ZWAAR GEESTELIJK GEHANDICAPTEN NEDERLANDERS MOGEN GEEN KINDEREN MEER KRIJGEN.

Opzetbeurt voorstander 1

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Mijn naam is … en ik ben voor de stelling dat Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening geen kinderen mogen krijgen.

In Nederland leven ongeveer tweeduizend gezinnen waarbij één of twee ouders een verstandelijke beperking hebben. In veel gevallen blijken de desbetreffende ouders het ouderschap te hebben onderschat en worden de kinderen uit huis geplaats. In Amsterdam-Noord liep het totaal uit de hand. Een baby van een week oud werd zo mishandeld dat het kind stierf. De vader bleek achteraf zwakzinnig te zijn. In Nederland zijn zo 110.000 mensen met een verstandelijke handicap. Wij vinden dat het huidige beleid moet worden veranderd omdat kinderen op deze manier in gevaar kunnen komen. De overheid moet opkomen voor de belangen van het kind. Wij hebben hiervoor 4 argumenten:

• Ongeschiktheidsargument
• Omgekeerde wereld-argument
• Egoïsme-argument
• Kostenargument

Ik zal nu eerst het ongeschiktheidsargument en het omgekeerde wereld-argument toelichten. Daarna zal mijn medestander de overige 2 argumenten uitwerken.

Ongeschiktheidsargument

Een kinderwens is iets wat bij veel mensen voorkomt. Maar de vraag is of iedereen dit wel aankan. Bij zwakzinnige mensen blijkt dit vaak niet het geval te zijn. Ze onderschatten het ouderschap en zijn ongeschikt voor de ouderlijke functie. Kinderen worden uit huis geplaatst omdat deze ouders het kind niet kunnen geven wat het hoort te krijgen. Voor de ouders is dit natuurlijk erg confronterend. Deze mensen zijn in sommige gevallen nauwelijks in staat voor zichzelf te zorgen, laat staan voor hun kind.

Omgekeerde wereld-argument

Het idee achter kinderen krijgen is dat je er plezier aan beleeft om je kind op te voeden en de zorg te dragen voor hem of haar. Bij zwakzinnige ouders of ouders met een psychische aandoening zijn de rollen omgekeerd. Het kind moet van jongs af aan al voor zichzelf zorgen aangezien de zorg van de ouders tekort schiet. Daarnaast krijgt hij of zij waarschijnlijk veel verantwoordelijkheden thuis en verzorgt ze als het ware de ouders. Op deze manier krijgen deze kinderen niet de kans op een zorgeloze jeugd. Achteraf zullen zij het gevoel hebben dat ze nooit kind zijn geweest.

Geachte jury ik hoop dat ik u tot dusver heb kunnen overtuigen dat deze mensen het recht moet worden ontnomen kinderen te krijgen. Ik heb zojuist hiervoor het Ongeschiktheidsargument en het Omgekeerde wereld-argument gegeven. Mijn medestander zal zo nog het Egoïsme-argument en het Kostenargument toelichten.

Bedankt voor uw aandacht.

Opzetbeurt tegenstander 1

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Mijn naam is … en ik ben tegen de stelling dat Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening geen kinderen mogen krijgen. Gedurende dit debat zullen wij u ervan overtuigen dat het beleid wat onze opponenten voorstellen in geen enkel opzicht iets toevoegt aan de huidige maatschappij.

Om deze stelling onderuit te halen hebben wij vier argumenten.

• Het grondrechtargument
• Het uitsluitingsargument
• Het onuitvoerbaarheidsargument
• Het vergrijzingsargument

Ik zal nu het Grondrechtargument en het Onuitvoerbaarheidsargument toelichten. Vervolgens zal mijn medestander de andere twee argumenten uitwerken.

Grondrechtargument

Grondrechten staan als het ware boven alle andere rechten in Nederland; deze zijn onvervreemdbaar. Je krijgt ze bij je geboorte en mogen nooit geschonden worden, denk bijvoorbeeld aan recht op onderwijs of godsdienstvrijheid. Deze rechten zijn bedoeld om je te beschermen tegen willekeur van de staat. Zo heeft ook elke burger het recht om te trouwen en een gezin te stichten als hij of zij dat wil. Het beleid van onze tegenstanders is dus bij voorbaat al onuitvoerbaar omdat het vaststaat in de wet dat iedere burger recht heeft om een gezin te stichten. De zwakzinnige en verstandelijk gehandicapte vallen hier ook onder, zij zijn geen uitzondering. De overheid kan en mag deze mensen simpelweg niet dat recht ontnemen. Ze zouden met een ontmoedigingsbeleid misschien deze mensen op andere gedachten kunnen brengen, maar een verbod geven op kinderen krijgen mag de staat absoluut niet.

