Het zweet staat me op mijn voorhoofd telkens als ik bij iemand anders moet eten. Wat als ze me weer moeilijk vinden, of beledigd zijn dat ik niet alles wil eten wat ze me voorschotelen? Zullen ze het wel begrijpen?

Niet iedereen die ik vertel dat ik geen vlees eet, begrijpt precies wat dit betekent.

Soms voel ik me vreselijk moeilijk als mensen speciaal voor mij andere boodschappen moeten doen. Terwijl dat voor mij helemaal niet hoeft. Vleesvervangers zijn lekker, maar ik ben ook tevreden met een bord aardappelen en sla. Iets zonder vlees betekent niet dat het een heel ander gerecht hoeft te worden. 

Mijn huisarts hamert er regelmatig op dat ik als vegetariër misschien voedingsstoffen tekort kom. Maar iedere keer dat ik bloed moet laten prikken, lijkt mijn voeding goed te hebben uitgepakt. Een uitgebalanceerd dieet bestaat ook zonder vlees, echt waar.

Toen ik met school in Duitsland was, nam mijn gastgezin me mee uit eten. Op het moment dat de menukaarten werden uitgedeeld keek mijn uitwisselingspartner me nerveus aan, en vroeg of ik er moeite mee had dat zij wel vlees at waar ik bij zat. "Natuurlijk vind ik dat geen probleem", geschrokken dat ze bijna geen kip durfde te bestellen. "Net zoals dat ik hoop dat jij mijn keuzes respecteert, respecteer ik de jouwe."

Geitenwollen sokken

Een sterk vooroordeel dat bestaat over vegetariërs is dat we onze prioriteiten verkeerd stellen, geitenwollen sokken dragen en allemaal stemmen op de Partij van de Dieren. Toch geloof ik zelf heel stellig dat mensen vóór dieren komen. Maar als ik de kans heb om op een milieuvriendelijkere manier te eten en me iets minder schuldig te voelen bij documentaires over megastallen, dan pak ik die graag.

Toen ik klein was, dacht ik daar anders over. Ik geloofde als 7-jarige niet in biologisch vlees. "Het is toch veel minder zielig om dieren in krappe hokjes te eten? Die hebben toch een stom leven, dus kun je de blije dieren in grote weides beter laten leven."

Inmiddels heb ik die mening natuurlijk bijgesteld, en hoop ik dat hokjesdieren uiteindelijk niet meer nodig zijn. En ik niet meer bang hoef te zijn voor misverstanden als ik weer eens bij iemand anders aan tafel schuif.