Vader en dochters door Martin Bril

Hoofdstuk 1: Samenvatting

Het boek bestaat uit korte verhalen met allemaal verschillende onderwerpen. De verhalen hebben te maken met het dagelijks leven van Bril. Het is allemaal op een humoristische manier verteld waardoor het erg leuk is om te lezen. De normale gebeurtenissen worden heel leuk beschreven waardoor je anders tegen het leven aan gaat kijken. Hij doet dit onder andere door veel zelfspot te gebruiken. Op de achterkant bijvoorbeeld staat als iets over dat hij in zijn neus peuterde. Doordat je steeds een nieuw verhaaltje leest blijft het je boeien. De verhalen hebben dan wel verschillende onderwerpen maar het gaat meestal wel om iets wat met zijn twee dochters te maken heeft. Het is vanuit de ogen van een bezorgde vader (Martin Bril zelf) geschreven die toekijkt hoe zijn dochters opgroeien. Ook lees je zijn gedachtes en gevoelens. De verhaaltjes zijn eigenlijk een soort columns. Het boek bestaat dus uit 42 columns met elk een eigen titel.

Hoofdstuk 2: analyseren

Personages:

Vader: De ik-persoon in het verhaal, Martin Bril zelf. Hij is een bezorgde vader, een schrijver en de hoofdpersoon van het boek. Hij moet zijn dochters steeds meer loslaten en heeft het daar soms moeilijk mee.

Dochters: Zijn soms ook hoofdrol van een verhaal. Er is een jongere en een oudere dochter. Ze komen beide steeds meer los van hun ouders.

Mevrouw bril: Is de vrouw van Martin en de moeder van de dochters. Ze is een bijrol in het boek.

Tijd:

Het boek is vooral in de verleden tijd geschreven. De gedachtes van de vader zijn meestal in de tegenwoordige tijd geschreven. Het heeft een chronologische volgorde, zowel de columns staan op volgorde als de tijd van één column opzich.  De jongste dochter is aan het begin van het boek 7 jaar en aan het einde 13.

Thema en motieven:

Elk verhaaltje heeft natuurlijk ook zijn eigen thema en motieven maar we gaan nu even van het boek in zijn geheel uit. Het thema is eigenlijk logisch, namelijk de vader en zijn dochters. Motieven zijn dat zijn rol in het leven van zijn dochters, hoe dochters opgroeien, hoe hij steeds minder nodig wordt en hij zich zorgen maakt.

Perspectief:

Het boek is voor het grootste deel vanuit de ik-vorm geschreven. Ook zijn een paar verhalen vanuit het hij-perspectief geschreven, de hij is hierin de vader. Één verhaal is vanuit het ze-perspectief van zijn vrouw (mevrouw Bril) geschreven, “kip met cola light”.

Ruimte:

De meeste verhalen spelen zich af in het huis van de familie Bril in Amsterdam. De meeste van de andere verhalen spelen zich af in Amsterdam en een aantal ook op vakantie. Het verschilt dus weer per verhaal.

Verhaaleinde:

Elke column heeft een ander einde, deze verschilt dus.

Titel en motto:

Er is geen motto. Het is natuurlijk erg logisch dat het boek vader en dochters heet. Het gaat namelijk over een vader (Martin Bril) en zijn dochters. In elk verhaal komen de dochters voor en het is geschreven vanuit de vader.

Uiterlijk:

Op de voorkant staat een foto van Martin Bril en zijn dochters. Ook staat er een roze blok met “Vader en dochters” erop met onder het blok “Avonturen aan thuisfront”. Onderaan staat groot in het wit geschreven: “Martin Bril”, en wat kleiner eronder “Prometheus”.

De zijkant van het boek is roze. Hierop staat groot: “Martin Bril”, wat kleiner: “Vader en dochters” en nog wat kleiner een P van Prometheus.

