"Ik heb het privacybeleid gelezen en ik ga ermee akkoord." Ik zet, zonder erover na te denken, altijd een vinkje in dat vakje wanneer ik een account aanmaak op een website. En laten we eerlijk zijn: niemand heeft zin om tientallen pagina's met juridische taal door te bladeren. Maar waarmee stemmen we eigenlijk in als we op die 'accepteren'-knop rammen?

In dit artikel zal ik me alleen richten op Google. Over wat de grootste zoekmachine ter wereld precies weet van jou en mij, is immers regelmatig veel te doen. Zo zijn de bazen van Google al verschillende keren urenlang verhoord zijn (en dat levert soms hilarische situaties op). In deze blog ga ik proberen samen te vatten wat Google van jou weet en wat hier de gevolgen van zijn. 

Jouw ziel verkocht

De meeste onderdelen van Google zijn gratis te gebruiken, maar we kennen allemaal het gezegde 'voor niets gaat de zon op'. Het grootste verdienmodel van Google is de verkoop van advertenties. Advertenties die ze bijvoorbeeld personaliseren aan de hand van dingen die jij opzocht. Om een compleet digitaal profiel van jou te maken, is het daarom niet zo gek dat Google informatie (data) van je opslaat.

Met behulp van Terms Of Service; Didn’t Read (ToS;DR), een site die algemene voorwaarden van grote bedrijven versimpeld opschrijft, dook ik dieper in de wereld van Google's trackingpraktijken. Zo kwam ik erachter dat Google al je 'personal information' (Joost mag weten wat daar allemaal onder valt) mag gebruiken om je advertenties voor te schotelen.

Dat is lang niet alles. Google houdt precies bij welke sites je wanneer bezoekt, luistert mee met gesprekken op Google Meet en slaat je stem op. Tot 2017 las een algoritme (da's een automatisch programmaatje) je mailtjes om je gepersonaliseerde advertenties te laten zien. Bovendien slaat Google alle data op die je ooit naar hun servers verstuurt. Hieronder vallen ook je bewegingsactiviteiten als je Google Fit gebruikt en je locatiegegevens als je Google Maps aan hebt staan.

Met andere woorden: Google is weliswaar gratis, maar in ruil voor al dat moois wil het bedrijf graag een kopie van jouw ziel.

Waarom we ons geen zorgen hoeven te maken

Moeten we ons dan zorgen maken? Om eerlijk te zijn: niet direct. Alle data wordt versleuteld opgeslagen en op bizar geavanceerde methodes beveiligd. Ook heeft geen enkele medewerker of buitenstaander toegang tot jouw gegevens. En waarom zouden ze dat willen? Voor hen zijn jij en ik slechts een nummertje. Google tweette in 2018 dat het bedrijf meer dan 1,5 miljard actieve gebruikers had. Genoeg andere (interessantere) mensen om te stalken dus.

Waarom we ons wél zorgen moeten maken

Er zijn ook argumenten te geven waarom we ons wel zorgen moeten maken. Ten eerste zijn er natuurlijk die verdraaide advertenties. Zoek vandaag naar een regenjas, en je zult twee maanden later nog met aanbiedingen worden bestookt. De programma's die bepalen wat voor advertenties jij te zien krijgt, worden steeds slimmer. Dit kan vervelende gevolgen hebben als mensen zich teveel laten beïnvloeden door deze 'perfecte' advertenties.

Dan zijn er ook personen die denken dat Google gehackt zal worden en dat gegevens van gebruikers opeens op straat liggen. Ik ben daar niet bang voor, maar ik voorzie wel problemen met de algoritmes van Google. Die worden ieder jaar beter en sneller. Dat is zorgelijk, want computers kunnen wél die 1,5 miljard actieve gebruikers tegelijkertijd bespioneren. Het zal mij niets verbazen als er anti-trackdemonstraties komen. Of een track-mij-nietregister.

Voor nu zullen we dat privacybeleid en die algemene voorwaarden maar moeten accepteren. Goede, vergelijkbare alternatieven zijn er, naar mijn mening, niet echt. Toch is het wel goed om ons bewuster te worden van wat grote (tech)bedrijven precies van ons weten. Big brother is watching you…