In ons grote corona-onderzoek, stelden we scholieren de vraag: "Wat vind jij het meest vervelend aan de coronacrisis?" Hieronder een bloemlezing van (een deel van) alle antwoorden. Misschien herken jij je hier ook in?

Mensen gaan mondkapjes zien als reden om geen 1,5m afstand te houden en er wordt niks gedaan om drukke plekken (als scholen) minder mensen toe te laten.

Geen contact met vrienden.

Dat je sociale leven een stuk minder word. Ik ben namelijk heel erg gehecht aan mijn vrienden en familie. En die kun je nu minder vaak zien in het echt, in plaats van via een scherm.

Mondkapje en niet met ov kunnen.

Ik mis alle feesten.

De afstand en niet met veel mensen bij elkaar zitten
je kan minder omgaan/buiten gaan  met vrienden.

Er worden veel mensen eenzaam en depressief.

Dat ik mijn vrienden niet meer kan zien.

Dat de maatregelen veel te heftig zijn voor de ziekte/virus.

Ramen open op school.

Ik vind het verschrikkelijk om te zien hoe ongelofelijk dom sommige mensen zijn, sommigen kunnen zich niet realiseren dat dit een gevaarlijk virus is en dat hun acties grote consequenties hebben, ze blijven bijdehand en negeren het feit dat ze eens moeten luisteren.

Dat alle leuke dingen niet door kunnen gaan.

Niets.

Ik ben heel eenzaam.

Dingen waar je normaal in een jaar naar uitkijkt gaan nu niet door omdat het niet mag volgens de regels.

Kan niet doen wat ik wil omdat sommige dingen dicht zijn.

We kunnen geen feestjes meer geven en ik denk dat het heel belangrijk is dat het heel belangrijk is voor jonge mensen om lekker met leeftijdgenoten om te gaan en alles even los te laten. Voor mij gebeurt dat op feestjes maar dat is nu niet.

Het vervelendste is dat ik niet altijd kan afspreken met de mensen waar ik om geef.

De onvoorspelbaarheid.

Slechtere les op school. De leraren bij ons op school laten ons eigenlijk bijna alles thuis maar even zelf uitzoeken, in plaats van goed de theorie uit te leggen op school. Het contact met leraren vanuit huis is ook niet echt best, waardoor je toch vaak met vragen over de stof blijft zitten en het leren gewoon minder goed gaat.

Sportwedstrijden die niet door gaan.

Constant letten of je niet te dicht bij iemand in de buurt staat. (bijvoorbeeld in de supermarkt).

Ik heb geen problemen met de maatregelen omdat ik weet dat ze helpen. Ik ben gewoon van mening dat ze niet genoeg helpen en dat er meer gedaan zou kunnen worden.

Dat ik overal een mondkapje op moet ook op werk enzo.

Constant rekening houden met alles, maar ondertussen anderen de regels zien negeren.

ONLINE LESSEN.

Geen carnaval en andere feestjes en amper vrijheid.

Ik kan niet reizen.

Ik ben bang dat ik ga zakken doordat ik van sommige vakken weinig les krijg.

Dat alles wordt afgelast (wel begrijpelijk).

Dat de scholen waarschijnlijk straks weer dicht gaan. Omdat het onderwijs op school beter is dan online.

Dat je minder contact hebt met leeftijdsgenoten na school, en dat de overheid eigenlijk alles wat je als jongeren hoorde te doen af heeft gepakt.

Niet naar familie (knuffelen etc).

Minder sociale dingen kunnen doen.

We worden enorm beperkt in onze jeugd en ontwikkeling.

Dat je geen leuke uitjes meer hebt en je veel thuis zit.

Afstand.

Ik mis de gezelligheid van vrienden om me heen en n niet hoeven na te denken over afstand houden en corona hier corona daar. Ook ben ik bang dat ik ga zakken voor mijn eindexamen omdat we vorig jaar eigenlijk geen les hebben gehad.

Tokkies.

Ik heb nauwelijks nog een sociaal leven. De relaties binnen gezinnen wordt er ook niet beter op naar mijn idee.

Ik vind het vervelend dat er geen feestjes gegeven kunnen worden, dat op school alles lastiger gaat en dat restaurants dicht zijn want daardoor heb ik nu ook geen werk meer.

Waarschijnlijk niet skiën in de voorjaarsvakantie, dat is mn momentje dat ik er even helemaal uit kan en gewoon kan relaxen. Maar als ik dit niet mee zou tellen, de mensen die het voor andere mensen verpesten omdat ze zich niet aan de maatregelen houden.

Horeca, bioscopen, voetbalstadions moeten dicht. Entertainment vormen worden beperkt en sport wordt beperkt, niet hetzelfde gevoel bij sporten als voor de coronacrisis.

Als sommige mensen hun mondkapje maar half of niet dragen.

De gezelligheid mist.

Dat het steeds hetzelfde blijft of erger word en dus niet verminderd.

Geen carnaval en halloween

Ben sinds het begin van de coronacrisis veel depressiever, heb nergens meer zin in. Dit komt denk ik omdat je bijna niet meer onnodig uit huis komt, en je niks meer spontaan kan gaan doen.