Op de achterkant van het boek staat:

“Hou daarmee op, pap,' roept de jongste dochter.

'Wat doe ik dan?' Pap is zich van geen kwaad bewust.

'Je peutert in je neus!'

'Ik peuter helemaal niet in mijn neus!' hoor je jezelf terugroepen. Kan het zijn dat je het wel deed, maar nu alweer bent vergeten? Kennelijk, want de commotie zet door.

'Je hele vinger zat erin!'

Volgens de wetten van het toneelstuk moet je nu eigenlijk verbaasd of verontwaardigd naar de desbetreffende vinger kijken, maar dat doe je niet om verdere escalatie te voorkomen. 'Ik zal het niet meer doen,' mompel je dus maar.

'Pap! Je mond hangt open!' Dat is de oudste dochter, een halfuur later. Zij draagt al een bh, zag je laatst. Best een schok was dat, maar ja _ wat doe je eraan? Net doen alsof je het niet zag.

'Pap! Doe je mond dicht!' herhaalt ze op dwingende toon.

Je doet hem dicht en leest voort in de krant. Na een tijdje neem je een hap van je croissant.

'Kun je nou niet gewoon eten?' komt onmiddellijk het commentaar. 'Moet je nou echt zo snuiven en blazen en zulke grote happen nemen?' Dit is nog steeds de veertienjarige. 'Het is walgelijk, pap. Je lijkt wel een hond.'

Het moet niet gekker worden.

Maar dat wordt het natuurlijk wel. Vader en dochters is een boek over twee opgroeiende meiden en een vader die verwonderd en bezorgd toekijkt. De eerste jaren is het luiers verschonen en wachten op de eerste tand en het eerste voetstapje, vervolgens komen Bert en Ernie, Sesamstraat en Pluk van de Petteflet, maar daarna begint het pas: ze krijgen praatjes en gaan de gekste vragen stellen.

Steeds onvermijdelijker komt het moment waarop ze helemaal op eigen benen zullen kunnen staan, althans - dat denkt de vader. Hij ziet in een twaalfjarige al een jonge vrouw die belaagd wordt door verkeerde mannen en met weemoed denkt hij terug aan de jaren waarin ze nog klein en onhandelbaar waren.

Martin Bril schreef jarenlang een dagelijkse column in de Volkskrant, waarin zijn beide dochters vanaf het begin een prominente rol speelden.

www. uitgeverijprometheus.nl

Informatie over de auteur:

De schrijver van het boek is dus Martin Bril (1959-2009). Hij begon met een studie filosofie aan de Rijksuniversiteit Groningen, deze maakte hij niet af. Later voltooide hij een studie voor scenarioschrijven aan de Nederlandse filmacademie.  Hij werd een columnist, schrijver en dichter. Hij heeft onder andere geschreven voor: Night Soez’n (links studentenblad), De Volkskrant, Het Parool, Vrij Nederland, NRC handelsblad en De Morgen. Ook heeft hij gesproken bij de VPRO en zat hij in De Wereld Draait Door. Hij had een vrouw en was dus vader van twee dochters. In 2009 is hij gestorven aan slokdarmkanker. (Hij was ook een tijd aan de drank en drugs.)

Hoofdstuk 3: Verdiepen

Recensie:

Schrijver: Bril, Martin

Titel: Vader en dochters

Jaar van uitgave: 2011

Bron: Leesideeën Off Line

Publicatiedatum: 31-01-2012

Recensent: Marjan Bex

Recensietitel: Vader en dochters

Taal: Nederlands

Dit jaar verscheen de elfde druk van de bundel Vader en dochters van de succesvolle auteur Martin Bril. Het boekje kwam oorspronkelijk uit in 2008, maar de hernieuwde belangstelling voor de auteur, naar aanleiding van zijn dood twee jaar geleden en de recente uitgave van teksten over zijn ziekteproces door zijn weduwe, doen de verkoopcijfers van zijn werk opnieuw de hoogte in gaan.