Uitsluitingsargument

Bij het beleid wat onze tegenstanders voorstellen worden een heleboel mensen benadeeld die wél in staat zijn kinderen op te voeden. Onze tegenstanders scheren alle schapen over één kam met hun beleid. De kinderwens van mensen die een psychische stoornis hebben en het ouderschap wel aankunnen worden benadeeld. Hun kinderwens wordt automatisch ook ontnomen door de overheid terwijl zij net als u en ik prima in staat zijn om een kind op te voeden. Daarbij is het lastig te bepalen waar de grens ligt, wie kan wel een kind opvoeden en wie niet? ADHD is bijvoorbeeld een verstandelijke handicap. Deze mensen kunnen echter probleemloos met behulp van medicatie een kind opvoeden. Het zou oneerlijk zijn om hun recht op kinderen ook te ontnemen.

Geachte jury ik hoop dat u inziet dat het beleid van onze tegenstanders een slecht voorstel is. Ik heb hier zojuist het Grondrechtargument en het Uitsluitingsargument voorgegeven. Mijn medestander zal zo het Onuitvoerbaarheidsargument en het Vergrijzingsargument uitwerken.

Bedankt voor uw aandacht.

Verweerbeurt voorstander 2

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Mijn naam is … en ook ik ben voor de stelling dat Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening geen kinderen mogen krijgen.

Ik zou graag even willen reageren op… die zojuist het Grondrechtargument heeft toegelicht. Onze opponenten zijn namelijk niet helemaal volledig geweest bij het uitleggen van het grondrecht om een gezin te stichten. Aan dit recht is namelijk de plicht verbonden dat je in staat bent om je kind goed op te voeden en te verzorgen. Als kind heb je namelijk recht op een gezonde en veilige leefomgeving. Zoals eerder al gezegd zijn deze mensen niet in staat om hun kinderen dit te bieden.

Daarnaast zou ik ook nog op … willen reageren. Zij heeft zojuist het uitsluitingsargument toegelicht waarbij onze opponenten zeiden dat er mensen die wél kinderen kunnen opvoeden ondanks hun beperking worden buitengesloten. Ons beleid houdt in dat mensen met een IQ lager dan 60 geen kinderen meer mogen krijgen, het is algemeen bekend dat deze mensen niet in staat zijn om alleen kinderen op te voeden. Op deze manier worden de belangen van het kind vertegenwoordigt.

Om onze stelling te ondersteunen wil ik graag nog twee argumenten voordragen. Namelijk het Egoïsme-argument en het Kostenargument.

Egoïsme- argument

Zoals eerder al is gezegd, hebben kinderen het recht om op te groeien in een ‘prettige’ omgeving. Is het dan niet egoïstisch om toch kinderen te krijgen terwijl je zelf niet de zorg kan dragen voor deze kinderen? Ja, het is in zekere mate egoïstisch om je eigen kinderwens te volbrengen. Je zou kunnen stellen dat het in deze gevallen in het belang is van het kind om niet geboren te worden. Dit klinkt misschien hard, maar het kind zal niet kunnen opgroeien zoals u of ik dat heeft kunnen doen, en dat is iets waar elk kind recht op heeft.

Kostenargument

Naast alle morele motieven die wij hebben gegeven, hangt er ook een prijskaartje aan het huidige beleid. De maatschappelijke werkers die het mogelijk maken voor deze mensen om hun kinderen op te voeden kosten natuurlijk geld. Daarnaast is er geld nodig voor de opvang van de kinderen die uit huis worden geplaats, mensen van de jeugdzorg die zich bezig houden met de ontwikkeling van het kind. Al deze dingen bij elkaar kosten een heleboel geld. Wanneer deze mensen geen kinderen meer krijgen valt deze kostenpost weg. En dat is iets wat goed past in het huidige plaatje van een bezuinigend Nederland.

Bedankt voor uw aandacht.

Verweerbeurt tegenstander 2

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Mijn naam is … en ik ben samen met mijn medestander tegen de stelling dat Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening geen kinderen mogen krijgen.

Ik zal zo nog twee argumenten geven om ons standpunt te verdedigen, maar eerst wil ik graag even reageren op de argumenten van mijn opponenten. Zij hebben zojuist het Ongeschiktheidsargument en het Omgekeerde wereld-argument toegelicht. Ik zou eerst graag willen reageren op het Ongeschiktheidsargument.

