Poëzie saai? Dat vond deze klas van de Europese school uit Frankfurt ook, maar toch wonnen zij de eerste prijs in een poëziewedstrijd. 

29 leerlingen van deze school wonnen samen de Louise Glück vertaalwedstrijd. Ze vertaalden het gedicht Telescope, van de Amerikaanse dichteres Louise Glück die vorig jaar werd bekroond met de Nobelprijs voor Literatuur. Deze groep versloeg meer dan 1500 scholieren en bemachtigde met hun vertaling de eerste plaats. Als prijs krijgen ze een workshop literair vertalen, een aantal poëzieboeken én een geldprijs van 200 euro. Wie zijn die dichtwonders? Ik interviewde drie van de winnaars: Chloë (11), Jorinke (14) en Carlinde (16).

De poëten van de toekomst?

"Nee", lacht Carlinde als ik haar vraag of ze tijdens de wedstrijd een verborgen dichttalent in zichzelf had ontdekt. Ook Chloë zegt dat ze eigenlijk maar wat deed: "Ik was gewoon woorden aan het proberen. Toen zei ik iets hardop en dat was toen, heel random, iets goeds."

Poëzie heeft niet bepaald een hip imago, zeker niet onder jongeren, maar wat vond de klas van poëzie voordat ze aan de wedstrijd meededen? Jorinke vond poëzie vroeger altijd iets voor oude mensen. "In het begin, toen we net in secundary  [hun eerste jaar] kwamen, hadden we er nog niet veel ervaring mee en vonden we het maar saai."  Carlinde vult aan: "Later, omdat we er meer les over hebben gekregen en we meer knowledge hadden, zijn we het met meer plezier gaan doen. We leren bijvoorbeeld veel over het analyseren, interpreteren en evalueren van gedichten." 

Het begon met een mailtje

Ondanks dat de scholieren dus geen grote poëzie-fans zijn, deden ze toch mee aan de wedstrijd. "Onze lerares is helemaal gek van gedichten. Ze dacht dat die wedstrijd wel wat voor onze klas was om nog meer te oefenen", aldus Chloë.

Verschillende klassen van de school hielpen mee. "We zijn begonnen door het eerst heel letterlijk te vertalen en later zijn we het mooi gaan maken", vertelt Carlinde. "De lerares heeft de beste vondsten uit alle klassen samengevoegd tot een uiteindelijk gedicht."

 'Een vertaling maakt geen gedicht'

Ze vonden het vertaalproces gezellig, maar er waren ook aardig wat struggles.  Zo is niet alles even mooi te vertalen van het Engels naar het Nederlands. "There's a moment you move your eye away. Dat kan je in het Nederlands niet echt letterlijk vertalen", vertelt Jorinke. "Er is een moment dat je je oog wegdraait klinkt niet heel poëtisch en mooi." Uiteindelijk werd het Het ogenblik dat je je blik afwendt.

Toekomst

Zijn de winnaars nu net zulke poëzie-fans geworden als hun docente? "Ik zelf niet echt", antwoordt Jorinke. "Maar ik vond het wel vet dat we hebben gewonnen en het was erg leuk dat we het samen als een groep deden." Ook Carlinde vindt poëzie nu niet leuker dan voorheen, maar ze snapt gedichten wel beter. De meiden vinden het hoe dan ook wel een goed idee als meer scholen aan dit soort wedstrijden mee zouden doen. 

De prijs

Hoewel de meiden waarschijnlijk zelf geen dichters zullen worden, hebben ze er dus toch wat positiefs aan overgehouden. Hun docente was enorm trots en stuurde de vertaling door naar de hele school. Van het prijzengeld gaan ze, zodra corona weg is, lekker met de hele groep barbecueën.

Voor de liefhebbers

Hieronder valt het originele gedicht en hun vertaling te lezen.

Telescope
by Louise Glück

There is a moment after you move your eye away
when you forget where you are
because you've been living, it seems,
somewhere else, in the silence of the night sky.
You've stopped being here in the world.
You’re in a different place,
a place where human life has no meaning.
You're not a creature in a body.
You exist as the stars exist,
participating in their stillness, their immensity.
Then you're in the world again.
At night, on a cold hill,
taking the telescope apart.
You realize afterward
not that the image is false
but the relation is false.
You see again how far away
each thing is from every other thing.

Eerste prijs:
Vertalers: Marieke, Oskar, Sophie, Josefien, Saartje, Chloe, Elodie, Emil, Carsten, Livia, Rachel, Theo, Nina, Joy, Joanna, Willem, Marit, Peter, Fabrice, Jorinke, Beatrijs, Wout, Annegret, Jonas, Ilse, Marie, Thijs, Emy, Carlinde (11-17 jaar oud)

Telescoop

Het ogenblik dat je je blik afwendt
dat je vergeet waar je bent
omdat je, zo lijkt het, elders
vertoefde, in de stilte van de hemelnacht.

Je bent niet meer in deze wereld.
Je bent ergens anders,
waar een mensenleven niet meer uitmaakt.

Je bent geen ziel in een lijf.
Je bestaat zoals de sterren bestaan,
één met hun uitgestrekte onbewogenheid.

Dan terug op aarde.
's Nachts, in de kou op een heuvel,
haal je de telescoop uit elkaar.

Naderhand besef je
dat het beeld echt was
maar de ruimte relatief.

En weer zie je hoe ver weg
alles van alles is.

De poëzie van Louise Glück zal binnenkort verschijnen bij De Arbeiderspers.