Hardcore

Ik wil graag een spreekbeurt houden over hardcore, het ontstaan ervan en de ontwikkeling in de tijd. Ook wil ik aandacht schenken aan de liefhebbers van deze muziekstijl en hnun uiterlijke kenmerken bijvoorbeeld de kleding en gedrag. Op het einde zal ik enkele voorbeelden aanhalen van het beoordelen en veroordelen van mensen alleen maar op basis van uiterlijke kenmerken.

Wat is Hardcore?

Hardcore is ontstaan in de jaren ’90. Toen was het nog niet zo beroemd als het nu is. Op deze muziek kan je bijna alleen maar hakken. Ik zal proberen de dans uit te leggen, maar het is nogal vreemd. Je schopt zeg maar omstebeurt je benen naar voren waarop je met je armen op de maat van de muziek meeslaat. De variatie zit in de manier waarop je met je armen en benen zwaait. Hardcore is ontstaan in Nederland en het wordt over genomen in Zwitserland, Duitsland, België en Australië en in de Verenigde Staten. Maar wat is nu hardcore? Hardcore in deze betekenis is de hardste vorm van de house muziek. Hardcore gaat van 180 tot 230 en soms zelfs tot 250 bassnoten per minuut. Gemiddeld ongeveer 210 bmp, wat enorm veel is. In hardcore zit ook bijna altijd tekst verwerkt, deze is bijvoorbeeld van een stukje uit een film of gewoon van de MC zelf. Hardcore is onder te verdelen in verschillende stijlen zoals Happy-Hardcore, oldschool, terror, speedcore en darkcore.

Terror & Speedcore Terror, of Speedcore zoals de Amerikanen het noemen, is de snelste variant van de Hardcore styles. Het is eigenlijk het vervolg van de Amerikaanse hardcore vanaf 1993. Terror was eigenlijk het geluid waarmee Dj\'s hun optreden eindigden, maar het is uitgegroeid tot een eigen style. Terror is zo ongeveer het tegenovergestelde van newstyle. Terror is de aller hardste vorm van hardcore met beats die soms wel kunnen oplopen tot 300(!) beats per minuut.In Nederland is deze hardcore variant wat minder populair en er zijn dan ook weinig terror-DJ\'s. De terror speelt zich vrijwel volledig in de underground af, waardoor het grote publiek bijna niets van deze muziek af weet.

Happy Hardcore Vroeger was happy-hardcore veel bekender dan nu. Happy-hardcore zijn meestal remixen van trance liedjes of stukjes
uit films. Kenmerkend voor Happy-hardore zijn de vrolijke hoge deuntjes en vaak wordt er ook op gezongen. Toen in 1997 de muziek in het algemeen weer wat rustiger werd, was dat ook voor de hardcore wereld te merken. Ook de hardcore platen werden wat rustiger en zo ontstond newstyle. Newstyle heeft een relatief trage beat van rond de 180 beats per minuut en een langzame, maar snerpende melodie.

Ik ga nu iets vertellen over de hardcoreparty’s en het gebruik van drugs.

Zoals je kunt vermoeden zijn deze clubs of party\'s waar men hardcore draait en waar hoofdzakelijk gabbers op afkomen die dan op de dansvloer staan te hakken. Masters of hardcore, Thunderdome, Megarave en Hellraiser zijn de meest bekende hardcore party’s. Op deze party’s wordt helemaal niet veel drugs gebruikt. Want dan krijg je een tegenovergestelde werking. Je word dan er juist moe van. En dan houd je het niet meer vol, want de party’s duren altijd tot ongeveer 7 uur ‘s ochtends. De meeste gabbers gaan heel de nacht door met alleen Redbull. Het is ook niet slim om pillen mee te nemen naar een Party. Je wordt voor je binnengaat van top tot teen gefouilleerd. Ze controleren je schoenen, je beurs, je jaszakken en broekzakken. En als ze dan ergens toch een pil tegenkomen wordt deze in beslag genomen en mag je de zaal niet in.

