zijn gezin in 1793 naar Zuid-Frankrijk moesten vluchten. In 1779, kwam hij in de militaire school van Brienne terecht, vanwaar hij in 1784 werd overgeplaatst naar de militaire academie in Parijs. Frankrijk was een groot en machtig vaderland en dit moet zeker een grote indruk gemaakt hebben op Napoleon in zijn eerste levens jaren. Hij wilde naar het leger om Corsica, dat in 1768 onafhankelijk was geworden, te bevrijden van de gehate Fransen. Het is dan ook niet moeilijk voor te stellen dat het leger een grote aantrekkingskracht op hem uitoefende. Op 18 Oktober studeerde hij af als luitenant bij de artillerie. Dit was het begin van een veelbelovende carrière…

Want in 1785 werd hij dus officier, in 1791 werd hij tot kapitein bevorderd. Twee jaar later, in 1793, onderscheidde hij zich tot generaal doordat hij een goed aanvalsplan opgezet had toen hij Toulon wilde bevrijden van de Engelsen. Dit was zijn eerste zege. Zijn roem steeg nog meer toen hij ook in het buitenland voor Frankrijk overwinningen behaald. Toch zat het hem niet altijd mee. Op verdenking van samenzwering werd hij gearresteerd en korte tijd gevangen gezet, maar de beschuldigingen werden verworpen.

De echte start van zijn onklopbare carrière was in 1796, toen hij op expeditie naar Italië ging. In dat jaar werd hij aangesteld tot commandant van het Italiaanse leger. Hij was toen nog maar 27 jaar en kreeg toen al de leiding over 30000 mannen. In de grote kringen kreeg hij al snel een plaats doordat hij trouwde met Joséphine de Beauharnais op 9 maart 1796. Ze was de dochter van de havenmeester Joseph Tascher de la Pagerie. Ze was 6 jaar ouder dan Napoleon en was al van 1779 tot 1794 getrouwd geweest met generaal Alexander de Beauharnais. Later werd ze de geliefde van Barras, maar hij liet haar trouwen met zijn beschermengel.

Napoleon voorkwam de verenigingen van de Oostenrijkse en Piemontese strijdkrachten. Hij en zijn troepen veroverden Italië en liet de bevolking grote schatten geld betalen wat hij naar Parijs opstuurde om de regering rustig te houden. Napoleon had zo’n grote macht dat hij de veroverde gebieden dezelfde grondwet als Frankrijk niet aannemen. Op 15 mei kwam hij in grote triomf en stijl Milaan binnen nadat zijn troepen de brug over de Adda bij Lodi ingenomen had. Zijn droom om over Europa te heersen, net zoals vele Romeinse keizers, begon hierdoor meer vorm te krijgen. Napoleon liet de Fransen geloven dat hij en zijn troepen als bevrijders en herstellers van de rechten van de mens moesten bezien worden. Het Italiaanse leger was arm, slecht uitgerust, ongeordend en niet gemotiveerd en daarom leende Napoleon 7 miljoen lire waardoor de soldaten een tijd later in een keurig uniform zaten en goed betaald werden. Hij verbood als eerste de handel met bepaalde landen, dat was dus economische oorlogvoering. Dat jaar stichtte hij ook nog eens 2 Italiaanse republieken- Genua en Romaghna. De Ligurische republiek, Genua ontstond in juni 1796 en de Cispadaanse, Romaghna in oktober. Het lukte Napoleon niet om Wenen te veroveren omdat het Oostenrijkse leger hersteld was en veel tegenstand bood. Op 18 april 1797 stemde hij er, als het ware zonder andere keus, mee in dat hij de Zuidelijke Nederlanden en Lombardije aan Frankrijk afstond. Daardoor kreeg hij wel het grootste deel van Venetïe in handen. Hij verbleef toen vorstelijk op het landgoed Mombello bij Milaan met Joséphine. In het najaar werd er nog een republiek door hem gesticht, Lombardije. Het was een Cisalpijnse republiek die later werd verenigd met de Cispadaanse. In 1797 tekende Oostenrijk het verdrag \'Campo Formio\', waarin onder andere België werd overgedragen aan Frankrijk. Dat hield in dat Oostenrijk veel Italiaanse bezittingen, het Rijnland en Nederland opgaf. In december was het onrustig in Rome en dat was voor Napoleon direct een reden om in februari 1798 de stad met een Frans leger binnen te trekken. Het volk juichte dat toe hoewel de vele misdaden die gepleegd werden. Paus Pius VI werd afgezet, gearresteerd en naar Frankrijk gedeporteerd hoewel hij wereldlijk soeverein was. Toen werd Rome de hoofdstad van de Romeinse republiek.

