Elke maand sta ik €8,99 af aan Videoland. Hoewel ik een arme scholier ben en ik dit geld liever rijk dan kwijt ben, is mijn videoland-abonnement het me meer dan waard. Temptation Island, Ex on the Beach, De Villa of Love Island: ik heb het allemaal met veel plezier gekeken. Hoe meer drama, hoe beter. Maar aan mijn wekelijkse dosis drama lijkt helaas een einde te zijn gekomen. 

Naar aanleiding van een seksueel overschrijdend voorval in de serie De Villa besloten RTL en Videoland de serie te verbannen. In De Villa worden acht singles door een computer aan elkaar gematcht, maar de deelnemers weten niet wie zijn of haar match is. Het verblijf en de zoektocht naar de match zorgen voor een hoop seks, drama en lompe opmerkingen. In de aflevering van een paar weken geleden voerde een mannelijke deelnemer seksuele handelingen uit op een dronken meisje, terwijl ze nee zei. Deze aflevering zorgde voor veel kritiek en ophef en de serie werd direct stopgezet.  

Daarnaast kondigde RTL aan compleet te stoppen met het uitzenden van reality-tv. Toen ik dit nieuws hoorde, baalde ik stiekem wel. Natuurlijk begrijp ik dat het gedrag onacceptabel was, maar aangezien Love Island net tot een einde was gekomen, genoot ik van mijn nieuwe dosis drama in De Villa. Veel mensen zien reality-tv als domme tijdverspilling, maar een serie hoeft toch niet altijd educatief te zijn? Ik vind het heerlijk om even m'n hersenen uit te zetten en gewoon lekker te kijken, en ik ben zeker niet de enige... Maar waarom smullen we eigenlijk zo van reality-tv? Na wat research gedaan te hebben, kwam ik tot de volgende verklaringen. 

Band vormen

De eerste reden is dat je het idee hebt dat je gedurende het programma een band vormt met de realitysterren. Doordat je dagelijks of wekelijks met hun leven mee kunt kijken, lijkt het alsof je dicht bij hen in de buurt staat en alsof ze écht een onderdeel van jouw leven vormen. Tijdens mijn Love Island-periode kwamen zoetsappige foto’s van deelnemers vaak op mijn Instagram voorbij. Het voelde daardoor alsof ze heel dichtbij me stonden. Hierdoor raakte ik benieuwd naar de emoties en acties van deze mensen en werd ik ook benieuwd hoe het verder met hen zou gaan. Dit is dan ook voor veel mensen de reden om na het kijken van een aflevering meteen benieuwd te zijn naar de volgende. 

Wereld van verschil

De tweede reden waarom veel mensen dol zijn op reality-tv, is omdat het leven van de deelnemers over het algemeen flink verschilt van dat van jou. De sterren hebben vaak een erg uitgesproken of afwijkende persoonlijkheid. Van sommige uitspraken van de kandidaten van Ex on the Beach valt je mond wagenwijd open: 'M'n ballen staan op springen' of 'Ik heb een kriebel in m'n kut'. En dat is precies wat de makers van de programma’s willen: dat jij vol ongeloof zit te kijken. Dit triggert namelijk om verder te kijken: je wil hier meer van zien. 

Stiekem een kijkje nemen

De laatste reden voor de populariteit van dit soort series is dat mensen het simpelweg heerlijk vinden om een kijkje te nemen in iemand anders' leven. Wel zijn er twee soorten 'reality-levens' te onderscheiden. De eerste soort zijn de gelukkige en blije levens. Tijdens het kijken van Love Island raakte ik soms bijna jaloers van alle liefde en gelukkige mensen die ik zag. Een ander soort leven is het zielige, treurige of juist het asociale, ordinaire leven. Door naar deze mensen te kijken realiseer je je dat jouw leven zo slecht nog niet is. De beelden op televisie laten je namelijk zien dat er mensen zijn die dommer of ongelukkiger zijn dan jij. 

Aha, dat verklaart een hoop over mijn Temptation Island-liefde. Maar tot de tijd dat ik écht bevriend raak met een zogenaamde 'islander' of mijn leven exact hetzelfde wordt als een Ex on the Beach-ster, blijf ik ze graag vanuit mijn bedje bekijken. Dus, alsjeblieft RTL….