De liefhebbers van hardcore worden ook wel gabbers genoemd.

Als je Gabber opzoekt in het Wolters woordenboek zie je dat er kameraad en vriend achterstaat. Een Gabber is iemand die van Hardcore houdt. Iemand die op Party’s helemaal uit zijn dak kan gaan alleen maar door de muziek. Een Gabber hoeft ook helemaal niet aan bepaalde kenmerken te voldoen, het gaat er niet uit hoe je eruit ziet en wat voor kleding je draagt, het gaat erom dat je van Hardcore houdt.

Toch worden gabbers vaak voor racisten aangezien, maar...waarom?

Hierbij lees ik even een stukje voor..

Gabber Sjaak loopt over straat met zijn RTC bomberjackje en zijn Lonsdale trui. Hij nadert 2 andere jongens die ook beide Lonsdale dragen een en RTC jas aan hebben. Op het eerste gezicht kun je het verschil tussen deze personen niet zien. Maar zodra ze elkaar passeren vragen de 2 of hij wil helpen om zomaar een neger in elkaar te slaan die ze volgen. Sjaak zegt nee omdat hij geen racist is. De 2 andere maken Sjaak uit voor nep-gabber en mietje, maar deze 2 beseffen niet dat hun de nep-gabbers zijn. Vroeger was dit ook anders, toen was er op hakkuhparty’s altijd een relaxte sfeer, blank en zwart kon het goed vinden met elkaar. Allemaal samen lekker uit hen dak te gaan op een vette plaat van Neophyte of The Darkraver (neger). Maar als men tegenwoordig op een hardcoreparty komt is het er alleen maar wit, op zich niets mis maar je gaat je toch afvragen waar de zwart gebleven is...

Zoals ik al zei betekent gabber vriend en kameraad, iemand die van hardcore houdt en verder niets. Maar jammer genoeg zijn gabbers niet de enige mensen die van hardcore houden. Dit zal ik even uitleggen:

Begin jaren zestig werd Groot-Brittannië overspoeld door een nieuw soort jongeren: de Modernists of Mods. Jongeren uit de arbeidersgezinnen die door de afschaffing van de dienstplicht en het herstel van de Britse economie tijd en geld hadden om zich als jeugdgroep te vormen. Mods luisterden naar rhytm & blues en naar moderne jazz. 3 kledingmerken waren zeer populair: Fred perry, Lonsdale en Ben Sherman, ze waren niet te duur en hadden allemaal een betekenis: · Fred Perry was een beroemde tennisser uit de arbeidersklasse die 3 keer Wimbledon wist te winnen. Na zijn carriere verbond perry zijn naam aan een kledinglijn. Deze kleding werd gedragen door de Mods als eerbetoon. · Lonsdale dankt zijn naam aan Hugh Cecil Lowther, een geweldige bokser. De mods droegen Lonsdale omdat het bij hun straatvechtersmentaliteit paste · Ben Sherman was een joodse ondernemer die zijn winkel opende in de bij Mods populaire badplaats Brighton. Dit, met het feit dat het dus een puur Brits merk was, maakte Ben Sherman dus ook gewild. Midden in de jaren 60 belandde de Britse economie in een crisis waardoor de Mods zich anders gingen gedragen. Hiermee ontstonden ook the Hard Molds. Het mikpunt van deze Hard Molds ( ookwel Skinheads genoemd ) waren slimme mensen, buitenlanders, hippy’s en homo’s. Het uiterlijk van de skinheads kreeg een duidelijke betekenis: -Kort haar zodat de hoofdhuid te zien is waarmee ze zichzelf buiten de samenleving plaatsten, waarin lang hippyhaar toen de trend was. Het had ook een praktische functie: het gaf de tegenstander geen houvast bij het vechten. -Ze hadden goedkope werkschoenen aan, meestal kisten. Ook die hadden een functie: er konden flinke trappen mee worden uitgedeeld. -Ze droegen omgeslagen broekspijpen omdat de broeken die ze aanhadden vaak 2de hans was & tegroot omdat de arbeidersgezinnen het niet zo breed hadden. Ook waren de schoenen dan beter zichtbaar en zouden zo schrikbarender overkomen. - Oude spijkerjassen. Eind jaren ’70 kwam de punk, het was hard, snel, simpel en extreem. Het lompe dansen dat erbij hoorde paste perfect bij de skinheads. Skinheads werden heel aantrekkelijk voor jongeren met extreem racistisen ideen. De werkeloosheid en uitzichtloosheid van de skinheads bleek een prima voedingsbron voor racistischen boodschappen. De muziek die ze luisterden had dan ook constant een White Power boodschap. Het rechts-extremisme overschaduwde de beweging volledig. De nieuwe Skinheads trokken het bekende “uniform” aan. - Een kaal hoofd, - Geen spijkerjacks maar een zwarte of groene bomberjack - Spijkerbroeken met omgeslagen broekspijpen - Zwarte kisten, liefst met witte of rode veters - Een lonsdale shirt onder de jack zodat je dan alleen de letters NSDA kon lezen > National Sozialistische Deutsche Arbeiter. Bijna de naam van de Hitlerpartij dus.