Onze opponenten beweren dat iemand met een IQ lager dan 60 niet in staat is om een kind op te voeden? Maar is iemand met een hoger IQ dit dan per definitie wel? Zijn ouders die beide een fulltime baan hebben niet net zo ongeschikt? Zij zijn er toch namelijk ook niet om voor hun kind te zorgen? Ik denk dat onze opponenten een denkfout maken door de ongeschiktheid van het ouderschap te leggen bij de hoogte van het IQ. Daarnaast krijgen deze mensen voldoende hulp om te zorgen dat het kind de zorg krijgt waar hij of zij recht op heeft.

Daarnaast wil ik graag nog even reageren op het Omgekeerde wereld-argument van mijn opponenten. Zoals ik zo net ook al heb gezegd, deze zogenaamde omgekeerde wereld is niet alleen te vinden bij gezinnen waar één of twee ouders zwakzinnig zijn of een psychische stoornis hebben. Moeten we mensen die hun carrière verkiezen boven het ouderschap dan ook het recht ontnemen om kinderen te krijgen? Zij maken zich toch ook schuldig aan het feit dat ze er niet zijn om voor hun kind te zorgen. Het enige verschil is dat zij in plaats van een maatschappelijk werker een dik betaalde nanny inzetten om op hun kind te letten.

Daarbij wil ik graag onze overige twee argumenten nog even uitwerken. Allereerst het onuitvoerbaarheidsargument.

Onuitvoerbaarheidsargument

Geachte jury stelt u zich eens voor dat dit nieuwe beleid er daadwerkelijk komt. Hoe moet de overheid dit in hemelsnaam gaan uitvoeren? Ten eerste, wat doe je als een gehandicapte toch zwanger is geworden? Dit kan natuurlijk onopzettelijk gebeuren. Verwijst u haar dan meteen door naar de abortuskliniek als ze in het ziekenhuis komt voor een echo van haar baby? Of laat je elke gehandicapte van te voren al steriliseren?  Dit is een absurd beleid wat niet past in een tolerant land zoals Nederland. Gedwongen anticonceptie zou een optie zijn, maar ook dit is bijna onuitvoerbaar aangezien het niet te controleren is. En zoals eerder gezegd, waar trek je de grens? Er zal eerst heel veel grondig onderzoek gedaan moeten worden, wat kosten met zich mee brengt. Verstandelijk gehandicapten met een hele grote kinderwens zullen over de grens, in bijvoorbeeld Duitste of Belgische ziekenhuizen, hun kinderen ter wereld brengen om onder deze absurde maatregelen uit te komen. Kortom dit beleid heeft geen enkele kans van slagen en is op alle fronten onuitvoerbaar.

Daarnaast wil ik graag het vergrijzingsargument toelichten.

Vergrijzingsargument

De vergrijzing in Nederland is een feit. Uit cijfers van het CBS blijkt dat op 1 januari 2011 de Nederlandse bevolking maar liefst 2,6 miljoen ouderen (65 jaar en ouder) telde, dit komt neer op 16% van de totale bevolking. In 1900 lag dat percentage nog maar op 10 %. Verwachting is dat deze lijn de komende jaren door blijft stijgen. Vergrijzing heeft meer dan je denkt met deze stelling te maken. Als dit beleid wordt doorgevoerd en verstandelijk gehandicapten geen kinderen meer mogen krijgen, onstaat er een enorme toename van de vergrijzing. Er worden minder kinderen geboren en de gemiddelde leeftijd zal omhoog gaan. Dit heeft ernstige gevolgen onder andere op economisch gebied: er zijn in verhouding meer mensen met een AOW-uitkering en minder werkende mensen om dit te bekostigen, de premies zullen dus omhoog gaan. Ook zullen er door de vergrijzing meer mensen nodig zijn in de zorg. Dit kost allemaal geld, iets wat we ons zoals iedereen weet in deze tijd van crisis niet kunnen permiteren. Het verbieden van kinderen bij verstandelijk gehandicapten zorgt voor toename van de vergrijzing, een slechte zaak als u het mij vraagt.

Pauze

Verweerbeurt voorstander 1

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Zo net hebben mijn medestander en ik u ervan geprobeerd te overtuigen dat het verboden moet worden voor verstandelijke gehandicapten en mensen met een psychische stoornis om kinderen te krijgen.

