Hobo

Ik doe mijn spreekbeurt over de HOBO. De geschiedenis van de hobo

De hobo werd in de 17e eeuw ontwikkeld uit de sopraan-schalmei. Men neemt aan dat de eerste Hobo’s zijn gemaakt en verbeterd door de Hotteterre familie, en dat ze werden gebruikt door musici aan het hof van Lodewijk XlV(14e ). Ze maakten er een sierlijker en zuiverder instrument van. De hobo’s werden gemaakt uit drie onderdelen en hadden nauwkeurig berekende afmetingen en vingersgatposities. Tijdens de 18e eeuw werden meerdere hobo’s van verschillende afmetingen aan het orkest toegevoegd. Hieronder bevond zich een altversie de Engelse Hoorn. De voornaamste ontwikkeling in de 19e eeuw was het aanbrengen van een kleppen systeem bij de hobo. De Duitse bouwers die meestal de voorkeur gaven aan een tamelijk eenvoudig systeem, terwijl de Franse makers meer verschillende systeem wilde produceren. Zo is de hobo ontstaan.

Verschillende instrumenten

In een orkest komen verschillende soorten instrumenten voor. Ze zijn onder verdeeld in 4 soorten: snaarinstrumenten, slaginstrumenten instrumenten en blaasinstrumenten. Hobo’s komen wel in een symfonieorkest en harmonie voor, maar in een fanfare niet. Als je een instrument wilt gaan spelen is het handig als je al een AMV (algemene muzikale vorming) of een blokfluit cursus hebt. Je hebt verschillende houten blaasinstrumenten zoals de blokfluit, saxofoon, klarinet, fluit en piccolo maar eentje vind ik de mooiste de hobo.

De hobo is een instrument met een dubbel riet, net als de fagot. Hij is gemaakt van zwart ebbenhout heeft ongeveer 22 kleppen. Hij heeft een opvallende, indringende, heldere klank. Daarom geeft de hobo altijd de a aan waarop het orkest het instrument op instemt. Tegenwoordig wordt dat ook wel met een stemapparaatje gedaan. De hobo wordt gebruikt als solo-instrument In een hobotrio (3) of in een blaaskwintet (5). Een blaaskwintet bestaat uit: fluit, hobo, klarinet, hoorn en een fagot. De hobo heeft een paar kleppen die met de vingers worden afgesloten en een aantal met de kleppen worden af gesloten

Hij bestaat uit 3 onderdelen die van smal naar breed lopen. Het zwart ebbenhout is gemaakt in Afrika het ligt daar ongeveer 30 jaar opgeslagen en daarna verkocht wordt naar de rest van de wereld. In die tijd krijgt het hout zijn kleur. Daarom is een hobo heel erg duur. De meeste hobo’s worden in Parijs gemaakt.

De hobo, althobo, de fagot en de contrafagot hebben allemaal een dubbel riet als mondstuk. Veel hoboïsten snijden hun eigen riet en dat gaat als volgt: Het riet wordt gemaakt van een bamboe stokje. Dat wordt in drieën gesneden, dubbel gebogen en stevig op een metalen stop gebonden dan word het topje eraf gesneden. Een voor een worden de rietjes dun gemaakt. Zo maak je een rietje.

Voor het spelen moet je het riet nat maken dan kan de hoboïst erop blazen daarmee laat hij het riet trillen zo komt er geluid uit. Als je er op blaast moet je dat op een speciale manier doen je moet je lippen naar binnen trekken en tegelijkertijd op elkaar persen . Na het spelen moet je altijd je rietje in het doosje doen en je moet je hobo poetsen want als er een vuiltje in blijft zitten dan kan de hobo gaan dicht zitten. En komt er geen geluid meer uit. Daarvoor heb je poets -doekje met een touwtje. In het touwtje zit stukjes lood zo gaat hij er makkelijk doorheen.

De althobo, De althobo wordt soms wel eens Engelse hoorn genoemd maar het is helemaal geen hoorn maar een maatje groter dan mijn hobo. Hij klinkt lager omdat hij langer is. De althobo en de hobo werken op dezelfde manier en veel hoboïsten bespelen ze dan ook allebei. De althobo wordt aan een koord om de nek gehangen. Het riet dat korter is wordt met een boogje aan de mond gezet zodat de hoboïst er makkelijker bij kan. Het verschil is dat de beker van de althobo wat eivormiger is en daardoor een fluweel zachte klank geeft.

Dit was mijn spreekbeurt.