Het is 12.00 uur. De bel gaat en dat betekent dat het pauze is. Dit is niet zomaar een pauze, dit is mijn allerlaatste pauze. Hiermee bedoel ik niet dat het mijn laatste pauze van de dag is, nee, het is mijn laatste pauze op de middelbare school ooit. Deze week doe ik alles op school voor het laatst, want het einde van mijn middelbareschooltijd is in zicht. Een moment waarvan ik dacht dat hij nooit zou komen.
Ik heb het idee dat ik er deze week te weinig bij stil heb gestaan dat het echt de laatste week was. Daarom blik ik nu terug op mijn laatste week als middelbare scholier.
Economie
In de laatste minuten van het blokuur economie besefte ik opeens dat dit de laatste les was. Dit zijn de twee uren waar ik het hele jaar elke week weer tegenop zag en nu is het opeens voorbij. Als ik mijn examen goed maak, hoef ik nooit meer een economieboek open te slaan. Ik kan het bijna niet geloven.
De docent realiseerde zich ook pas aan het einde van de les dat hij ons nooit meer les zou geven. Een beetje verward zei hij nog wat dingen als "Succes met het examen" en "Mail me als je vragen hebt." Ik bedankte hem voor de lessen en liep samen met mijn klasgenoten met een raar gevoel het lokaal uit.
Zoet, zoet, zoet
Bij afscheid hoort zoetigheid, of tenminste, dat denken mijn docenten. Mijn Engels docent trok deze week een zak paaseitjes uit haar tas, tijdens Nederlands zat iedereen met een plakje cake in zijn hand en tijdens geschiedenis zaten we niet in het lokaal, maar met zijn allen likkend aan een softijsje voor de Febo. Wat mij betreft een goede afsluiting van een jaar vol kenmerkende aspecten en historische contexten.
Afsluiting
In de laatste week moest ik ook mijn SE-cijfers controleren en ondertekenen. Het is een heel fijn gevoel dat ik dat deel van het examen al helemaal heb afgesloten. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat ik al op de helft van het examen ben. Al moet ik echt nog heel veel doen, het geeft toch een beetje zelfvertrouwen.
Nu, na de meivakantie, begint het eindexamen dan echt en dat doe ik net als de meeste mensen voor het eerst. Maar hopelijk ook voor het laatst.