Ik wil graag nog even ingaan op het onuitvoerbaarheids- en het vergrijzingsargument van mijn opponenten.

Allereerst het onuitvoerbaarheidsargument. Het invoeren van dit beleid zal niet zonder slag of stoot gaan. Maar de overheid is op de hoogte van de mensen die extra begeleiding krijgen. Mocht er dan toch iemand zwanger raken, dan zal er inderdaad noodgedwongen abortus plaatsvinden. Dit wil natuurlijk geen een vrouw en zij zal dus ook niet onverstandig handelen door geen gebruik te maken van voorbehoedmiddelen. Het klinkt misschien hard, maar jury ik hoop dat u ook begrijpt dat dit uiteindelijk meer voordelen dan nadelen op zal leveren.

Daarnaast kwamen mijn opponenten met een vergrijzingsargument. Zij zeggen dat de vergrijzing toeneemt door deze vorm van geboortebeperking en dat daar kosten aan verbonden zijn. Dit klopt inderdaad en dat zullen we ook zeker niet ontkennen. Maar hoe zit het dan met de kosten die gebonden zijn aan de hulp die deze gezinnen nodig hebben? Beide beleidstellingen brengen kosten met zich mee, daar kunnen we niet om heen. Maar het is dus niet zo dat dit beleid duurder zou zijn dan het huidige beleid.

Geachte jury ik hoop dat ook u voor de stelling bent. We hebben hiervoor vier argumenten gegeven:

• Ongeschiktheidsargument
• Omgekeerde wereld-argument
• Egoïsme-argument
• Kostenargument

Ik hoop dat wij u op deze manier voldoende hebben kunnen overtuigen.

Bedankt voor uw aandacht.

Verweerbeurt tegenstander 1

Geachte jury, opponenten en andere aanwezigen. Samen met mijn medestander zijn wij in dit debat tegen de stelling dat verstandelijk gehandicapten en mensen met een psychische aandoening geen kinderen zouden mogen krijgen.

Voordat ik onze argumenten voor u zal herhalen wil ik graag nog even ingaan op de twee laatste argumenten van onze opponenten.

Om te beginnen bij het egoïsme-argument. Geachte jury ik vraag me namelijk sterk af of u een kinderwens egoïstisch kan noemen. Is dit niet gewoon een natuurlijk verschijnsel waar we niet om heen kunnen? Onze opponenten beweren dat deze kinderen geen fijne jeugd zullen hebben, maar waar beweren zij dit eigenlijk op? Deze kinderen komen vaak goed terecht en hebben dus niet per definitie een vervelende jeugd. En als we dan toch zo bezig zijn, dan vinden wij dat ouders die fulltime werken even egoïstisch bezig zijn. Want ook zij kunnen er niet voor hun kinderen zijn.

Daarnaast kwamen onze opponenten met het kostenargument. Ze hebben gelijk dat er geld nodig is voor de mensen die deze gezinnen helpen. Het goede nieuws is dat deze mensen dit met liefde doen, ze hebben hiervoor doorgeleerd en dit is het vak wat zij willen doen. Dat zij hun baan niet voor niets doen lijkt me vrij logisch, dus natuurlijk zijn daar kosten aan verbonden. Maar dit lijkt me vrij logisch, aangezien dit gewoon een betaalde baan is. En wat moeten al deze mensen als ze hun baan kwijtraken door dit nieuwe beleid wat onze opponenten voorstellen? Wie gaat die uitkeringen dan betalen?

Geachte jury ik hoop dat u inziet dat het beleid van onze opponenten alles behalve voordelig is. Dit nieuwe beleid brengt namelijk veel problemen met zich mee, en de voordelen die het met zich mee brengt zijn minimaal. Ik denk dat onze opponenten met een ander beleid zullen moeten komen om dit probleem op te lossen.

We hebben de volgende 4 argumenten gegeven om u ervan te overtuigen dat dit geen goede oplossing is:

• Het grondrechtargument
• Het uitsluitingsargument
• Het onuitvoerbaarheidsargument
• Het vergrijzingsargument

Afsluitbeurt tegenstander 2

Geachte Jury, opponenten en andere aanwezigen.

Wij zijn tegen de stelling ‘Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening mogen geen kinderen krijgen’.

Om u te overtuigen van onze mening zal ik allereerst nog even al onze argumenten opnoemen en kort samenvatten:

Ik begin met grondrechtsargument. Het is een universeel grondrecht om een gezin te vormen. Dit is dus van toepassing op iedereen en men kan dus niet zomaar groepen uit sluiten van dit recht. Wordt dit door de staat verboden, dan zijn wij officieel helemaal geen parlementaire democratie meer.

