Nadat ik erachter kwam dat ik en mijn oude vrienden uit elkaar waren gegroeid, was het tijd voor wat nieuws. Maar hoe kom je aan nieuwe vrienden? Als kleuter kon je nog op een leeftijdgenoot afstappen en vragen of hij of zij vrienden met je wilde zijn. Maar nu gaat het allemaal toch wat anders. In dit blog leg ik uit hoe ik bij mijn nieuwe vrienden terecht ben gekomen.

Dit blog is onderdeel van een driedelige serie over vriendschap. Lees hier hoe ik afscheid nam van mijn vorige vrienden.

Zoals ik in het vorige verhaal beschreef, ging ik van 3 vwo naar 4 havo. Hierdoor werd ik genoodzaakt om nieuwe mensen in de klas te leren kennen en verwaterde vervolgens het contact tussen mij en mijn oude vrienden van het vwo. 

Dit hele proces van nieuwe vrienden maken ging niet van de een op de andere dag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het allemaal best spannend vond en ik was er in de zomervakantie dan ook veel mee bezig geweest. Ik had mezelf al aangepraat dat het maar voor twee jaar zou zijn en dat ik het best alleen in de lessen zou kunnen overleven.

Kwestie van tijd

Met enige zenuwen nam ik plaats naast een meisje in mijn nieuwe klas dat ook alleen zat. Ik heb met haar in de lessen wat gepraat en het bleek al snel dat we hetzelfde over dingen dachten, ons aan dezelfde dingen ergerden en dezelfde humor hadden. Uiteindelijk is dit contact gegroeid tot een goede vriendschap. Uiteindelijk kwam ik via haar terecht bij een groep mensen waar ik inmiddels goed bevriend mee ben. De mensen in die nieuwe groep namen mij vanaf het begin goed op, iets waar ik wel geluk mee had. Het bleek uiteindelijk een kwestie van tijd om die nieuwe vrienden te vinden, ook al leek het in het begin zo moeilijk. 

Als ik op die eerste dag naast iemand anders was gaan zitten, was het misschien ook compleet anders gelopen. Hoe dan ook was het op dat moment goed om mezelf kwetsbaar op te stellen en met iemand die ik niet kende een praatje aan te knopen. 

Spijt

Na een paar maanden in mijn nieuwe klas kwam ik er dan ook achter dat ik meer met deze mensen wilde omgaan, ook al was ik ergens wel bang dat ik er spijt van zou krijgen dat ik mijn oude vrienden achterliet. Doordat mijn nieuwe vrienden snel lieten merken dat ik altijd bij hen terecht kon, maakten zij deze overgang een stuk makkelijker. Daarnaast denken we ook meer hetzelfde en zijn we allemaal best wel vrij in hoe we ons mogen uiten. En dat vind ik heel belangrijk in een vriendschap.

Was dit wel normaal?

De hele tijd heb ik mezelf wel één ding afgevraagd, was het wel normaal dat ik ineens bij andere mensen wilde zijn? Ik begon echt aan mijzelf te twijfelen. Voor mijn gevoel lag er best wel een taboe op om zomaar van vriendengroep te veranderen. Ik had dit in mijn omgeving ook nog niet vaak gezien.

Om erachter te komen waar dit gevoel vandaan kwam, heb ik een heuse vriendschapsexpert geïnterviewd. Dit interview lees je in het volgende en laatste deel van deze serie.