Mocht je een fervent lezer zijn, dan heb je misschien al weleens van 'm gehoord. Zo niet, dan is het hoog tijd dat je 'm leert kennen: de Italiaanse schrijver Niccolo Ammaniti. De schrijfsels van meneer Ammaniti zijn vrij uniek: al vertaal je ze honderd keer, de Italiaanse stijl blijft bestaan. Nu hij in ons koude kikkerlandje is ter promotie van zijn nieuwe boek, greep ik de kans om deze pizzabakker eens te ondervragen. Over literatuur, maar ook over het leesgedrag van ons, scholieren.

Leest u Nederlandse literatuur?
"Ja .. ja". Zoekend naar woorden in gebroken Engels probeert hij zich al gravende de titel van een Nederlandse roman te herinneren. Na kort overleg met zijn tolk zegt deze mij dat het om een boek gaat waarin een man zijn vrouw verliest.

Het enige wat mij te binnen schiet is die van Kluun, Komt een vrouw bij de dokter.
Na wederom kort overleg tussen tolk en schrijver wordt er geknikt: "Ja, die! Echt een geweldig boek."

Een Nederlands instituut bracht vorig jaar naar buiten gebracht dat jongeren veel te weinig lezen. Hoe is dat in Italië? Vindt men literatuur daar wel interessant in de pubertijd?
"Ook in Italië wordt er te weinig gelezen. Dat is overal zo, natúúrlijk ook in Italië. En dat is erg jammer, niet alleen omdat je van lezen slimmer zou worden, je leert het leven beter begrijpen. Door te lezen verplaats je je in andere mensen en de keuzes die zij maken. Je groeit ervan als persoon, als mens."

Dus lezen is onmisbaar?
"Nee hoor, je kan wel zonder boeken in sommige gevallen. Ik als schrijver heb al dat lezen wel nodig gehad, maar dat geldt niet voor iedereen. Niet onmisbaar, wel belangrijk. Om jongeren weer aan het lezen te krijgen is het belangrijk om ze geen boeken te verplichten. En leraren moeten stoppen met het bespreken van een boek gedurende het lezen. Ze overanalyseren het verhaal kapot, het verrassingselement gaat verloren en maakt lezen er niet interessanter op. Dus: eerst lezen, dán bespreken."

Ammanita brengt een bezoek aan Nederland vanwege zijn nieuwe roman Anna. Een verhaal waarin alle volwassenen op Sicilië worden uitgeroeid door een mysterieus virus, en kinderen de dienst uitmaken.

Veel mensen zouden een wereld zonder kinderen romantiseren tot de ideale wereld, u ook?

"Absoluut niet, dat laat dit boek ook zien. Tuurlijk niet."

Uw scenario’s zijn vaak absurd ver gezocht, ook nu bij Anna, hoe bedenkt u het?

"Ken je I am Legend?"

De film met Will Smith?

"De film is gebaseerd op een boek van Richard Matheson, in dit verhaal is de wereld nagenoeg uitgeroeid door een virus en moet de laatste man op aarde ’s nachts schuilen voor een soort zombies. De zombies interesseren me niet zo, maar andere aspecten van dat verhaal wel. Waar slaap je als je overal kan slapen?, Waar ga je heen?, Wat doe je als laatste overlevende? Door het beantwoorden van dit soort vragen heb ik Anna kunnen schrijven."

Na nog geen twintig minuten is het gesprek voorbij. Of 'Anna' werkelijk gaat inslaan als een bom weet ik niet. Dat het goed is, staat vast. Het boek is wreed en meeslepend, angstaanjagend en toch vol humor. Misschien is het een kwestie van tijd voordat de jongere lezers elkaar besmetten. Niet met een dodelijk virus, nee, met hun liefde voor Anna.