Ahoj! Jak se mas? Een hele normale Tsjechische begroeting. Ik ben namelijk tweetalig opgevoed, en in de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat dat echt enorm handig is, en niet alleen in Tsjechië.

Jedno pivo, dva piva, pet piv. Ik ken de grammaticale rijtjes compleet uit mijn hoofd. Al van jongs af aan praatte mijn Tsjechische moeder in haar moedertaal tegen mij, en zo voedde ze me tweetalig op. Dat lukte vrij goed, heel goed zelfs. Na verloop van tijd was het zelfs zo dat ik beter Tsjechisch sprak dan een Tsjechisch kind op dezelfde leeftijd.

Inmiddels is dat met mijn 17 jaar een klein beetje weggezakt en praat ik eigenlijk zelden meer Tsjechisch. Dat komt ook omdat niet het hele gezin Tsjechisch spreekt. Bij mijn oudste zusje is de tweetalige opvoeding nog een beetje gelukt, maar bij mijn jongere zusje en broertje kwam de klad erin. We praten tegenwoordig bijna alleen nog maar Nederlands in huis, en dat merk ik aan mijn Tsjechisch.

Weggezakt

Want één keer per jaar ga ik nog steeds naar mijn moederland (ja, nu dus echt moederland) om te skiën. We logeren dan bij mijn Tsjechische oma en dat houdt in dat ik die hele week het met mijn beste Tsjechisch moet redden. Nou lukt dat nog aardig, ik kan me uitstekend verstaanbaar maken, maar volmondig Tsjechisch praten is helaas weggezakt.

De laatste tijd gaan er stemmen op in de Tweede Kamer om tweetalig basisonderwijs te stimuleren. Dat lijkt mij een uitstekend plan. Niet alleen omdat het goed is om meerdere talen te spreken, maar ik merk ook dat het makkelijker is om extra talen te leren als je tweetalig bent opgevoed.

Onlangs was ik voor een schoolproject in Duitsland, waar ik in het Duits Duitsers interviewde, ondanks dat ik Duits allang heb laten vallen. En ook in Londen zou ik me prima verstaanbaar kunnen maken, want mijn Engels is very good.

Kortom, dat tweetalige onderwijs kan ik alleen maar stimuleren. Tot slot nog even een snelcursus Tsjechisch. Tot ziens is Dobry Den!