De reden dat er nu zoveel jongeren in lonsdale rondlopen is niet een heropleving van de skinhead maar van de gabber. Maar hoe komt dat zo? In het begin van de jaren 90 droegen de hardcoreliefhebbers ook eigen kenmerkende kleding. Dit waren aussie’s ( een soort trainingspakken) en een kale kop. Toen in 1997 hardcore helemaal in was en een kale kop ook echt de mode werd vonden de gabbers het wel goed geweest, het was niet meer een kenmerk van de hardcoreliefhebbers meer, het was iets normaals geworden. Ook de aussie’s waar ze zo trots op waren werd door iedereen gedragen, het werd tijd voor iets nieuws. Maar, waarom dan net Lonsdale? In de eerste plaats omdat men dat mooie, nette en sportieve kleding vond. De gabbers kwamen ook uit de arbeidersklasse en vonden het dan wel iets hebben om dat merk ook aan te nemen, zonder racistische bedoelingen. Totdat de gabbers zagen dat hun niet de enige hardcore liefhebbers waren, er was nog een andere groep mensen, de Neo-Nazi’s. De Neo’s bedachten bij elke letter uit het merk Lonsdale een woord om er een hele andere betekenis aan te geven:

Lonsdale: Laat
Ons
Nederlanders
Samen
De
Allochtonen
Langzaam
Executeren

Lonsdale, wel of niet racistisch?

Als je aan jongeren opstraat zou vragen, waarom draag jij Lonsdale? Dan zal het antwoord waarschijnlijk zijn: Omdat ik een gabber ben! Er doen zich veel verhalen rond de betekenis van Lonsdale. Maar de meesten weten niet wat het echt betekent en waar het vandaan komt. Het meest bekende verhaal is wel die van de Neo-Nazie’s. Mensen denken dat gabber’s en neo’s dezelfde mensen zijn. Hierdoor zijn er ook veel vooroordelen. Je hoeft zeker geen racist te zijn om een gabber te zijn, integendeel zelfs! Lonsdale is dus wel het gabber merk, maar omdat het een dubbele betekenis heeft is het nogal moeilijk om te weten of de gene in dat shirt nou een gabber of een neo is. Ik vind dat je het gerust kan dragen, zolang je maar weet waar het voor staat. Want als jij door bijvoorbeeld Eindhoven loopt met je Lonsdale jas en je komt een buitenlander tegen die alleen de Neo betekenis kent van Lonsdale zal hij je op een heel andere manier bekijken als gewoon iemand die van Hardcore houdt. Van de hardcoreliefhebbers is maar een kleine groep Neo Nazi. Door hun racistische gedrag krijgen ook de gabbers een slechte naam en dat vind ik erg jammer!

Dit was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?