Foto's van Sophie

Ik ben er ook nog, hoor ik mezelf zeggen. Maar niemand die mij hoort. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben bang, bang voor de mensheid. Die afkeurende blikken wanneer je iets fout doet, maar nooit eens een compliment als iets goed gaat. Waarom? Waarom tel ik niet mee als ik iets anders doe? Waarom word er altijd naar het negatieve gekeken? Kan het gewoon één keer positief en leuk? Ik heb meerder diagnoses gekregen door de jaren heen en het voelt gewoon alsof ik niet in deze maatschappij hoor. Alsof ik er buiten val, minder waard ben vanwege deze diagnoses. Hierdoor verstop ik mezelf vaak achter een masker. Ik ben vaak alleen, omdat niemand mij echt begrijpt. Daarom deze foto serie. Ikzelf in een donkere kamer. niemand om mij heen die mij kan afkeuren op mijn (ab)normale gedrag.