Israel

Israël en de Palestijnen kunnen niet zonder elkaar leven

Al ongeveer 2000 jaar wonen de Palestijnen en de Joden in één land. Eeuwenlang hadden ze geen problemen met elkaar, tot in 1948. Toen kwam de staat Israël, een staat waar alle Joden vanuit de hele wereld konden wonen. Veel Joden vertrokken naar ´het beloofde land´. De Palestijnen en het buitenland waren fel tegen de nieuwe staat, er ontstond een oorlog. Na vele jaren van oorlog veroverde de Palestijnen stukken land, de Gazastrook, Golan Hoogvlakte en Westelijke Jordaanoever. Nou zijn het niet alle Israëliërs en Palestijnen; zij bestaan ook weer uit verschillende groepen. Ondanks het jaren lange conflict is mijn stelling: Israël en de Palestijnen kunnen niet zonder elkaar leven.

Ruim 2000 jaar wonen de Palestijnen en de Israëlieten in het vroegere Palestina. Na de Tweede Wereld Oorlog hadden de Joden behoeften aan een eigen plek. Hiervoor was er nog geen conflict tussen de Arabieren en de Israëlieten. Maar het land moest wel verdeeld worden. De VN formeerde een speciale commissie: de UNSCOP. Het land zou zo verdeeld worden dat de stad Jeruzalem door beide ´groepen´ bewoond kon worden. Pas toen de plannen van Israël doorgingen begonnen 7 legers van Arabische landen zich te verzetten. Alleen omdat de Palestijnen vinden dat het land niet eerlijk is verdeeld gaan ze oorlog voeren. Oorlog levert alleen maar ellende op. En het probleem bij een oorlog is dat het steeds erger wordt, ze vergelden elkaar steeds opnieuw. Dit betekent dat als de één 1 autobom neerlegt dan legt de ander er gelijk 3 neer. Als ze nou gewoon stoppen met vergelden dan is het geweld een stuk minder en kunnen ze gaan werken aan vrede in Israël.

Ondanks dat de Palestijnen en de Israëliërs vijanden van elkaar zijn hebben de Israëliërs de Palestijnen hard nodig; de Palestijnen werken bij de Israëliërs. Nadat er plannen waren voor een eigen Joodse staat kwamen er velen Joden naar Israël. Dit waren vooral rijke mensen. Omdat zij elke dag moesten werken, namen ze Palestijnen in dienst om hun huishoudelijke klusjes op te knappen. Dit is niet alleen goed voor de Israëliërs maar ook voor de economie van het land want die verbetert hierdoor ook.

Je hebt in Israël nu 2 á 3 generaties. De eerste generatie is de generatie die het er (niet) mee eens was dat er een eigen Joodse staat kwam, hier zijn dus alle conflicten begonnen. Maar de tweede of derde generatie voert nu ook nog oorlog. Dit is raar want zij hebben dat geweld in hun jeugd mee gemaakt en zijn hierdoor ook gaan oorlog voeren, ze hebben het geweld dus waarschijnlijk van hun (groot)ouder overgenomen. Hierdoor weten de meeste, denk ik, nog geeneens waarom ze oorlog voeren.

De Israëliërs hebben wel respect voor elkaar want toen Yasser Arafat, de voormalige leider van de Palestijnen, overleed, staakten de Israëlieten het vuur en ook bij het kiezen van een nieuwe leider zouden de Israëlieten het controleren bij de grens iets soepeler laten verlopen.

De conclusie is dus dat de Palestijnen en de Israëlieten wel met elkaar kunnen leven, alleen moeten allebei de partijen er wat moeite voor doen. Maar er is al vooruitgang want beide leiders hebben sinds tijden weer met elkaar gepraat. De vrede zal nog even moeten wachten, maar er is hoop.