Proberen afstand te houden terwijl anderen dat juist niet doen.

Dat je elkaar bijv. geen knuffel mag geven of '' dicht'' bij elkaar zijn.

Dat ik mijn oma hooguit een keer in de maand zie.

AL mijn vrienden tegelijk zien en gewoon samen zijn.

Dat ik mijn familie niet meer vaak kan zien en geen dingen meer kan doen die eerst wel konden.

Dat je niet met meer dan 3 anderen vrinden kan/mag afspreken

Thuiszitten door anderen met corona terwijl jij zelf geen klachten hebt
minder sociaal contact.

Ik kan niet normaal chillen met mijn vrienden zonder dat er iemand moet worden buiten gesloten of we moeten stressen om politie.

Niet naar (in mijn geval) PSV mogen.

Ik voel me vaak onveilig, op school of ergens anders.

De hypocriete angstcultuur.

Dat je niet echt ergens heen kan.

Het minder vrij kunnen doen wat je wil en wanneer, zoals een suprise party of winkelen.

Er wordt, begrijpelijk, alleen maar gekeken naar de efficiëntie en effectiviteit van de maatregelen, en niet welk gevoel dit bij mensen kan oproepen

Dat Rutte niet kan denken zoals jongeren.

Niet naar de kerk kunnen.

De stress en angst voor het eindexamen.

Dat alles zo is veranderd.

Ik kan mijn opa en oma niet knuffelen.

Bij ons op school moeten we tijdens pauzes of uitval buiten in de kou staan en hierdoor word je dan weer ziek en dan moet je weer thuisblijven en mis je lessen.

Verveling, eenzaamheid en de stress.

Mensen die overal een extreme mening over hebben en alles wat de overheid zegt in twijfel brengen.

Je handen ontsmetten met stinkende handgel.

Dat ik mijn verjaardag niet kan vieren.

Dat ik niet naar opendagen van vervolgopleidingen kan.

Ik ben minder vrij in wat ik doe, omdat ik niet zomaar meer contacten kan hebben met bijv. mensen op school.

Alleen school en geen leuke dingen als afleiding.

Ik vind het zelf niet heel erg. Ik heb een groot huis waar iedereen zijn huiswerk en dingen kan doen. Ik kan ook gewoon nog voetballen en een beetje game met me vrienden.

Niet afspreken en mensen kwijt raken.

Het niet meer veel met vrienden zijn, alle regels enz.

Dat ik mijn vrienden niet meer elk weekend kan zien om even te ontladen.

Het lijkt wel meer werk in de lockdown, en soms wil je even pauze.

Naar school gaan want dadelijk raak ik besmet.

Je kunt geen leuke dingen doen en dus niet genieten van mijn jeugd.

Dat de maatregelen altijd net te laat komen

Ik kan veel vrienden/vriendinnen niet meer zien wat me echt gek maakt.

Het gemis van de dingen die bij mijn leeftijd horen zoals uitgaan, leuke dingen doen met vrienden, vakanties, onzekerheid, vervolgopleiding etc.
dat je zo weinig mogelijkheden hebt. zelfs uit eten met je vrienden zit er niet meer in.

Dat ze minder streng zijn geworden, ik denk dat de maatregelen strenger zouden moeten zijn zodat we zsm weer normaal kunnen functioneren
geen feestjes.

Dat mensen niet realiseren hoeveel impact dit heeft op de jongeren.

Hoe mijn mentale gezondheid achteruit is gegaan en de extra hoeveelheid stress die ik nu voor school heb door crisis enzo.

Niet meer kunnen afspreken. Heb een crush op iemand en dat gaat nu alleen maar moeizamer.

Dat als de scholen dicht gaan ik niet meer naat school kan, want thuis lukt het niet.

Vind het geen probleem.

De angst om mensen ziek te maken of ziek te worden en het feit dat alles dicht is.

Dat het allemaal nep is.


Dat dingen niet duidelijk zijn. Waarom mag je bv wel met 30 man binnen in 'n kerk zitten en niet met 10 man langs een voetbalveld buiten staan? Qua mondkapjes moet het duidelijker, zolang 't niet verplicht is, doen heel veel mensen 't niet.

Geen hockey en geen sociaal leven.

De gigantische stress rondom school en het gezeur van iedereen.

Dat de overheid rare plannen maakt, ze moeten meer het virus proberen te stoppen dan dit halve werk.

Spontaan ergens naar toe gaan.

Het goed houden aan de maatregelen en anderen die dat niet doen.

Contact missen, naar mijn opa en oma kan amper en als ik er ben kan ik niet even een knuffel geven. Ook mis ik het contact met vrienden, je mag niet meer een avondje met vriendinnen hebben of je krijgt al een boete. We moeten wel naar school met 1000 mensen maar met 5 vriendinnen afspreken mag niet meer. Wordt daar boos en eenzaam van.

Ik moest zakken van vwo naar havo door corona.

Niet meer zorgeloos door mijn tienerjaren.

Je kan niet meer even gewoon afspreken met vrienden. het is gelijk gedoe en dat dat ook af en toe wel alleen voelt.

---