In tegenstelling tot Het evenwicht, waarin echtgenote Anneke Stehouwer zich in haar selectie niet liet leiden door de vraag wat Bril er zelf van zou vinden als hij zou weten dat privé-mails aan vrienden, dokters en therapeuten voor het grote publiek werden geopenbaard, is Vader en dochters nog puur van de hand van de auteur zelf- en dus ter publicatie geprepareerd. (In het licht van de totstandkoming van Het evenwicht is het trouwens opmerkelijk dat hij het over haar heeft in bijzonder lieve bewoordingen). Het resultaat is een klein boekje dat leest als een trein.

Dat komt in de eerste plaats door de frisse kijk die Bril heeft op het dagelijkse leven zoals hij dat beleeft met zijn twee dochters in de grootstad. Samen naar school fietsen, bezorgd wachten op hun thuiskomst na hun eerste feestje, een truitje kopen in Parijs - het zijn de gebeurtenissen die elke vader zal herkennen. Bril weet ze met veel gevoel voor humor en relativering te beschrijven. Altijd hangt er een zweem van melancholie over de verhalen, zoals we dat kennen uit al zijn werk. Wanneer ze twaalf zijn herinnert hij zich hoe ze huilden als baby, en als ze echt aan het puberen gaan, kijkt hij met weemoed terug op hun vroege jeugd, wanneer hij hen vergezelt op hun tocht om Sint Maarten te vieren en van deur tot deur hun lied te zingen.

Naast herinneringen heeft Bril ook oog voor de positie waarin hij ze brengt door over hen te schrijven: iedereen, ook schoolvriendjes, ouders en leerkrachten kennen het werk van hun vader en ze staan dan ook bloot aan (ongevraagde) commentaar op diens dagelijkse columns in de krant. Wanneer hij bijvoorbeeld schrijft over het eerste vriendje van zijn dochter, is hij zich ervan bewust dat ook dat vriendje, zijn ouders en kameraden zullen vernemen hoe hij hem kruist in de stad en wat hij daarvan vindt.

Bril schrijft ontroerend en weemoedig over het onderwerp dat hem zo na staat. Zijn gevoel voor stijl en taal maakt Vader en dochterseen van de betere bundels die, ook in de elfde druk, ongetwijfeld opnieuw een groot succes zal kennen.

Martin Bril: Vader en dochters

Ik kon alleen deze recensie vinden, ook via google vond ik geen goede. Het is een erg positieve recensie waar ik het helemaal mee eens ben.

Samenvatting: Het is een klein makkelijk leesbaar boekje. Hij maakt het dagelijks leven leuk en herkenbaar (vooral voor vaders). Er zit veel humor en relativering in maar toch een zweem depressiviteit. Hij weet, dat schrijft hij ook in het boek, dat hij zijn kinderen met de columns/ het boek in de problemen brengt maar toch publiceerde hij het. Door zijn gevoel voor stijl en taal is het boek erg goed. Deze druk zal opnieuw een groot succes worden.

Hoofdstuk 4: Evalueren

Het boek van Martin Bril bestaat dus uit columns, korte verhaaltjes. Dit maakt het extra leuk het te lezen doordat het steeds een ander onderwerp heeft. Het zijn heel herkenbare alledaagse dingen. Ik herken me wel een beetje in zijn dochters wat eigenlijk wel grappig is. Het thema vind ik erg leuk, het is ook leuk om de band vanuit de vader te lezen, een keer wat anders. De titel is ook goed, het geeft meteen aan waar het boek over gaat. Het uiterlijk van het boek is mooi en ik vind dat roze er ook erg mooi bij. De flaptekst maakt me ook nieuwsgierig naar de rest dus die vind ik ook erg goed. Ik vind het erg ontroerend om te weten dat hij is overleden en hij zijn dochters niet verder heeft zien opgroeien.