Iedereen kent het wel: je voert een gesprek, iemand neemt het woord en het perspectief van het verhaal verandert langzaamaan van positief naar negatief. Iedereen voelt 'm aankomen: de persoon in kwestie gaat zo beginnen aan De Belediging. Net voordat hij of zij de negatieve uitspuwsels met de wereld gaat delen, komen eerst de toverwoorden: 'no offence, maar..' 

Blijkbaar hebben we het gevoel dat als we iets slechts over iemand gaan zeggen, het nodig is om het nog even goed te praten. Om nog even jezelf als goed en aardig persoon te presenteren, voordat je iemand verbaal de grond in duwt. Want iedereen weet: ook al 'is het niet persoonlijk', dat is het zeker wel. Als de spreker in kwestie iets bestempelt als totaal niet persoonlijk, dan kun je erom wedden dat het een enorm persoonlijke lijst vol ergenissen wordt.

EHBO-oplossing

Deze is ook leuk: is de belediger in kwestie vergeten het toverwoord uit te spreken, geen probleem! Er is ook nog altijd een oplossing, het EHBO-pakket van de beledigingen. Men zijn verhaal altijd nog als volgt beëindigen: 'nou, dat vind ik dus allemaal heel stom en belachelijk, maar hij/zij (vul naam in van beledigde) is wel heel aardig hoor!' Eh. Ja. Je hebt zojuist alle slechte eigenschappen van de persoon in kwestie opgenoemd, maar als je nog even vluchtig meldt dat je diegene heus wel aardig vindt, geloof ik je meteen. Niet dus.

Codewoord

Ik vind het een fascinerend verschijnsel. Het lijkt wel een soort codewoord dat het beledigen van iemand toelaat. Maar waarom zeggen we het nou eigenlijk echt? Doen we het om ons eigen fatsoen te redden, om de ander toch niet zo erg de grond in te boren, of is het een gewoonte? Het heeft mijns inziens niet zoveel zin: dat negatieve verhaal komt er toch. Eerlijk is eerlijk, ik gebruik het zelf ook weleens. Maar toch: laten we stoppen met dat 'ge-no offence' en ‘het is niets persoonlijks’. De beste oplossing zou natuurlijk zijn om elkaar niet meer te beledigen. Misschien nog wel een beter voornemen. Hebben we die excuses, hoe fascinerend ze qua taal ook zijn, niet meer nodig.