De regenboogvlaggen zijn deze week weer uit de kast gekomen (haha) voor de Pride Amsterdam. ‘Een festival om te vieren dat je kunt zijn wie je bent en mag houden van wie je wilt,’ staat er op de site van de organisatie. En dat houden van wie je wilt, lijkt te kunnen in Nederland. Is de Pride dan nog wel nodig, in een land dat vaak in één zin genoemd wordt met het woord tolerantie en waar het homohuwelijk als eerste ter wereld legaal werd? Heeft de Pride überhaupt nog een duidelijk doel, of is het slechts een zuipfestijn geworden? Scholieren.com stelde onder andere deze vragen aan een aantal jongeren.

Verdronken boodschap?

De Pride kent zijn oorsprong als protest tegen geweld tegen homo’s, lesbiennes en transgenders, maar is die achtergrond nog wel duidelijk? Of is de boodschap verdronken in liters bier? 

Maud (18, biseksueel) vindt dat de boodschap van de Pride nog wel degelijk aanwezig is. Zij zegt dat veel mensen het nog steeds zien als protest. Wel zijn er dingen zichtbaar veranderd. ‘Tegenwoordig komen er ook mensen op de Canal Parade af die niet in de LGBTQ+ gemeenschap zitten, puur om een leuk feestje te vieren of om te supporten. De boodschap is onder de dikke laag glitter nog zeker aanwezig en voelbaar, maar het feest is er nu ook om gewoon te vieren wie je bent!’ Nathalie (21, biseksueel) is het hier mee eens. Zij ziet de Pride tevens als een plek waar ze één keer per jaar de wereld kan ervaren zoals die voor haar zou moeten zijn. ‘Het is voor mij een reminder voor hoeveel diversiteit er is en hoe we tegelijkertijd allemaal gelijkwaardig zijn en dezelfde emoties delen.’

Er zijn daarentegen ook mensen die denken dat de Pride, en dan met name de Canal Parade, niet echt een duidelijk doel meer heeft. Joya (18, queer) vindt het een beetje een zuipfestijn geworden, en denkt dat er veel mensen naartoe komen die niet weten wat het doel is. Ze vindt dat er meer informatie moet worden gegeven. Carlijn (15, heteroseksueel) sluit zich daarbij aan. ‘Die naakte optochten, pillen en zuipen hebben niks met de Pride te maken. Mensen kunnen hierdoor een vertekend beeld krijgen van de LGBTQ+ community.’

Noodzakelijk of ‘gewoon leuk?’

Zuipfestijn of niet, belangrijk vinden ze de Pride allemaal. Anne (17, aseksueel) ziet de Pride meer als een groot feest en niet persé noodzakelijk, maar voor sommigen zeker belangrijk. Maud (18, biseksueel) denkt dat de Pride in Nederland niet helemaal noodzakelijk meer is, maar in andere landen wel. Toch is het volgens haar wel belangrijk. ‘Je hoort vaak dat mensen die net, of nog niet uit de kast zijn gekomen, zich enorm veilig voelen bij de Pride. Dat is iets wat zeker moet blijven bestaan.’

Homo’s? Oké. Zoenen? Nee!

Maar waarom is die Pride dan nog belangrijk? Oud- scholieren.commer Rutger De Quay (23, homoseksueel) schreef in 2012 het blog ‘Homo’s? Oke. Zoenen? Nee!’ Waarin hij duidelijk maakt dat er sprake is van scheve tolerantie. Hij schrijft dat er veel mensen zijn die homo’s ‘helemaal oké’ vinden, maar ondertussen zoenende homo’s niet tolereren.

Is er de afgelopen zeven jaar vooruitgang geboekt op dat gebied?  ‘Ik vind het moeilijk om te zeggen of er echt 'vooruitgang' geboekt is’, zegt Rutger. ‘Er is wél meer zichtbaarheid van homo's in de media en in het dagelijks leven, niet alleen op de 'mannen-in-leren-pakjes-op-de-Pride'-manier en ik denk dat er daardoor wel een beetje sprake is van vooruitgang. Daarentegen is de stem van tegenstanders  ook luider geworden, mede dankzij social media.’

Rutger is vandaag de dag nog steeds terughoudend met zoenen in het openbaar. ‘Ik doe het niet snel, tenzij ik weet dat de locatie 'veilig' is. Ik heb helaas verschillende nare incidenten meegemaakt. Deze incidenten weerhouden me er niet persé van te zoenen, maar ik doe het niet zo snel en voordat ik het doe 'scan' ik de omgeving uitgebreid.’

En Rutger is niet de enige. Dat zoenen voor homostellen nog niet zo vanzelfsprekend is, blijkt ook uit een video van Spuiten en Slikken, die Jurre Geluk kort geleden maakte. In de video wordt de proef op de som genomen en worden zowel zoenende homo- als hetero stellen gefilmd. Jurre had zelf wel verwacht dat mensen zouden reageren, maar niet dat ze zó opvallend zouden reageren. ‘Bovendien had ik niet verwacht dat mensen niet met me in gesprek wilden. Je mag er uiteraard iets van vinden, maar je hoeft dat niet te uiten,’ zegt Jurre.  

Maud zoent überhaupt niet op straat, omdat ze dat niet de plek vindt om te zoenen. ‘Wel geef ik mijn partner kusjes. Het stoort me verder niet als andere mensen het wel doen. Ze moeten vooral doen wat hen gelukkig maakt.’

Moet er nog veel gebeuren?

Er zijn nog steeds veel geweldplegingen jegens homoseksuelen en zoenen met iemand van hetzelfde geslacht wordt blijkbaar nog niet echt getolereerd. Wat moet er nog gebeuren op gebied van LGBTQ+ emancipatie?

Rutger denkt dat er nog een grote vooruitgang is te boeken in voorlichting op bijvoorbeeld scholen. De emancipatie is volgens hem nooit af, net zoals de vrouwenemancipatie na al die decennia óók nog niet af is. ‘De emancipatie zit 'm in Nederland (gelukkig) wel in andere dingen dan in landen waar het homohuwelijk bijvoorbeeld nog niet gelegaliseerd is of waar homo's door de staat worden vervolgd. Ik denk dat vooral een mentale emancipatie, dus het kweken van begrip en acceptatie bij de hetero's, nog een lange tijd zal duren, al zie je dat de jongere generatie homoseksualiteit al veel normaler en vanzelfsprekender vindt dan voorgaande generaties.’ Joya denkt dat de emancipatie ooit wel af is. ‘Wanneer mensen niet meer uit de kast hoeven te komen, maar gewoon hun geliefde mee naar huis kunnen nemen, is de emancipatie in mijn ogen volledig geslaagd.’