Beste scholier,

Zoals je misschien al weet is de maatschappelijke stage vanaf het schooljaar 2015-2016 niet meer verplicht. Vanaf dan kiezen scholen zelf of ze hun leerlingen een stage laten lopen. Zo ja, dan is-ie verplicht. Maar zo niet, dan hoeft dat niet te betekenen dat je helemaal geen stage meer kunt lopen! Het is namelijk leuk, leerzaam en nuttig om dit vrijwilligerswerk wel te doen.

In dit blog vertelt Delphine Holbecq (15) over haar eigen ervaringen met de maatschappelijke stage, en waarom iedereen zo'n stage zou moeten lopen. Een tijdje geleden las ze hierover ook al een brief voor aan de Tweede Kamer.

Allereerst is het in Nederland steeds moeilijker om aan een goede baan te komen. Er wordt steeds kritischer gekeken naar je CV voordat je wordt aangenomen. En een maatschappelijke stage staat goed op dat CV: je doet al werkervaring op die anderen misschien nog niet hebben. Bovendien laat je zien dat je betrokken bent bij de maatschappij, ook als je er geen geld voor krijgt. Dat maakt een goede indruk op een werkgever.

Zelf je uren bepalen

Misschien wil je graag stage lopen, maar heb je geen zin om bijvoorbeeld drie kwartier te gaan fietsen om je stage te doen aan de andere kant van de stad of om je stage te lopen op een plek die je eigenlijk helemaal niet zo leuk vindt. Of misschien heb je heel weinig tijd, en kun je daarom helemaal niet zoveel uur stage kunt lopen. Zie daar nog een voordeel van zélf je stage organiseren: je kunt helemaal zelf bepalen waar je stage loopt. Dat kan dus overal zijn! Bij het buurthuis om de hoek (lekker dichtbij), bij je eigen tennisclub, of bij de kinderopvang omdat je later graag iets met kinderen wilt doen (hallo goed CV!).

Je kunt er uiteraard ook voor kiezen om samen met je vriend(in) stage te lopen. Er zijn superveel mogelijkheden, en voor alles geldt: je kiest zelf hoelang en wanneer! Misschien kom je dankzij je stage wel achter een verborgen talent (organiseren, verzorgen, motiveren), passie (groene energie, literatuur, muurschilderingen maken), of ontdek je wat je later wilt worden.

Dankbaar werk

Ikzelf heb vrijwilligerswerk gedaan in een bejaardentehuis. Het is heel dankbaar werk, je maakt er veel mensen op een eenvoudige manier heel blij mee. Toch was ik best zenuwachtig toen ik er aankwam. Zaten die mensen wel op mij te wachten? Gelukkig werd ik helemaal op mijn gemak gesteld door de medewerkers. Er werd ook duidelijk verteld wat er van mij werd verwacht: de bewoners van het bejaardentehuis (vaak met rolstoel) ophalen uit hun kamer, koffie en thee voor ze inschenken, ze helpen bij het knutselen (ik kwam namelijk helpen bij de hobbymiddag) en natuurlijk een praatje met ze maken. 

De bewoners waren allemaal hartstikke aardig tegen mij, en ze waren heel erg geïnteresseerd (ze vroegen zelfs of ik getrouwd was…). De radio stond altijd aan, soms zongen ze liedjes die ze allemaal kenden, heel gezellig. Mijn eigen opa en oma zijn nog niet zo oud, dus ik ben het niet gewend om allemaal mensen om mij heen te hebben van boven de tachtig.

Eenzaam

Sommigen kregen amper bezoek. Hun man was al overleden en ze hadden geen kinderen, of hun kinderen hadden het te druk om ze te bezoeken. Ze vonden het dan ook superleuk om weer eens met iemand te praten die echt interesse in ze had. Sommigen waren zó alleen! Ik vond het daarom mooi om te zien hoe je met zo’n kleine moeite iemand zo blij kunt maken. Na de eerste keer keek ik elke week weer uit naar mijn stage. Het was gewoon weer eens wat anders; andere mensen, een andere plek. Dus ik kan tegen iedereen zeggen: als je twijfelt, gewoon doen. Je krijgt er echt geen spijt van!