Ze hockeyt, zit in de examenklas van het vwo en beweegt zich soepel door het leven. Op het eerste gezicht zou je niet zeggen dat Julia een aangeboren afwijking heeft. Toch is dat het geval: ze heeft een klompvoet. Om dit onderwerp onder de aandacht te brengen, maakte Julia als profielwerkstuk de 45 minuten durende documentaire Ik en mijn klompvoet.
Al vanaf het moment dat Julia zich realiseert dat ze een klompvoet heeft– ergens op de basisschool – weet ze dat ze haar verhaal wil vertellen: "Omdat het van de buitenkant niet per se opvalt, weten niet veel mensen dat ik het heb. Toen ik hoorde over het profielwerkstuk, dacht ik: dit is het moment om mijn verhaal uit te brengen."
Klompvoet
Een klompvoet is een aangeboren afwijking waarbij de voet naar binnen en enkel omlaag gericht staat. Ook zijn de spieren en pezen onder de knie anders ontwikkeld. De diagnose betekent dat Julia de eerste jaren van haar leven veel doorbrengt op de polikliniek van het ziekenhuis, waar haar voet telkens opnieuw ingegipst moet worden. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt ze ook twee keer geopereerd aan haar achillespees.
Omdat ze graag andere mensen met een soortgelijke aandoening wil bereiken, lijkt een documentaire haar de beste vorm daarvoor. De school keurt het ongebruikelijke profielwerkstukvoorstel goed, maar vraagt wel om een schriftelijke verslag waarin Julia uitlegt hoe ze te werk gaat.
Het maken van de docu
Bij een documentaire maken komt meer kijken dan je op het eerste gezicht zou denken, merkte Julia. "Bedenken wat er in de documentaire moest, was niet zo moeilijk, omdat het mijn eigen verhaal was. Het lastigste vond ik om van al mijn wilde ideeën een duidelijk storyboard maken. Uiteindelijk heeft een kennis me geholpen met filmen en editen."
"Ik wilde ook graag een arts en een fysiotherapeut interviewen, maar dat was nog best moeilijk. Door corona hadden artsen weinig tijd en ik werd een aantal keer afgewezen door fysiotherapeuten. Uiteindelijk heb ik de arts kunnen interviewen die mij twee keer heeft geopereerd en was er een fysiotherapeut bereid om me te woord te staan. Een van de dingen die ik sowieso in mijn documentaire wilde opnemen was hockey, want sport is voor mij best wel belangrijk en een groot onderdeel van mijn leven. Daarom heb ik besloten om te openen en af te sluiten met beelden op de hockeyvelden."
Mentale en fysieke impact
In de documentaire gaat Julia in op de mentale en fysieke inpact van haar voet. Over het algemeen heeft ze geen klachten, maar het is de vraag of dat zo blijft: "Ik merk wel dat hoe ouder ik word, hoe meer het verslechtert. Als ik een dag lang loop, dan voel ik dat wel in de avond. Sommige dingen kan ik ook niet. Zo heeft de arts me afgeraden om een coopertest of piepjestest te lopen of van hoge dingen af te springen. Ik ben er wel bang voor dat mijn voet slechter wordt en ik vind het lastig dat het zo onbekend is of het gebeurt en hoe snel dat gaat. Daarom probeer ik niet te veel naar de toekomst te kijken. Wat later komt, zie ik wel. Ik haal eruit wat erin zit!"
Door haar documentaire ziet Julia in dat het negatieve beeld dat ze van haar rechtervoet had, eigenlijk ongegrond is. "De afgelopen tijd had ik heel erg dat ik het zelf niet mooi vond. Dat komt doordat mijn voet net een andere vorm heeft en mijn rechterkuit heel slecht is ontwikkeld. Als ik skinny jeans draag, dan zit de linkerpijp bijvoorbeeld gewoon strak en de rechter kronkelt een beetje. Tijdens het maken van de documentaire is me duidelijk gemaakt dat dat puur mijn eigen beeld is en dat het over het algemeen niemand opvalt. Dat was fijn om te horen."
Extra trots
Julia’s klompvoet brengt haar ook positieve dingen. Zo is ze extra trots op wat ze heeft bereikt. In haar documentaire is Julia tot tranen geroerd als ze vertelt over het schoolvoetbaltoernooi in groep acht: "We speelden daar de finale en ik scoorde in een van de laatste minuten de winnende goal. Dat was al een mooi moment, maar voor mij en mijn ouders was het door het verhaal van mijn voet erachter nog veel mooier," licht ze toe. "De voet is een onderdeel van mij en zonder mijn klompvoet was ik een ander persoon. Sporten en bewegen is voor mij iets lastiger omdat de spieren in mijn rechterbeen minder zijn ontwikkeld. Als ik nu iets doe, ben ik wel veel trotser dan wanneer ik geen klompvoet had gehad."
Julia kan niet alleen trots zijn op haar sportieve activiteiten, maar ook op wat ze bereikt heeft met haar documentaire. Inmiddels heeft de film meer dan 4.450 views op YouTube en is ze geïnterviewd door verschillende nieuwsmedia. Als kers op de taart krijgt ze voor haar harde werk een tien. "Maar de echte beloning zijn de mooie reacties die ik heb gekregen," aldus Julia.
Kijk hier de documentaire:
