Simeon (17, vwo-6) heeft sinds zijn vijfde al een passie voor theater. Als hij erachter komt dat hij die kan gebruiken voor zijn profielwerkstuk (pws), wil hij niets liever. Na eindeloos brainstormen maakt hij een spoken word, clownstuk en dans als pws, gebaseerd op het bijbelse verhaal van de verloren zoon.

Het idee om kunst te combineren met het geloof, ontstaat als Simeon op het christelijk kamp Keiland is, waar hij jaarlijks naartoe gaat. "Op Keiland hebben ze in de kerkelijke diensten schilderijen of een dans die een bijbelverhaal uitbeelden. Toen ik bij het vieringenteam kwam en ik me met deze kunst mocht bemoeien, kwam ik erachter hoe leuk dat is."

Dit, samen met Simeons interesse in theater, brengt hem op het idee om voor zijn profielwerkstuk een bijbelverhaal uit te beelden als theaterstuk. Hij denkt hierbij aan een komedie of monoloog, maar uiteindelijk gaat hij voor een spoken word, clownstuk en dans. "Ik speelde al een tijdje met het idee om iets raars te doen voor mijn profielwerkstuk. Dan zou ik er meer enthousiasme en motivatie voor hebben."

'Enorm puberverhaal'

Als Simeon thuis enthousiast aan zijn ouders vertelt over zijn idee, kunnen zij niet anders dan meedenken over leuke onderwerpen. "Mijn vader kwam met het idee om het bijbelverhaal van de verloren zoon hiervoor te gebruiken." Dit verhaal gaat over twee broers. De jongste wil niets liever dan de wereld verkennen, terwijl de oudste zoon zich verantwoordelijk voelt voor zijn vaders boerderij. "Ik zie het verhaal eigenlijk als een soort sprookje, omdat het zo tijdloos is. Ook al is het erg lang geleden geschreven, we kunnen we er nu nog steeds wat van leren. Namelijk dat jongste broer, ondanks dat hij zijn eigen weg ging, altijd welkom was om terug te keren naar de liefde van zijn vader. Het is ook een enorm puberverhaal: zo komen elementen van je grens opzoeken erin voor, maar ook juist het nemen van je verantwoordelijkheid."

Dit wil je ook lezen:

Een debatclub als profielwerkstuk

Sierlijke bewegingen vol emotie

Maar dan de dans. Een choreo bedenken blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. "Vorig jaar had ik samen met een choreograaf een dans gemaakt voor een wedstrijd, maar in je eentje zoiets bedenken was een stuk ingewikkelder." De dans die hij uiteindelijk opvoert, bestaat uit sierlijke bewegingen vol emotie. Hierin worden de gevoelens van de oudste zoon, jongste zoon en ook van de vader uitgedrukt. Voor de muziek krijgt hij hulp van zijn broer op de piano en zijn moeder op de dwarsfluit, wat zorgt voor een aangrijpende vertoning. 

"Ik heb een spoken word geschreven uit het perspectief van de oudste zoon", zo gaat Simeon verder. "Een spoken word is een soort middenweg tussen rap, monoloog en een gedicht met emoties erin verwerkt." In het bijbelverhaal wordt minder aandacht besteed aan de oudste zoon, maar Simeon wilde hem wel een speciaal plekje geven in zijn profielwerkstuk. "Ik heb veel tijd gestoken in mijn spoken word, hier ben ik dan ook het meest trots op."

Clownstuk

Tijdens het clownstuk beeldt Simeon, zonder iets te zeggen, de wereldreis van de jongste zoon uit. "Bij een clownstuk moet je net zo open als een kind zijn, waardoor je er veel emotie en andere grappige dingen in kan stoppen. Het kan zo dramatisch zijn als je zelf wil!" Zo staat Simeon tijdens zijn presentatie op een tafel, uitkijkend over de horizon met zijn denkbeeldige verrekijker. Hij lijkt dan net zo nieuwsgierig naar de wereld als de jongste zoon. 

Te veel ideeën

Zo'n uniek profielwerkstuk brengt helaas ook zijn moeilijkheden met zich mee. Simeon heeft zoveel ideeën, dat het soms lastig is de orde te bewaren. "Ik vind het lastig om alle ideeën die door mijn hoofd spoken goed over te brengen, waardoor de communicatie met mijn begeleider soms wat stroefjes verliep. Ook ben ik erg chaotisch te werk gegaan en wist ik soms niet helemaal meer waar mijn prioriteiten lagen. Hierdoor was ik in de laatste week van het pws nog dingen aan het schrappen en herschrijven."

Voor de beoordeling moet Simeon filmpjes inleveren van de dans, spoken word en het clownstuk, maar tijdens een dinsdagavond op school krijgt hij ook de kans om deze voor zijn medeleerlingen op te voeren. "Het voelde zo tof dat mijn vrienden, maar ook mensen met wie ik helemaal niet zo veel praat, zo positief op mijn presentatie reageerden. Ik zat nog zo in de zone dat het niet helemaal lukte om de complimentjes te aanvaarden, maar ik waardeer ze natuurlijk wel."

'Gelukt!'

Trots kijkt Simeon terug op het maken van dit pws. "Het is af en het is gelukt!", vertelt hij met een stralend gezicht. De eindexamenkandidaat is in ieder geval van plan zijn theaterstuk te spelen op Keiland, daar waar het allemaal begon. Wie weet mag hij zijn profielwerkstuk ook ooit voor een groter publiek opvoeren. 

Dit wil je ook lezen:

Julia (17) maakte een docu over haar klompvoet