Het zelfbeschikkingsrecht

Een doodziek kind mag zelf beslissen over leven of dood!

Natuurlijk kunnen doodzieke kinderen van twaalf jaar beslissen over het sterven. Je bent ernstig ziek en je bent er gelijk vanaf. Waar moet het met de wereld heen? Een kind blijft een kind. In 1999 is er een nieuw wetsontwerp ingediend inzake euthanasie. Volgens het ontwerp zouden kinderen tussen de twaalf en zestien jaar euthanasie moeten kunnen indienen zonder de toestemming van de ouders. In één woord; belachelijk. Wie verzint er zoiets? Hebben zulke jonge kinderen het vermogen tot zelfbeschikking? En is zo’n wet wel nodig? Voor medici is het niet ongebruikelijk om de beslissing over het sterven over te laten aan het kind. Je kunt zeggen dat het gaat om kinderen met een zeer ernstige aandoening die zeer goed weten dat ze geen kans hebben. Je zou het moeten zien als een vorm van overlijden van een kind dat toch zal overlijden. Maar als iemand jonger is dan zestien is er nog helemaal niet zoveel tijd verstreken om te zeggen dat elke behandeling nu een mislukking zal zijn. Je kunt altijd iemand een behandeling geven dan er gelijk een einde aan te maken. Het kan altijd nog goed komen. Als een kind recht op euthanasie heeft zal dat de ouders en kinderen tegenover elkaar zetten en de ouders ertoe aanzetten om te luisteren naar het kind. Het zou voor een kind een steun zijn dat zijn diepste wens in vervulling zal gaan en dat de ouders weten dat de ‘wens’ van hun kind in vervulling zal gaan. Maar ouders zullen na de euthanasie wrokgevoelens gaan krijgen en hun rouw slecht verwerken. En als de ouders er helemaal niet mee eens zijn en de arts er wel mee instemt, zullen de ouders toch verder moeten leven met de herinnering aan het ernstig zieke kind, terwijl ze er helemaal niets aan hebben kunnen doen. Kinderen mogen helemaal niet het recht tot zelfbeschikking hebben. Je kunt ook samen zoeken naar positieve factoren. Wat heeft het kind altijd nog willen doen? Deze wens zou je nog in vervulling kunnen brengen als ouder. Dat is toch een veel betere afsluiting? Het nieuwe wetsontwerp zal ervoor zorgen dat kinderen alle recht hebben om hun wens over sterven uit te spreken. Natuurlijk is het zo dat mensen die uitzichtloos en ondraaglijk lijden geen oplossing voor zichzelf mee zien. Levensbeëindiging kan dan als een uitkomst worden gezien. Kinderen met een ernstige ziekte zijn ook veel rijper dan gezonde leeftijdsgenoten, maar het gaat te ver om ze over leven en dood te laten beslissen. En het komt ook zelden voor dat kinderen en ouders er niet samen uit kunnen komen. Daarom is het wetsontwerp niet alleen onwenselijk, maar ook helemaal niet nodig. Een wet die kinderen het laatste woord geeft over euthanasie kan grote gevolgen hebben voor ouders en kinderen. Het kind wordt dan gezien als een zelfstandig wezen met eigen behoeften en wensen. Volgens sommigen zal er een onbezorgde jeugd komen en ouders en kinderen zullen gelijkwaardiger worden. De wet zou zekerheid bieden, maar dat is vaak schijn. Er is weinig tragischer dan de dood van een kind. Een kind heeft zijn ouders nodig om vredig te kunnen sterven. Een kind kan met die wet wel zelfstandiger lijken, maar het kind en de ouders hebben elkaar nodig. De wet lijkt noodzakelijk omdat je het kind moet gunnen om zelf te beslissen hoe het doodgaat. Het wetsvoorstel zou er moeten zijn om de zwaksten in de samenleving te beschermen. De wet is volgens sommigen wenselijk en noodzakelijk, maar het is niemand bekend dat de ouders gevraagd hebben om een wet die de gelegenheid geeft hun zieke kinderen zonder hun toestemming van de ouders te doden. Ook vanuit de kinderen werd de vraag niet gehoord. Volgens de kinderarts komt het ook haast nooit voor. Er is dus helemaal geen behoefte aan een wet. We mogen een kind absoluut niet met een dergelijke keuze tot zelfbeschikking opzadelen. Een kind is nog altijd een kind. En een kind heeft zijn ouders altijd nodig, vooral als het ongeneeslijk ziek is. Een wet hiervoor is belachelijk, euthanasie is niet zomaar een behandeling. Een wetsvoorstel is niet alleen onwenselijk, maar ook overbodig. Kinderen moeten worden beschermd tegen de ‘doodzieke bedenkers’ van dit voorstel.