Zelfbeschadiging, misschien ken je iemand die het deed of doet. Of ben jij diegene. Ook voor mij voelde het snijden van mezelf de enige oplossing om even van mijn zware gedachten af te zijn. Maar dat is het niet. Het lijkt me goed als mensen hier meer over leren.

Let op: dit verhaal gaat over zelfbeschadiging en dat kan triggerend werken als je niet goed in je vel zit. Doe je aan zelfbeschadiging? Zoek dan hulp via Stichting Zelfbeschadiging. Ben je gevoelig voor dit soort verhalen, lees dan vooral niet verder en duik bijvoorbeeld in dit verhaal.

Hoe kom je daar nou bij? 

De eerste keer dat ik mezelf sneed, zat ik in bed. Het werd me allemaal teveel. Ik pakte een mes en daar gebeurde het. Ik zette meerdere sneeën in mijn pols. Vervolgens ging ik naar beneden en deed ik gauw mijn mouw er overheen. Niemand die het zag. Toen ik jonger was, dacht ik altijd: waarom zou je dat doen? Dat doet toch pijn? TikTok bracht me eigenlijk op het idee. Ik zag het steeds vaker voorbij komen en steeds werd benoemd dat het even helpt om geen vervelende gedachten meer te hebben. Dat was precies wat ik wilde.

Voor mij - en ik denk voor veel anderen die zichzelf snijden - werkt het verslavend. Als de littekens minder worden, voel ik weer the need om het te doen. En zo blijf je bezig. Hoe ik tóch ben gestopt? Ik heb de app I am sober gedownload, die bijhoudt hoeveel dagen je jezelf niet hebt beschadigd. Dit werkt heel motiverend, want je wil steeds weer een dag verder komen! Als ik dan toch de triggers voel om het te doen, pak ik een elastiekje en schiet ik die op mijn pols. Dat is pijnlijk, maar niet schadelijk.

En zo zijn er nog veel meer methodes. Wat mij ook helpt, is een vlinder op mijn arm te tekenen en de naam van een geliefd persoon eronder te schrijven. Als je dan de neiging krijgt om te gaan snijden, zie je de naam en de vlinder. Je wil daar natuurlijk niet in snijden, want doen doe je diegene eigenlijk pijn. Zo kan je ook rode verf op je arm doen. De rode verf doet je denken aan bloed en zo zet je dat om in je hoofd.

Ik zie het bij iemand, en dan?

Misschien doe je dit niet zelf, maar heb je al wel eens iemand gezien met littekens van zelfbeschadiging. Daarop reageren is natuurlijk moeilijk. Wat je vooral niét moet doen, is er naar wijzen of staren. Voor diegene is het heel vervelend als de littekens worden benadrukt. Het is vaak al moeilijk genoeg om korte mouwen of een korte broek aan te doen, omdat het dan opvalt. De één vindt het echter wel fijn als iemand ernaar vraagt, maar een ander misschien niet.

Als je echt close bent met die persoon, zal ernaar vragen er een keer bij horen. Wil diegene er niet over praten, dan is dat ook oké. Zeg dan dat je er voor diegene bent, dat betekent vaak al heel veel.

Zelfbeschadiging

Als jij de behoefte voelt opkomen om jezelf te beschadigen, dan is het belangrijk dat je dat moment voor bent. Ga naar iemand toe die je vertrouwt of app iemand. Zelf heb ik ook meerdere mensen die ik op zo'n moment kan bereiken, zoals hele goede vrienden, mijn mentor en mijn therapeut. Je hoeft het niet ver te zoeken, iedereen wil vaak helpen. Het komt echt goed.

Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0900-0113 of ga naar www.113.nl

Lees ook
In de put door de pandemie