Als volgende hadden we het onuitvoerbaarheidsargument. Dit houdt in dat het heel moeilijk is om het verbod op kinderen krijgen voor verstandelijk beperkten uit te voeren en te controleren.

Als derde komt het uitsluitingsargument. Als er een verbod komt op kinderen krijgen voor mensen met een geestelijke beperking, scheer je alle zwakzinnigen over één kam. Onder al die mensen die er niet toe in staat zijn een kind op te voeden en te verzorgen zijn er ook mensen die dit wél kunnen. Deze worden dan ook getroffen door het verbod, terwijl dit niet terecht is.

Als laatste argument hebben wij het vergrijzingsargument. In Nederland is er steeds meer sprake van vergrijzing doordat er steeds minder kinderen worden geboren en mensen steeds later komen te overlijden. Als we dan ook nog eens de kindergeboorte beperken door mensen met een geestelijke beperking verbieden kinderen te krijgen, wordt die vergrijzing alleen maar verergerd.

Beste Jury, met deze argumenten hopen wij u te hebben overtuigd van onze mening dat mensen met een verstandelijke beperkingen wél kinderen zouden mogen krijgen.

We hebben het hier over de grondrechten van de mens, het zou onmenselijk zijn om dit hen dit recht te ontnemen.

Bedankt voor uw aandacht.

Afsluitbeurt voorstander 2

Geachte Jury, opponenten en andere aanwezigen,

Wij zijn voor de stelling ‘Nederlanders met een verstandelijke handicap of psychische aandoening mogen geen kinderen krijgen’.

In het afgelopen debat hebben wij u geprobeerd te overtuigen van onze mening dat mensen met een geestelijke beperking geen kinderen mogen krijgen. Om dit te doen hadden wij vier argumenten.

Als eerste hebben wij het ongeschiktheidsargument. Mensen met een verstandelijke beperking zijn ongeschikt om een kind op te voeden en te verzorgen. Het begint al met het feit dat ze vaak niet weten wat opvoeden concreet inhoudt. Daarnaast kunnen ze al nauwelijks voor zichzelf zorgen (ze hebben immers vaak hulp nodig), dus laat staan dat ze de zorg voor een kind of zelfs meerdere kinderen kunnen dragen.

Als tweede hebben wij het omgekeerde-wereldargument. Als zwakzinnigen kinderen krijgen heb ze hier meestal professionele hulp bij nodig. Gebeurt dit niet dan krijgen we de omgekeerde wereld. Het zijn niet de ouders die de kinderen verzorgen, maar de kinderen moeten hun ouders verzorgen. Hierdoor zullen de kinderen nooit echt kind zijn, er wordt van hen veel te snel gevraagd om volwassen te zijn. Dit is niet zoals het zou moeten zijn, kinderen moeten gewoon lekker kind kunnen zijn en geen zorg voor hun ouders dragen.

Het volgende argument is het egoïsmeargument. Sommige mensen met een verstandelijke beperking realiseren zich wel zeker dat ze waarschijnlijk niet in staat zijn goed voor hun kind te kunnen zorgen maar hebben alsnog die kinderwens en zetten het ook door. Dit is in onze ogen puur egoïstisch. Deze mensen denken alleen maar aan hun eigen geluk, in plaats van aan het geluk van hun kind als ze dat zouden hebben. Wij vinden dat dat niet zou moeten mogen en dat het kind voorop komt.

Ons laatste argument voor de stelling is het kostenargument. Als je er voor wilt zorgen dat een kind enigszins normaal en veilig kan worden opgevoed en verzorgd door een zwakzinnige, is er vaak extra professionele begeleiding nodig van o.a. maatschappelijk werkers. Dit terwijl kinderen van zwakzinnigen vaak toch nog uit huis moeten worden geplaatst en in een pleeggezin moeten worden gezet.

Beste Jury, met deze argumenten hopen wij u te hebben overtuigd van onze mening dat mensen met een verstandelijke beperking nou eenmaal geen kinderen zouden mogen krijgen. De veiligheid en gezondheid van het kind en de ouders staan voorop, en soms is het dan dus beter als zwakzinnigen geen kinderen zouden mogen krijgen.

Het lijkt een hard en streng beleid, maar in sommige gevallen is het in het belang van het kind om niet geboren te worden.

Bedankt voor uw aandacht.