Na de vrede van Campo Formio kreeg hij het bevel over het Engelse leger. Net als Frankrijk had ook Engeland veel kolonies, waaronder India. De regering wilde dat hij in oorlog ging tegen Engeland, maar hij kon ze overhalen door te zeggen dat Engeland beter kon bestreden worden door de Britse handel in het Oosten te blokkeren. Dit moest het uitgangspunt worden van een onderneming om Engeland van zijn Aziatisch koloniaal bezit te beroven. Toen trok hij via Malta Egypte binnen waardoor hij de Egyptische en Indische bezittingen kon buitmaken. In mei 1798 vaarde hij met zijn leger van 40000 man naar Alexandrïe en na een zware woestijntocht kon hij op 25 juli de Turkse Mamelukken verslaan bij de piramiden. Maar op 1 augustus 1798 werd hij echter tegengehouden door de blokkade van de Britse Admiraal Nelson. Hij slaagde erin Napoleons vloot vernietigen. Daar zat hij met zijn leger opgesloten in Egypte doordat het Engelse leger de slag van Aboekir zopas gewonnen had en dus heerste over het Middellandse Zeegebied. Maar Napoleon bleef niet bij de pakken zitten en hij stichtte in Egypte een Westers regeringssysteem. Ondertussen ging het er in Frankrijk niet goed aan toe want ook Oostenrijk, Turkije, Rusland en Napels gingen in oorlog met de Fransen. Frankrijk moest zich dan ook nog terugtrekken uit Italië en verloor dus al zijn Italiaanse bezittingen, behalve Genua. Toen Napoleon deze nederlaag vernam, vertrok hij in augustus 1799 stilletjes terug naar Parijs en droeg het commando over aan zijn opperbevelhebber. Voor de mensen die hem uit Frankrijk wilden houden was dit ongunstig.

In Parijs aangekomen voerde hij een staatsgreep uit. Dit betekende het einde van de directoire. Zijn nieuwe grondwet bevestigde de behoudende politiek van het Directoire en concentreerde alle binnenlandse macht in eigen handen. Het was zijn doel om de Franse regering over te nemen. En daar slaagde hij reeds in op 9 november 1799. Met de directeuren Sieyès en Roger-Ducos vormde hij een voorlopige regering. Ze wilden een stabieler bewind. Er kwam een nieuwe grondwet en de macht werd verdeeld over de drie. Het werd al snel duidelijk bij wie de werkelijke macht lag, bij Napoleon Bonaparte. De andere twee hadden bijna niets te zeggen. Omdat heel het volk naar vrede en rust verlangden, durfde niemand protesteren omdat ze hoopten dat Napoleon die zou brengen. Ze steunden hem zelf, want ze waren allemaal zo ontevreden over de huidige regering. Er werd veel veranderd.

Met Napoleon aan de macht werd Frankrijk een dictatoriale macht en het werd een tijd van vrede. De financiële problemen werden opgelost door leningen. Frankrijk werd een sterk gecentraliseerde staat. Nu werd alles op regionaal ipv op lokaal niveau geregeld. Napoleon wilde dat iedereen een achternaam had en dus moest men snel een achternaam verzinnen. Er kwam eenheid in maten, munten en gewichten. Hij liet duizenden kilometers wegen aanleggen. Hij hervormde de belastingswetten en regelde het geld. Zijn bekendste wetten zijn: De Code Pénal – Het burgerlijk Wetboek en het wetboek van strafrecht en De Code de Commerce – Het wetboek van koophandel. Tussen 1799 en 1800 ontstond De Code Civil of De Code Napoleon. Frankrijk kreeg voor het eerts goede wetten. In 1802 luidden de kerkklokken terug in Frankrijk want godsdienst mocht weer beoefend worden nadat Napoleon in 1801 vrede met de kerk had gesloten. Het was een groot succes toen op 15 juli 1801 het Concordaat gesloten werd tussen Frankrijk en Paus Pius VII. Napoleon was ervan overtuigd dat de kerk zijn beste steun kon zijn en zijn macht zeker kon vergroten. Hij kon het best geliefd zijn bij de Katholieken hoewel hijzelf niet gelovig was. Zo begunstigde hij ook de Islam in Egypte.

