Gameverslaving, wel of geen probleem?

Gameverslaving, probleem of geen probleem?

Gameverslaving is een verslaving die door men niet al te serieus genomen wordt. Redenen hiervoor zijn bijvoorbeeld dat men het geen echte verslaving vinden of dat ze het vinden het onzin dat het zo veel over gespeculeerd wordt. Vooral door gamers zelf wordt het gezien als een lachertje. Maar is dit eigenlijk wel een lachertje, of is het een meer serieuze zaak? Wanneer mag je iemand nou verslaafd noemen en wat zijn de gevolgen daarvan?

Wat is de oorzaak van gameverslaving?

Gameverslaving komt niet alleen bij jongeren voor, ook hebben volwassen kunnen verslaafd zijn aan video spelletjes. ‘’Games zijn niet het probleem, mensen wel’’ zegt Keith Bakker in zijn artikel over gameverslaving. Mensen met een gameverslaving zijn meestal sociaal afgekeurd, dit kan een gebrek aan vrienden zijn of als kind gepest worden, en kiezen daarom liever voor een virtuele leefomgeving. Sommigen slaan hier in door en spelen dan ook uren per dag video spelletjes. De oorzaak van een verslaving voor videospelletjes kan voor velen dus sociaal liggen.

Verschillende meningen

Vooral de gamers zelf vinden dat gameverslaving eigenlijk helemaal niet bestaat, mensen die zelf geen videospelletje spelen hebben hier verschillende meningen over. Sommigen zien gameverslaving als een serieus probleem en vinden dat er maatregelen genomen moeten worden. Voorbeelden van deze maatregelen zijn onder andere waarschuwingen op de games bij aankoop. David Ryan, een schrijven van stripboeken, heeft hiervoor zijn eigen mening; ‘’You do anything long enough to escape the habit of living, until the escape becomes the habit.’’ Veel mensen zijn het met deze uitspraak.

Wat zijn de gevolgen van gameverslaving?

Ondanks veel verslaafde het probleem ontkennen, zijn er wel degelijk gevolgen van de verslaving. Voorbeelden hiervan zijn: slechte cijfers, sociale achterstand, slechte fysieke conditie en verkeerde eetpatronen. Dit komt allemaal omdat gameverslaafden geen tijd vrijmaken voor andere dingen dan heb spelen van videospelletjes. De gevolgen zijn dus weldegelijk groot.

Hoe komt je van gameverslavingen af?

Er zijn ook verslaafden die inzien dat ze fout zitten en willen hier graag verandering in maken. Er zijn verschillende manieren om van deze verslaving af te komen, een hiervan is het stellen van doelen voor jezelf. Tijdens het spelen van videospelletjes word er in je hersenen dopamine aangemaakt, dit geeft je een gevoel van overwinning en laat je goed over jezelf voelen. Hetzelfde gebeurd tijdens het gokken, dit wordt dan ook als een verslaving gezien. Een goede manier om dopamine aan te maken is om doelen voor jezelf te zetten en die vervolgens, desnoods met hulp, te volbrengen. Dit vervangt het effect van de videospelletje op je hersenen en helpt je zo langzaam af te bouwen. Voorbeelden van doelen zijn betere cijfers halen, andere hobby’s uitproberen, meer met vrienden omgaan en natuurlijk minder gamen. Deze theorie wordt bevestigd door deskundige Esther Bouw, gespecialiseerd in verslavingen.

De hoofdvraag van deze tekst was of gameverslaving nou een serieus probleem is of niet. Gameverslaving is weldegelijk een probleem. Gezien de hoeveelheid jongeren en volwassenen die dagelijks videospelletje spelen lijkt het een veel voorkomend probleem. Ook de gevolgen van deze verslaving lijken met groot genoeg om er van uit te gaan dat dit probleem opgelost moet worden.