Papier en vulpen pakken, datum noteren, schrijven tot je kramp krijgt in je hand. De brief opvouwen, in een envelop stoppen, postzegel plakken, adres opschrijven. Sinds zo'n twee jaar is dit een routine die ik regelmatig herhaal. Als ik mensen vertel over mijn penvrienden, reageren ze meestal verbaasd. Brieven schrijven, dat doen toch alleen oude mensen? Nou nee, ik ook. En zo oud ben ik nou ook weer niet.

Twee jaar geleden had ik een soort obsessie met de boekenserie Anne of Green Gables van L.M. Montgomery, een Canadese schrijfster. Ze schreef over het leven van Anne, die wordt gevolgd vanaf haar tienerjaren tot volwassenheid. Er gebeurt helemaal niet zoveel in die boeken, maar de tijd waarin het zich afspeelt - eind negentiende en begin twintigste eeuw - interesseert me mateloos. Anne schrijft brieven naar haar familieleden en vrienden. Soms is dat onhandig als iets haast heeft, maar ik herinner me vooral hoe blij ze wordt als er een brief werd bezorgd. Dat gevoel wilde ik ook ervaren. 

Een penvriend vinden

Penvrienden hebben nogal een stoffig imago. Dat is niet gek, want waarom zou je de moeite nemen om een brief te schrijven, als je ook gewoon een app'je of mail kan sturen? Communicatie via post is niet bepaald aantrekkelijk in tijden waarbij snellere alternatieven voor het oprapen liggen. En voor het geld dat je betaalt voor een postzegel, kun je ook gewoon een croissantje kopen. 

Toch is het niet zo dat penvrienden zijn uitgestorven. Toen ik eenmaal had besloten op zoek te gaan naar iemand met wie ik brieven kon gaan schrijven, kwam ik erachter dat er een heleboel websites, fora en socialmedia-accounts bestaan waar je oproepjes kan plaatsen en op anderen kan reageren. Google het maar eens, je komt een heleboel opties tegen. Een oproepje in de krant plaatsen kan uiteraard ook, maar raad ik minder aan. Tenzij je met vijftigjarige Henk uit Barneveld wil schrijven over koffiebonen, modeltreinen en motorcross. Ik oordeel verder niet.

Goed, uiteindelijk had ik iemand gevonden met wie ik zou gaan schrijven. Ik stelde een aantal regels op, waar ik me vandaag de dag nog steeds aan houd. Zo wil ik eerst iemand een beetje leren kennen via de mail en wissel ik het liefst ook telefoonnummers of Instagram-accounts uit. Dit doe ik voor de veiligheid, maar ook omdat brieven weleens verloren raken in de post. Het is dan prettig om elkaar hiervan op de hoogte te houden. 

Dit wil je ook lezen:

Schrijven voor Scholieren.com: hoe is dat?

Teleurstelling

Mijn eerste penvriend was geen succesvolle ervaring. Ik was de eerste die een brief stuurde en heb nog altijd geen antwoord ontvangen - na twee jaar geef je de hoop een beetje op. De teleurstelling was groot, maar ik kon het enigszins relativeren. Als ik in het dagelijks leven iemand ontmoet die Annechien Steenhuizen ook een leukere nieuwslezer vindt dan Rob Trip, betekent dat niet gelijk dat we vriendschapskettinkjes kunnen gaan kopen. Een gedeelde hobby zorgt niet vanzelfsprekend voor een klik, dat is bij penvrienden niet anders. Raak dus niet beledigd als je niets meer hoort en schroom niet om zelf aan te geven dat je liever stopt. Dat hoort er een beetje bij.

Ik heb nog een aantal penvrienden gehad met wie ik maar kort schreef. Eén iemand schreef alleen over de Bijbel. Prima onderwerp, maar op zich is het ook wel interessant om het een keer over iets anders te hebben. Iemand anders schreef brieven van een half A4'tje, wat ik mijn postzegels niet waard vond. Momenteel heb ik al enige tijd twee penvrienden, één uit België en één uit Zweden. Mijn penvriend uit België heb ik vorige zomer ontmoet. 

Onderwerp 

Waar schrijf je dan over in zo'n brief? Dat verschilt een beetje. Uit ervaring weet ik dat er een vrij lange periode van kennismaking is, wat ook logisch is aangezien het allemaal heel langzaam gaat. Persoonlijk schrijf ik veel over muziek, literatuur en taal. Zeker met mijn Zweedse penvriend is dat leuk, omdat je het Zweeds en het Nederlands met elkaar kunt vergelijken. Verder is het vaak een relaas over mijn dagelijks leven. Het kan heel vermakelijk zijn om een halve pagina over je liefde voor hagelslag te schrijven, en het uiten van de frustraties over statistiek kan ook geen kwaad. Je zult zelf een beetje uit moeten zoeken wat bij jou past. 

Penvrienden zijn niet alleen leuk, ze zijn ook nuttig. Met de hand schrijven heeft veel voordelen: zo verbetert het je schrijfvaardigheid, geheugen, motoriek en creativiteit. Waarschijnlijk gaat je relatie met oude mensen er ook op vooruit. Als ik ze over deze hobby vertel, zijn ze over het algemeen ontzettend enthousiast. De jeugd van tegenwoordig toont tóch nog overeenkomsten met de jeugd van vroeger! Als je geluk hebt, doneren ze je ook nog een velletje postzegels. Kun je toch weer een paar brieven mee opsturen. 

Dit wil je ook lezen:

Voor liefde naar Amerika: Julia (19) datet een ex-gevangene