Raar eigenlijk: juist de leerlingen die zich het meest misdragen, worden door school beloond met een minivakantie. Ze worden geschorst, bedoel ik.

Een straf die volgens mij niet eens helpt: je bent even van al het schoolgezeur af en vervolgens ga je weer lekker vrolijk verder met etteren of onvoldoendes halen. Tot de volgende schorsing zich aandient.

Volgens de Inspectie van het Onderwijs werd er vorig schooljaar zo'n vijfduizend keer een leerling geschorst. Gemiddeld mis je per schorsing drie dagen les, wat uitkomt op in totaal circa 15.000 gemiste schooldagen.

Uit de cijfers blijkt ook dat het vooral vmbo-leerlingen van 13 en 14 jaar oud betreft. Zij missen dus meer lessen dan havo- en vwo-leerlingen.

Wat levert zo'n schorsing nou op?

Ikzelf was ook een veertienjarige vmbo-leerling toen ik voor drie dagen geschorst werd. Alhoewel, zo noemde de adjunct-directeur het. In werkelijkheid was het een vierkant rooster: drie dagen lang van acht uur 's ochtends tot vier uur 's middags huiswerk maken in een verlaten kamertje in het schoolgebouw.

Natuurlijk baalde ik, maar ik heb in die dagen meer gedaan dan ik normaal in drie hele weken zou doen. Als ik daadwerkelijk naar huis was gestuurd, was daar vrij weinig van terechtgekomen.

Het is niets meer dan een minivakantie

Want zeg nou zelf. Scholen sturen leerlingen naar huis in de hoop dat ze niet meer de lessen zullen verstoren, minder onvoldoendes halen en/of het personeel niet langer uitschelden. Na een paar dagen thuis gaat het hopelijk beter. Maar vaak werkt het averechts: de leerling mist lesstof, schoolresultaten laten te wensen over en over motivatie zal ik maar niet beginnen.

In gevallen waarbij je door een schorsing veel lessen mist, kan de leerplichtambtenaar er zelfs aan te pas komen aangezien school verplicht is het te melden als je in vier achtereenvolgende weken meer dan 16 lesuren mist. Maar weegt een eventueel daaropvolgende taakstraf op tegen misschien nóg slechtere schoolresultaten en de dreiging je school zonder diploma te moeten verlaten?

Andere straffen

Bij een school in Amsterdam is het kwartje gevallen. Ze besloten een aantal jaar geleden het aantal schorsingen terug te dringen en minder snel leerlingen uit de klas te sturen. In plaats daarvan kozen ze voor andere straffen, zogenaamde pedagogische strafregels. Krijgt een leerling straf, dan moet hij dezelfde dag nog nakomen en strafregels schrijven, die door zijn ouders moeten worden ondertekend.

Uit onderzoek blijkt dat straffen die vrije tijd innemen (lessen later inhalen) en saaie of juist rare straffen (kauwgom krabben) afschrikken. Ook de onmiddellijke inlichting van ouders vinden we niet leuk. De aanpak van de school werpt dan ook zijn vruchten af.

Dus schooldirecteuren van Nederland, neem daar een voorbeeld aan! Uiteraard zitten wij als leerlingen eigenlijk niet op zwaardere straffen te wachten, maar uiteindelijk heeft school én leerling er baat bij. Als we dan toch een sanctie krijgen, doe dan maar meteen een nuttige.