ADHD

ADHD; probleem of onzin?

Vroeger kende ik een jongetje, hij was erg druk. Uitzonderlijk druk. De mensen om hem heen konden daar geen begrip voor opbrengen en zelfs de school kon hem niet helpen. Zijn ouders waren radeloos, ze wisten niet meer wat ze moesten doen. Na een tijdje werd duidelijk dat het jongetje ADHD had.
De reden waarom ik dit stuk publiceer is helder; ADHD moet meer geaccepteerd worden.

ADHD betekent letterlijk Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Door een kleine hersenafwijking hebben kinderen met ADHD moeite zich te concentreren, zijn ze overactief en kunnen ze niet luisteren. Sommigen zijn overmatig druk, maar anderen zijn bijna niet te handhaven. Dit komt doordat alle informatie die de kinderen van buitenaf krijgen tegelijk op ze af komt, ze hebben geen tijd om het te verwerken. Kinderen zonder ADHD kunnen dat wel; ze kunnen bijvoorbeeld een gesprek aan de ene kant van de kamer makkelijk onderscheiden en ‘op de achtergrond zetten’ van een andere gesprek wat bezig is. Ook zijn ADHD kinderen vaak moeilijk te bereiken en zien geen gevaar in bepaalde dingen; daarom moeten ouders vaak hard optreden om zo toch een schrikeffect bij ze te veroorzaken en ze zo de dingen te laten te beseffen.
Toch is ADHD geen exact omschreven aandoening met een duidelijke oorzaak.

Je kan je voorstellen dat zo’n overactief kind voor veel problemen kan zorgen thuis. Ouders moeten veel aandacht aan het kind besteden anders kan elke situatie uit de hand lopen. Als het kind iets in z’n gedachten heeft moet en zál hij het ook doen. Door gebrek aan verantwoordelijkheid en situaties niet kunnen inschatten, weet het kind niet wat de consequenties zijn van de (vaak goedbedoelde) acties. Zijn ouders zullen hard moeten optreden om hem het besef te geven wat hij op veel momenten niet heeft.
Doordat alle tijd, energie en aandacht door het ADHD kind wordt opgeëist, is er nauwelijks nog tijd voor de rest van het gezin.
Ouders van een kind met een gedragsstoornis worden door de buitenwereld vaak gezien als slechte ouders die hun kind niet onder controle kunnen houden. De mensen denken dat de kinderen zo hyperactief zijn geworden door de manier waarop ze zijn opgevoed. De buitenwereld beseft niet hoe zwaar het is om elke dag voor een kind te zorgen dat je in de meest gevaarlijke situaties kan brengen en dat je daar absoluut niks aan kan doen.

Een kind met ADHD zorgt niet alleen voor problemen thuis, maar ook op school. Omdat een kind met ADHD zich moeilijk kan concentreren lijdt het schoolwerk daar onder. Het kind kan totaal afgeleid zijn als er bijvoorbeeld een vlieg voorbij vliegt. Ook kan een ADHD kind agressief worden tegen een van zijn klasgenootjes. Je snapt dat dit niet makkelijk is voor een leraar, hij zal het kind de hele dag verbeteren en straffen om het maar een beetje op te laten letten en wat van de leerstof mee te geven. ADHD kinderen kunnen zeer intelligent zijn maar toch speciaal onderwijs nodig hebben door hun afwijkend gedrag.
Dit gedrag werkt erg nadelig in de acceptatie van een school; veel kinderen met ADHD worden niet toegelaten op scholen. Soms zelfs niet op het speciale onderwijs.

Natuurlijk zijn er bepaalde ‘oplossingen’ voor ADHD; zoals bepaalde opvangmogelijkheden. Er zijn speciale logeerhuizen waar ADHD kinderen terecht kunnen voor bijvoorbeeld een weekend. Op deze manier hebben de ouders ook even rust en hebben ze even de tijd voor zichzelf. Ze kunnen weer nieuwe energie verkrijgen en de rest van het gezin wat extra aandacht geven. Ook heb je in de zomer speciale vakantiekampen waar de kinderen activiteiten doen zonder enig ‘therapeutisch gedoe’. De ouders logeren een paar kilometer verderop, dat is verplicht. Zij hebben een weekje rust maar moeten ook werken aan de omgang met ADHD.
Er is ook een medicijn dat kinderen wat rustiger blijkt te maken; Ritalin. Het is een amfetamine en valt dus onder de opiumwet. Bij een matig gebruik is er niks aan de hand maar het medicijn kán gevaarlijk zijn. Ritalin verhoogt de activiteit van het zenuwstelsel en dan gaat de verwerking van alle informatie van buitenaf beter. De kinderen krijgen meer controle over hun eigen gedrag en zijn zo’n 4 tot 5 uur rustig. Ze kunnen zich vaak ook beter concentreren. Ritalin geneest niet maar onderdrukt alleen de symptomen. Aan Ritalin kleven ook veel nadelen, de bijwerkingen verschillen van kind tot kind en zij dus niet vast te stellen.

Je ziet dus dat ADHD een afwijking is in de hersenen. Niemand en niks kan dus de oorzaak zijn van het overactieve gedrag van een ADHD kind. Problemen thuis en op school kunnen niet bestreden worden maar wel verminderd worden, o.a. door vakantiekampen en logeerhuizen en het medicijn Ritalin.
Ik hoop dat door deze tekst mensen zijn gaan beseffen dat het ontzettend zwaar is een ADHD kind om je heen te hebben en dat ze wat meer begrip, steun en hulp zullen opbrengen voor gezinnen in de buurt. Praat eens met ze, vraag of je ze misschien een handje kan helpen met iets, toon interesse. Al deze dingen zullen ouders wat meer kracht geven in hun dagelijkse leven; ze zullen merken dat ze meer geaccepteerd worden…

aantal woorden: 863