Het is een prachtige zomerdag, de thermometer geeft 28 graden aan en er is geen wolkje aan de lucht. Ik zit met wat vrienden aan het water. Voetbal erbij, drinken mee...het leven kan bijna niet beter. Aan het einde van de dag besluiten we 's avonds bij mij af te spreken om nog wat biertjes te doen. Maar daar ging het gruwelijk mis... 

Om 21:00 uur hoor ik een stel fietsen het grindpad op komen. Als een stel ratten lopen mijn vrienden rechtstreeks naar de voordeur, de gang in en door naar de garage waar ze de gevulde koelkast weten te vinden. Al gauw is iedereen voorzien van het nodige glaswerk met goudgele inhoud en begeleid ik de dorstige roedel naar de tuinset buiten.

Nadat ik eerst een bak commentaar over me heen krijg van de (door zichzelf benoemde) bierexpert omdat ik alleen Heineken in huis heb, kan de avond beginnen. De muziek staat aan, de vuurkorf brandt en de kaarten liggen geschud op tafel. 

"…AKKA OM M’N NEK!"

De sfeer zit er al snel goed in. We zingen de new wave muziek van Gotu Jim keihard mee: "En zíííj́j́j́ wil weten waarom ik naar d'r staar, ik hoop dat ik vannacht bij jou mag blijven, én de goof van deze peki maakt me gek, IK WIL ZO GRAAG DIE AKKA OM M’N NEK!" Een fijn refrein volgt. 

Terwijl we aan het zingen zijn, spelen we fanatiek een drankspel. De heilige gele vloeistof klotst in een steeds hoger tempo door ieders keel. De sfeer wordt steeds losser en we verbazen ons erover dat de zeikerige buren nog niet zijn komen klagen. Toch zie ik nu al een appje van m'n ouders verschijnen dat het écht wat zachter moet, ze willen geen ruzie met de buren. Niet veel later voel ik dat de biertjes inmiddels mijn blaas hebben bereikt. Ik neem wat lege bierflesjes mee en loop richting de wc, die al flink onder is gestraald. (Dank daarvoor maten <3)

HET EINDE DER TIJDEN

Het voelt alsof ik een sloopbal van een hijskraan tegen m'n kop aan gesmeten krijg als ik de koelkastdeur open. Ik zie twee flessen wijn staan, een B-merk colafles en een halve fles sinas. Het bier is op. Het is iets na elf en het bier is op, godverdomme. Ik overdenk de situatie en besluit dat er niets anders op zit dan het de jongens te vertellen. 

Met een aangeslagen stem vertel ik dat het bier op is en dat ik dacht dat er nog genoeg in de koelkast zou liggen. Sommige jongens tonen hun medeleven, anderen vooral hun ongenoegen. Gelukkig komt het deze avond niet tot een escalatie tussen kamp medeleven en kamp ongenoegen. 

Gelukkig hebben we ondanks het bier-fiasco toch een gezellige avond gehad. Geen klagende buren en moeders wist de avond te redden met een schaal gevuld met borrelhappen uit de frituur. We houden van je, mam.