Uit je comfortzone komen is erg moeilijk. Je belandt in een situatie waarin jij je niet veilig voelt. Wat als het niet lukt? Wat zullen anderen erover denken? Het is niet gek dat veel mensen in hun comfortabele bubbel blijven. Ik deed dat ook. Gelukkig heb ik door de jaren heen geleerd om vaker uit mijn comfortzone te stappen.

Het begint in de brugklas. Mijn mentor legt uit wat een growth mindset is. Daaruit leer ik dat ik in alles, inclusief de dingen waar ik minder goed in ben, kan groeien. Zolang je er maar in gelooft en er hard voor werkt. Daarbij hoort dus ook dat je jezelf soms een schop onder de kont moet geven en uit je comfortzone moet stappen.

Eerste stap

Na de mentorles denk ik na over waar ik nog nooit hard voor heb gewerkt. Dat is de Nederlandse taal. Ik ben tweetalig opgevoed en dat merk ik aan het niveau van mijn Nederlands. Vanaf de basisschool was ik er al slecht in en mijn eerste cijfers voor Nederlands in de brugklas waren ook niet goed. Daarnaast heb ik een slecht taalgevoel en weet ik bijvoorbeeld niet altijd het verschil tussen de en het. Vroeger maakte mij dat niet zoveel uit. "Het hoort er bij, dus accepteer het maar", dacht ik altijd. Maar na de motiverende woorden van mijn mentor weet ik het zeker: ik wil en kan beter worden in Nederlands. Dat is mijn eerste stap om uit mijn veilige bubbel te komen.

Ik heb een doel voor mijn ogen, maar weet nog niet hoe ik aan de slag ga. Toevallig krijg ik rond die tijd een mail over de debatgroep van onze school.  De twaalfjarige ik weet dan nog niet eens wat het woord debatteren betekent. Wanneer ik begrijp dat je door discussies te voeren je spreekvaardigheid verbetert en je woordenschat vergroot, meld ik me meteen aan. We kunnen het altijd proberen en wat maakt het uit als het fout gaat, nietwaar? Met die mindset begin ik. Zes jaar later ken ik de meeste debattermen en doe ik mee aan heuse debatwedstrijden.

Boeken

Een ander probleem die ik binnen de Nederlandse taal heb, is lezen. Vanaf de basisschool lees ik al slomer dan mijn klasgenoten. Terwijl mijn klasgenoten twee weken nodig hebben om een leesboek uit te lezen, doe ik er minstens vier weken over. Aangezien ik hierdoor denk dat ik slecht ben in lezen, raak ik steeds minder boeken aan en begin ik lezen zelfs te haten. Dit duurt tot de vijfde klas, wanneer ik begin met het lezen voor de lijst. Die boekenlijst forceert me om uit mijn comfortzone te stappen en om boeken te lezen. Ik herinner me nog dat het lezen van mijn eerste boek voor de lijst erg zwaar was. Maar toen ik het boek uit had, kreeg ik zo'n kick om het tweede boek te lezen! Zo gaat het steeds door en ik ben nu klaar met het lezen voor de lijst. Wat niet klaar is, is die kick om boeken te blijven lezen. Daarom ga ik vaak langs de bibliotheek om nieuwe boeken te lezen.

Wie had dat nou gedacht? De boekenhater gaat nu naar de bieb en degene die de-en-het-fouten maakt, spreekt nu voor een katheder. Als de brugklasser-ik mij vandaag zou zien, zou hij waarschijnlijk erg verbaasd zijn hoe ik ben veranderd. Allemaal vanwege die kleine eerste stapjes, zoals een boek opendoen. Dus, als je dit leest: dit is jouw teken om jouw eerste stapje te zetten. Kom uit je comfortzone!

Dit wil je ook lezen:

Brief aan de Nederlandse taal