Het was toetsweek en wiskunde stond op het programma. De dienstdoende docent was bezig het opgavenblad uit te delen, toen hij halverwege het pad plotsklaps stilhield. Het was hem opgevallen dat niet alle toetsen in zijn hand bestemd waren voor wiskunde A. ''Wie van jullie heeft wiskunde C?'' vroeg hij kordaat. Schuldbewust ging mijn hand de lucht in, mijn enige vakgenoot keek al net zo beteuterd. Ik probeerde niet op te vallen, maar helaas... Minzame lachjes verschenen op de gezichten van mijn medeleerlingen. Wiskunde C? Ha, gááyyy.

Die minachting voor leerlingen met wiskunde C moet maar eens afgelopen zijn. De doorsnee scholier doet alsof dit vak slechts geschikt is voor creatieve, dromerige jongens of meiden met faalangst. Het vak zou niet meer inhouden dan driehoeken tekenen en kleutersommetjes uitrekenen. Het wordt dan ook bijna niet gekozen. Ik vind echter dat de houding van scholieren tegenover dit vak moet veranderen. Die anti-stemming slaat namelijk nergens op.

''Het is wiskunde van brugklasniveau''

Stuitend vind ik de air van klasgenoten die wiskunde A/B hebben als ze praten over wiskunde C. Ze doen alsof zij de stelling van Pythagoras zelf bedacht hebben, terwijl wij net geleerd hebben hoe je überhaupt een driehoek tekent. Ik kan je vertellen: zo groot is het verschil niet. Ik heb de boeken van wiskunde A en C van klas zes naast elkaar neergelegd en kwam tot de conclusie dat drie van de zes hoofdstukken exact(!) hetzelfde zijn. Ook wij C'ers leren over normale verdelingen, exponentiële en logaritmische functies en verbanden.

Onderscheidend zijn wij met het behandelen van perspectief, dat weliswaar geen extreem hoge moeilijksheidsgraad heeft, maar waarom zou dat moeten? Bijna iedere scholier heeft als doel om met zo min mogelijk moeite te slagen, maar bij wiskunde gaat dit opeens niet meer op. Er wordt massaal gekozen voor wiskunde A, terwijl er een makkelijker alternatief voor handen is. Onbegrijpelijk, vind ik. Alhoewel, zou dat door het volgende vooroordeel komen?

''Je kan geen opleiding volgen met wiskunde C''

Een van de grootste bezwaren tegen wiskunde C is dat opleidingen je niet accepteren met dit vak. Ik heb dit gecheckt en laat ik het maar meteen toegeven: de wiskunde C-sceptici hebben niet helemaal ongelijk. Mocht je een economische of technische vervolgopleiding ambiëren, dan kan je dit vak inderdaad beter niet kiezen.

Je kan echter beter kijken naar wat je wél kan doen met dit fantastische vak, en dan gaat er een wereld voor je open.  Bij alle talen-, rechten-  en communicatiestudies worden we met open armen ontvangen. Dan is er nog politicologie, bestuurskunde, geschiedenis, psychologie, pedagogie... Ik zou deze hele blog kunnen vullen met potentiële beroepen voor wiskunde C'ers. Dat vooroordeel dat je nergens terecht kan, is dus zwaar overdreven. Dat de economische en technische studies zijn afgevallen scheelt juist alleen maar keuzestress. Win-win dus!

Pluspunt

Wiskunde C heeft daarbij één groot voordeel. Omdat het vak in het verdomhoekje zit, zijn de klassen heel rustig. De docent heeft alle tijd om de weinige leerlingen die wél voor het vak hebben gekozen te hulp te schieten. Snap je het niet, dan wordt het nog een keer uitgelegd. Dit is het vak waarbij je echt voelt dat de docent er voor jóú is, en dat je niet nummer vijfentwintig in de rij bent. Heerlijk.  Het zijn de meest leerzame én gezellige lessen van het jaar door deze knusheid.

Komt allen

Het moge nu wel duidelijk zijn: wiskunde C heeft last van hardnekkige vooroordelen, maar wie hier doorheen kijkt, ziet een fantastisch vak. Ik roep iedereen die in de onderbouw een keuze moet maken op om wiskunde C serieus te overwegen. Dat verdient het vak. En jij ook.