Al een tijdje is het onrustig in Turkije. Maar toch besloot mijn moeder er op vakantie te gaan. Ik wilde niet mee. Ik had geen zin om dit keer een driedaagse tocht af te leggen in een auto waarin iedereen op elkaars lip zit. Bovendien had ik ook geen zin om weer naar het dorp te gaan waar ik ben geboren. Maar eerlijk gezegd heb ik veel spijt.

Terwijl ik uit het raam kijk naar de druppels regen die kruipen over het glas en de bomen in de straat die heen-en-weer waggelen, verlang ik naar de Turkse sfeer in de dorpen. Ik verlang naar het slapen op een matras op de grond. Ik verlang naar het moment waarop de zon opgaat, waarna het vee zachtjes van zich laat horen en even later de kinderen hun sandalen over het zand bewegen.

's Ochtends is er de heerlijke geur, van het zelfgemaakte brood uit de karakteristieke, betonnen ovens. De gezellige sfeer die er heerst tijdens het zitten rondom een houten cirkel, waarop het eten staat. Brood met geitenkaas, verse boter. 

En daarna lopen in de buitenlucht. De zon die niet benauwend is. En naar het romantische gevoel dat daar heerst. De uitgestrekte zee en daarbij horende, heuvelachtige eilanden. Het even niet digitaal verbonden zijn met de buitenwereld. Maar alleen met de dorpsgenoten, de mekkerende geiten, blatende schapen, balkende ezels, blaffende Kangals en loeiende koeien, de bomen met hun vruchten en fruitsoorten. En natuurlijk met jezelf.

De vrachtwagens die rondrijden met verse watermeloenen en allerlei andere fruitsoorten. De fietsers die rondrijden met ijs en baklava. Het ’s avonds samen eten van de gezouten spareribs die worden bereid in de ovens. Het vlees, zo puur, zo dierlijk, zo natuurlijk. En ’s avonds tot laat samen zitten op de trappen.

De huizen staan een aantal meter van elkaar af, maar tóch kent iedereen elkaar en deelt iedereen alles met elkaar. Deuren staan open, uitnodigend. Maar ook de afzondering van anderen, als daar behoefte aan is.

Ik mis de vrede die heerste als de Adhaan, de gebedsoproep, klonk over alle huizen. Iedereen zweeg dan eventjes.

Turkije, ik verlang naar je rust, natuur en reinheid.