Automutilatie

Automutilatie is geen aandacht vragen!
Automutilatie, ook wel zelfverwonding of zelfverminking genoemd, word vaak gezien als aandacht trekken. Eigenlijk is automutilatie een manier om om te gaan met erg heftige gevoelens. Mensen snijden/ branden zichzelf, brengen opzettelijk botbreuken toe of brengen zich ander letsel toe zoals haren uitrekken of zelfs lichaamsdelen amputeren. Voor mensen die hier helemaal buiten staan lijkt dit een buitengewoon wrede en vooral een heel rare manier om jezelf te helpen. Uiteindelijk maakt dit je toch helemaal kapot? Het zit niet precies zo. Zelfverwonden helpt de geestelijke pijn dragelijk(er) te maken.

Bij de meeste gevallen heeft iemand die zichzelf verwondt, geen goede manier om met heftige gevoelens om te gaan. Ze hebben niemand om mee te praten of durven er met niemand over te praten. Geestelijke pijn is niet grijpbaar. Als je geen manieren hebt om er iets mee te doen, bijvoorbeeld door met iemand te praten over waar je mee zit, het op te schrijven, of een andere manier om je gevoel te uiten, kun je jezelf gaan beschadigen. De pijn die het snijden, branden, of andere manieren van automutilatie met zich meebrengt is te bevatten en te controleren. Je weet nu waar het vandaan komt. Letterlijk en figuurlijk moet de pijn vroeg of laat toch een uitweg hebben.
De heftige gevoelens die de automutilant heeft worden onder andere veroorzaakt door gebeurtenissen die op een of andere manier flink invloed op je hebben gehad en nog hebben. Die gebeurtenissen hebben vaak te maken met voortdurend onbegrip, geweld, misbruik, verwaarlozing, verwerping of vernedering. Samenvattend zou je zou kunnen zeggen dat ze allemaal met verlies te maken hebben. Verlies van bijvoorbeeld (zelf)vertrouwen of veiligheidsgevoelens.
Een persoonlijkheidsstoornis kan ook de reden zijn waarom iemand gaat automutileren. Karakter, intelligentie en soms handicaps kunnen ook zelfbeschadigend gedrag in de hand werken. Iemand die bijvoorbeeld een gesloten karakter heeft, heeft een grotere kans dat hij of zij aan automutilatie gaat doen. Zo een soort persoon kan zijn gevoelens niet pratend uiten. Hij of zij kan automutilatie zien als middel om met heftige gevoelens om te gaan. Hoogbegaafden kunnen zich ook gaan verwonden doordat hij of zij zich onbegrepen voelt door bijvoorbeeld leeftijdgenootjes of zelfs volwassenen. Een hoogbegaafd persoon is voor mensen van zijn leeftijd vaak te slim om volledig begrepen te kunnen worden. Op de lange duur ziet een persoon geen andere mogelijkheden meer om zijn gevoel te uiten. De persoon voelt zich ‘rot’ en gaat automutileren. De pijn wordt dragelijker.
Als zelfverwonding aandacht trekken was zouden mensen het niet verstoppen. Automutilanten die littekens of wonden hebben verstoppen dit meestal onder lange mouwen, lange broeken of eventueel armwarmers of polsbandjes in de zomer. Dit geeft aan dat de persoon in kwestie niet wilt dat andere mensen het zien en weten. Dit komt vaak doordat de persoon zich schaamt en bang is dat mensen het niet zullen begrijpen.
Doordat de persoon geen andere mogelijkheden meer heeft om het op een andere manier dragelijker voor zichzelf te maken gaat hij of zij ernstigere verwondingen aanbrengen om hetzelfde effect te blijven krijgen. De automutilant is hier dus verslaafd aan. Je kunt niet meer zonder zelfverwonding omdat anders de gevoelens te sterk worden. Het kan dus als een manier gezien worden om in leven te blijven. Als de persoon de gevoelens zou opkroppen kan het teveel worden. Dit kan dan leiden tot bijvoorbeeld zelfmoord.
Het hebben van een van de genoemde oorzaken wil natuurlijk niet zeggen dat iemand zich werkelijk gaat beschadigen. De belangrijkste oorzaak in het geheel is de manier waarop iemand tegen alles aankijkt. Gebeurtenissen veroorzaken gedachten, van waaruit gevoelens volgen die gedrag aansturen. Gevoelens zijn iets van jou alleen, op bijvoorbeeld verlies volgt een reeks emoties, zoals verdriet. Maar bij iemand anders kan het weer een heel andere emotie oproepen. Je kunt dus niet je gevoelens veranderen, maar de gedachten die je erbij hebt wel.

Automutilatie is dus geen aandacht trekken. Het blijkt dat de mensen die hieraan doen een uitweg zoeken voor hun emoties. Ze doen dit om gevoelens die niet grijpbaar en begrijpbaar zijn toch zo te maken zodat ze controleerbaar zijn.