Elke week heb ik negen tussenuren. Superveel. Ik heb echt een kutrooster. Misschien zijn er scholieren onder jullie die er zelfs nog meer hebben en de struggle herkennen. Nu kan het natuurlijk zijn dat je het heerlijk vindt om elke dag een tussenuurtje of twee te hebben, maar bij mij komt dit gatenkaasrooster inmiddels wel mijn neus uit.

Drie dagen in de week heb ik twee tussenuren achter elkaar, plus een pauze erachteraan, en er dan nog eentje random aan het eind van de dag. Ik snap dat het een hoop gedoe is om de roosters van alle leerlingen goed op elkaar af te stemmen en dat die clusters lastig zijn, maar het moet beter kunnen dan dit. Velen van jullie (als je in de bovenbouw zit) zullen dit vast herkennen. Dit zijn mijn frustraties op een rijtje: 

Moeheid

Van al dat wachten en zitten tijdens een tussenuur word ik gewoon moe. Ik ben wel eens in slaap gesukkeld in de mediatheek waarna ik keihard wakker schrok van de oorverdovende bel die recht boven mijn hoofd begon te rinkelen. Na dat middagslaapje was ik wel wat luidruchtig in mijn volgende les (totaal niet de bedoeling natuurlijk), omdat mijn batterij weer even opgeladen was. Tja, je moet toch wat in zo’n tussenuur.

Verveling 

Op den duur wordt een tussenuur gewoon saai. En dan bedoel ik ook echt ontzettend saai. Als je je verveelt, ga je vaak de gekste dingen verzinnen om de tijd te doden en zo werkt dit dus ook tijdens tussenuren. Dat brengt me op mijn volgende punt: lekker shoppen bij Appie Heijn.

Vreten

Volgens mij is het algemeen bekend, dat wanneer je je stierlijk verveelt maar gewoon lekkere dingen naar binnen gaat proppen. Zo ook ik, samen met mijn vriendinnen. Dus we gaan op naar de Albert Heijn, eten vervolgens het gekochte voer in de kantine op (stokbrood met een bakje kruidenboter) en voelen ons daarna weer hartstikke dik. Misschien is het dus niet zo voordelig dat de Appie zo dicht bij mijn school zit, want van al dat gevreet word ik uiteindelijk ook niet vrolijk. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al die snoep- en drinkautomaten…

Spijbelen

Als ik twee uur moet wachten voor dat laatste lesje Frans het achtste uur, heb ik sterk de neiging om gewoon te gaan spijbelen of me ziek te melden. Ik blijf dan de volgende dag bijna nog liever na, dan dat ik zo lang moet wachten. Natuurlijk is dit niet zo handig, maar de verleiding is gewoon heel groot.

Laat uit zijn

Omdat ik veel tussenuren heb, ben ik ook vaak pas laat uit van school. Want die uurtjes tekenen en gym moeten nog wel ergens ingedeeld worden. En dat zorgt ervoor dat ik maandag en vrijdag tot half 5 op school zit. Is vast ook herkenbaar..

Positieve kanten?

Zijn er na al deze frustraties ook nog voordelen te noemen? Toch wel. Een tussenuur is bijvoorbeeld het perfecte moment om huiswerk van de volgende dag te maken, zodat je dat thuis niet meer hoeft te doen. Ook is het wel gewoon gezellig, zo’n gat midden op de dag, samen met je vrienden. Want geen les = feest. Blijft toch zo. Maar toch wegen die nadelen van hierboven iets zwaarder dan de positieve punten. Dus, schoolleiding/roostermakers: doe er wat aan. Want dit is niet leuk meer. En als je nu in de eerste of tweede klas zit en het jammer vindt dat er maar één tussenuur in je rooster zit: geloof me, over een paar jaar verlang je terug naar deze tijd.