Napoleon was de machtigste man van Frankrijk en hij deed zijn best om de economie vooruit te helpen. Hij begreep dat je een land het best kan opbouwen als er vrede was. Maar de vredespogingen met Oostenrijk en Engeland mislukten en de oorlog werd hervat. De Franse havens werden door het Engelse leger geblokkeerd en toen Oostenrijk versterking kreeg uit Beieren, Württemberg en verschillende delen van Italië werd dat Frankrijk bijna fataal. Uiteindelijk was Oostenrijk gedwongen om vrede te sluiten want Napoleon stuurt zijn onderbevelhebber Desaix om de Oostenrijkers een nederlaag toe te brengen. Door een verrassende oversteek over de Alpen, vernietigde hij de macht van de Oostenrijkers in Italië in de slag bij Marengo op 14 juni 1800. Na die verpletterende nederlaag bij Hohenlinden kan Oostenrijk het niet meer aan en geven ze de strijd op en geven ze het eerder veroverde Noord-Italië prijs. Op 9 februari 1801 wordt de vrede van Lunéville gesloten en de Rijn wordt als de grens van Frankrijk erkend. Toen begon men ook de vrede met Engeland te regelen. Dit leidde op 25 maart 1802 tot de Vrede van Amiens. Ook Rusland staakte onder de pro-Franse tsaar Paul de vijandelijkheden.

Niet alleen met de kerk was vrede gesloten, maar ook met Europa, doordat Oostenrijk in 1800 aangevallen was geweest en in 1801 de overwinning was behaald. Toen heerste er in Europa min of meer vrede. In die tijd werd Frankrijk geheel vervormd en Napoleon kreeg steeds maar meer en meer politieke macht. Hij was een militair genie in zijn tijd. Het Franse volk noemden hem de held van Frankrijk en hun geluk kon niet op. Bij de volksstemming in 1802 werd hij met overweldigende meerderheid verkozen tot consul voor het leven.

In 1804 kroonde hij zichzelf tijdens een luxueuze plechtigheid tot keizer van Frankrijk. Zijn rijk omvatte toen Centraal en West-Europa. Omdat hij wilde dat zijn macht na zijn dood overging op zijn nageslacht, trouwde hij met Joséphine in de kerk. De paus kwam speciaal uit Rome om het nieuwe keizerschap in te zegenen in de Notre Dame. Als eerste liet hij zich door de Senaat uitroepen tot “Keizer der Fransen bij de gratie Gods en de grondwet van de republiek”. Napoleon kreeg nog meer steun van het volk toen hij beloofde dat hij de goede dingen van de revolutie zou ondersteunen. Het volk vertrouwde hem maar toch verlangde Napoleon Bonaparte niet naar vrede.

De Europese vrede duurde niet lang en was meer een wapenrusting, want in 1803 begon de oorlog met Groot-Brittannië opnieuw. Het was Groot-Brittannië die de oorlog verklaarde voor verschillende redenen. Frankrijk hield zich niet aan bepaalde punten van de Vrede van Amiens, Napoleon wilde van Frankrijk een afzetmarkt maken. Groot-Brittannië, die lange tijd nummer één van de wereld in handel was, was wantrouwend. Groot-Brittannië werd Napoleons grootste vijand en daarom probeerde hij hen de nederlaag toe te brengen door een invasie. Met zijn Armee d’Angleterre van 120000 man trok hij naar het Kanaal en daar was hij van plan de Britse vloot weg te lokken naar West-Indïe. Napoleon beweerde dat hij de oorlog kon winnen als hij de Nauw van Calais 6 uren beheerste. De Engelse admiraal Sir John Jervis zei: ‘ ik zeg niet dat de Fransen niet kunnen komen, ik zeg alleen dat ze niet over zee kunnen komen’. Napoleons plan was bijna gelukt. Admiraal Villeneuve wist de Engelsen af te leiden maar wist niet het Kanaal te bemachtigen. Ze blokkeerde zelf de kust van Frankrijk en Spanje voor meer dan twee jaar. De Engelse vloot kon dus zelf de Franse en Spaanse vlooteenheden vernietigen in de Slag bij Trafalgar op 21 oktober 1805.

Württemberg, Baden, Spanje en Beieren waren verbonden met Napoleon terwijl Engeland, Oostenrijk, Rusland en Zweden tegen ze waren. Toen de Oostenrijkers Beieren invielen, reageerde Napoleon al binnen 36 uur. De Grande Armée, dat toen nog in Engeland samengetrokken lag, trok razendsnel de Rijn over en op 15 oktober versloeg ze het Oostenrijkse leger bij Ulm en bezette Wenen. De Oostenrijkers wilden Wenen terug heroveren. Daarom deed Napoleon denken dat zijn leger sterk verzwakt was en trok hij terug weg uit Wenen. Maar op 2 december versloeg hij tsaar Alexander I en keizer Frans I in de Driekeizersslag bij Austerlitz. Daardoor trokken de Russen zich terug naar Polen en de Oostenrijkers aanvaarden de Vrede van Presburg. Daarbij kreeg Napoleon ook nog eens het volledige bestuur over Italië en verenigde een groot deel van Duitsland in de Rijnbond. Duitsland had 381 klein staatjes en daar maakte Napoleon 80 grote van. In september werd een vierde coalitie gevormd door Engeland, Pruisen en Rusland. Pruisen, die al die tijd neutraal gebleven was, voelde zich nu verplicht om tussenbeide te komen, maar werd binnen een week verslagen bij Jena en Auerstädt in oktober 1806.

