Een jaar geleden schreef ik een blog over mijn studiekeuze: ik wist niet wat ik wilde gaan doen, deed het liefst een brede studie en vond eigenlijk alles even leuk en interessant. Dat is nog steeds zo. Ik zit nu in 6 vwo en al mijn vrienden weten al wat ze gaan doen. De één media en cultuur, de ander kunstmatige intelligentie en een van mijn vriendinnen wil zo graag medicijnen studeren dat ik me begin af te vragen of een studie altijd ook je passie moet zijn. 

Als je mij kent, weet je dat ik vaak dingen niet plan en eigenlijk altijd alles maar gewoon laat gebeuren. Nu kan dat niet. Ik moet naar open dagen en heb zo veel folders van zo veel studies meegenomen dat mijn bureau onder het gewicht buigt. Toch moet ik door alle chaos een studie vinden die me leuk lijkt en die bij me past - misschien Politics, Philosophy & Economics (PPE), of filosofie, of misschien toch iets met communicatiewetenschappen en journalistiek? 

Het begin

Uit mijn studiekeuzetest kwam theologie als winnaar uit de bus. Dat wordt me, denk ik, toch iets te religieus. Op nummer twee stond Islamitische studies, wat nogal random is. Hoe gelovig kwam ik over op die test? 

Dus ben ik maar begonnen met het doorspitten van de websites van de UvA, de VU, de Erasmus universiteit en Universiteit Groningen, waarvan ik zelfs de open dag eigenlijk al te ver vond reizen. Dat was teleurstellend, want er was veel te veel leuk en het liefst wilde ik tien studies gaan doen. 

Toen de open dagen eraan kwamen had ik me voorgenomen me gewoon veel te laat aan te melden. Dan zijn er nog maar een paar studies over en hoef ik niet te kiezen. Maar dat werkt natuurlijk niet. Uiteindelijk ben ik met een marker alle voor en nadelen van iedere studie die me leuk lijkt gaan aanstrepen en ben ik op elke universiteit naar andere studies gegaan. 

Écht kiezen

Uiteindelijk ben ik op die manier van twintig mogelijke studies naar vijf gegaan: dat is al een vooruitgang. Het liefst wil ik nog steeds PPE doen, maar ze laten maar een beperkt aantal leerlingen toe. Anders kan ik altijd nog een van de vier andere mogelijke studies gaan doen. Psychologie, filosofie, communicatiewetenschappen of toch gewoon journalistiek, zoals ik als kind altijd wilde? 

Maakt het eigenlijk wel uit?
​​​Ik las laatst in de Volkskrant een artikel van een hoogleraar die zei dat je studie niet zo veel uitmaak. Ik snap wat ze bedoelde, want ik ken heel veel mensen die switchen van studie, ergens anders terechtkomen, of er uiteindelijk helemaal niets mee doen (alleen met het denkvermogen en de zelfontwikkeling die ze op de universiteit of op het HBO hebben opgedaan, of zelfs daarmee niet). Maar toch voelt het als een enorm belangrijke keuze: het is best duur - basisbeurs, where you at?! - en het bepaalt drie jaar lang welke mensen ik ontmoet en wat voor kansen ik krijg. Ik zal er wel uitkomen, en zo niet, dan kan ik altijd een tussenjaar nemen.

Ik hoop dat jullie je op tijd aanmelden voor open dagen, en dat jullie studiekeuzetest meer inzicht geeft dan de mijne, en anders hoop ik dat jullie via websites en folders toch beter kunnen beslissen dan ik.