Ik ben vegetariër, ik koop vaak vintage kleding en ik pak altijd de fiets. Kortom, ik probeer mijn CO2-uitstoot zoveel mogelijk beperken. Ondanks dat, vlieg ik deze zomer naar Portugal. Schaam ik me hiervoor? Jazeker! Ga ik het alsnog doen? Jazeker!

Ik heb er gewoonweg heel veel voor over om languit op het strand te kunnen liggen, een andere taal om me heen te horen, niet te hoeven nadenken of ik wel of geen jas aan moet en pastéis de nata te eten tot ik erbij neerval. Ook als dat betekent dat ik al mijn principes rondom het klimaat aan de kant moet zetten en in het meest vervuilende voertuig op aarde moet stappen. 

En ja, daar schaam ik me dus wel voor, maar desondanks ga ik er toch mee door. Het klinkt misschien hypocriet, en dat is het ook. Ik ben gewoon een hele grote hypocriet die heel veel zin heeft in pastéis de nata.

Vliegschaamte 

Ik heb dus last van vliegschaamte, een woord wat in 2018 zelf werd genomineerd als woord van het jaar. Je zou dus verwachten dat veel mensen net als ik last hebben van vliegschaamte, maar dat valt reuze mee. Uit onderzoek van EenVandaag blijkt dat 71 procent van de mensen tussen de 16 en 34 jaar geen schaamte voelt als ze een vlucht boeken. 

Mijn theorie is dat dit komt doordat mensen - waaronder ik - smoesjes bedenken waarom ze geen andere keus hebben dan in een vliegtuig te stappen: "Ik kan echt niet naar Italië met de trein hoor, dat is veel te duur en bovendien ben ik dan vier dagen onderweg." 

Treinverbindingen

Kijk, ik noem het wel smoesjes, maar eigenlijk hebben deze mensen wel een punt. In een aflevering van Zondag met Lubach over zogenaamde 'treinschaamte' komt naar voren dat de treinverbindingen tussen Europese landen slecht geregeld zijn, doordat we niet in elk land dezelfde bovenleiding hebben en omdat het spoor niet overal even breed is. 

Waar het dus op neerkomt is dat de treinverbindingen tussen Europese landen te vergelijken zijn met… Ehm nou eigenlijk niks. Niks is zo slecht geregeld als het treinverkeer in Europa. Zelfs schoolkampen verlopen efficiënter. Wat schoolkampen en treinreizen trouwens wel gemeen hebben, is het feit dat ze allebei veel duurder zijn dan nodig is.

Te duur

Neem bijvoorbeeld een reis naar Lissabon. Als je met de trein zou gaan duurt dat 24 uur, ben je 450 euro armer en moet je minstens zeven keer overstappen, maar je stoot wel maar 33kg CO2 uit. Terwijl als je met het vliegtuig gaat, je in drie uur op Portugese bodem staat, je maar 100 euro kwijt bent en je gewoon de hele reis kunt blijven zitten. Het enige nadeel: je stoot 344kg CO2 uit. Dat valt bijna niet te compenseren met geen of minder vlees eten en tweedehands kleding kopen.

Je moet dus de afweging maken of je voor efficiëntie of voor duurzaamheid kiest. Een keuze die je eigenlijk niet zou hoeven maken. Iedereen zou zonder nadenken voor duurzaamheid moeten kiezen, maar door de voordelen van vliegen gebeurt dit niet. Ook ik ben hier schuldig aan en ja, daar voel ik me kut over. 

Mijn schaamte maakt de CO2-uitstoot niet minder. De enige manier om zo min mogelijk CO2 uit te stoten, is met de trein gaan. Hier sta ik voor open, maar zolang dat slecht geregeld is en ik er vier keer zoveel voor moet betalen, stap ik toch eerder in het vliegtuig. Ik zal het niet proberen goed te praten door te zeggen dat ik het verdiend heb na een lang coronajaar, want dat klinkt zo stom. Ik ga vliegen en dat is slecht, meer kan ik er niet van maken.