In juni 1807 versloeg Napoleon alweer de Russen bij Friedland. Bij een ontmoeting met de tsaar in Tilsit, wist hij hem te overhalen tot een bondgenootschap met Frankrijk tegen Groot-Brittannië. Pruisen werd onderverdeeld in Groothertogdom Warschau en het Koningkrijk Westfalen. Groot-Brittannië was nu nog de enige echte vijand. Napoleon was nu de baas over bijna heel Europa en daarom ging hij Engeland economisch aanvallen door de handel met Europa te verhinderen. Maar de Britten vonden toch nog steeds de weg om hun waren te smokkelen vooral via Nederland, Noord-Duitsland, Spanje en Portugal.

Omdat Napoleon nog steeds niet genoeg had en hij zijn rijk nog verder wilde uitbreiden waren de aanwezigheid van de soldaten en de economische ontberingen onontbeerlijk. Dat zorgde er dan ook voor dat hij zijn populariteit aan het verliezen was. De Vijfde Coalitie – Oostenrijk, Engeland en Spanje startten in 1808 een nieuwe opstand. Hoewel Spanje al onder controle van Frankrijk was, kwamen ze in opstand omdat Napoleon om Engeland te veroveren, in Portugal alle havens liet afsluiten. De verliezen waren aan beide kanten groot, Napoleon verloor 50000 man, maar hij wilde zich niet terugtrekken. Uiteindelijk haalde hij bij deze tweedaagse veldslag de overwinning op de Oostenrijkers en de Vrede van Wenen werd gesloten. Het ging er in Spanje slechter aan toe en het Spaanse leger werd eerst verslagen waarna er een guerrillaleger dat beter was, aan te pas. Zo werd Napoleons leger verslagen.

Ondertussen waren Napoleon en Joséphine gescheiden. In april 1811 trouwde Naopleon opnieuw, deze keer met de 18-jarige aartshertogin Marie Louise die een kind baarde, Napoleon Frans Karel Jozef, koning van Rome.

Op 31 december 1810 liet Rusland officieel niet meer mee te doen aan het Continentaal Stelsel van Napoleon. Dit was één van de redenen waarom hij Rusland binnen trok. Daarom deed hij op 12 juni een massale aanval op Rusland met 611000 man. Hij hield na de winter nog maar 10000 man over want hij was ongeorganiseerd aan het werk gegaan. In februari 1813 verklaarde ook Pruisen de oorlog aan Frankrijk en Oostenrijk. Napoleon werd verslagen bij Leipzig in oktober en de bondgenoten rukten op tot in het noorden van Frankrijk. Via de Pyreneeën trokken de Engelsen binnen en in maart 1814 werd Parijs bezet. Op 6 april deed Napoleon afstand van de troon en werd verbannen naar het eiland Elba dat in de Middellandse Zee bij de kust van Italië ligt. Toen nam Lodewijk XVIIIde macht in Frankrijk over. Maar Napoleon ontsnapte van het eiland en keerde terug naar Parijs.

Nadat Napoleon weer aan de macht was gekomen ging hij een leger maken. Ze trokken naar België. Bij Ligny stuitte Napoleon met zijn leger op het Pruisische dat verslagen werd en terug trok. Er was zware regenval en daardoor moest Napoleon zijn aanval op het Engelse leger uitstellen. Na de middag troffen Frankrijk en Engeland elkaar vlak bij Waterloo. Bij Napoleons derde poging om aan te vallen hoorde hij net dat Pruisen in aantocht was. Hij moest Engeland verslaan voor Pruisen er was, maar dat lukte niet en de Engelsen hielden stand. Samen met Pruisen vielen ze Napoleons leger aan. Op 18 juni 1815 viel zijn droom om over heel Europa te heersen aan duigen bij de Slag om Waterloo.

Napoleon werd verbannen naar het eiland St-Helena in de Atlantische Oceaan toen hij probeerde te ontsnappen naar Amerika. In zijn laatste dagen hield hij zich bezig met tuinieren en het dicteren van zijn memoires. Hij bleef op dat eiland voor de rest van zijn leven en hij stierf op 5 mei 1821. Bronnen http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/view.php
http://huiswerk.leerlingen.com/view.php
http://users.skynet.be/zoekheteensop/napoleon.htm
http://www.teleacnot.nl/sites/schooltv/vroeger_en_zo/vz_werkstuk/vz_napoleon.shtml
De Grote Spectrum Gezinsencyclopedie