Zes jaar geleden vertrok Jorinde (één van onze oud-bloggers) naar Londen. Zonder geld, zonder plan. Ze had net eindexamen gedaan, en was wel klaar met Nederland. Hoe is het haar vergaan? Ik zocht haar op en vroeg het haar. 

Jorinde (nu 25) was destijds vastberaden om in de Britse hoofdstad carrière te maken als modejournalist. Ondanks dat de School of Fashion Journalism haar afwees, ging ze haar droom achterna. 

En ja, dat was best zwaar, vertelde ze me een jaar na haar vertrek. Ze draaide lange dagen op hoge hakken in een Burberry-winkel, haar eerste 'house share' was een ware ramp, en ze was eigenlijk constant blut.

Toch gaf ze de moed niet op.

Vijf jaar later...

Nu, vijf jaar later spreek ik haar weer, dit keer in levende lijve in een Londense pub. Want ze woont er nog steeds – maar dan wel in een fijner huis. Ook heeft ze inmiddels een betere baan, én ze maakt muziek. "Ik ging naar Londen met het idee dat ik de modejournalistiek in wilde", vertelt Jorinde. "Om de hoge huur te kunnen betalen, werkte ik de eerste tijd via een uitzendbureau voor allerlei modewinkels, zoals Burberry, Selfridges en Harrods. Maar na een tijd begon dat al mijn energie op te slokken, en realiseerde ik me dat ik hiervoor niet naar Londen verhuisd was." 

Dus besloot Jorinde van de ene op de andere dag haar baan op te zeggen. Ze had geen plan B, maar al gauw vond ze werk bij het modetijdschrift 1 Granary. "Ik werkte daar vijf jaar, groeide van een soort assistent naar eindredacteur, en hield me ook bezig met dingen als marketing en het organiseren van internationale evenementen. Maar begin dit jaar besloot ik dat ik het beu was om steeds maar nét rond te komen en de eindjes aan elkaar te moeten knopen, dus ging ik op zoek naar een beter betaalde baan." 

Nieuwe studie 

Die vond ze bij een andere prestigieus tijdschrift, System Magazine, waar ze nu vier dagen per week werkt. "Daardoor heb ook nog tijd voor mijn studie." 

Die studie werd uiteindelijk niet modejournalistiek. "Ik realiseerde me door het werk dat ik deed dat dat het toch niet helemaal was voor mij." Maar ze had ook niet per se behoefte om dan maar meteen iets anders te gaan studeren.

Kriebelen

Dus bleef ze ervaring opdoen in haar verschillende banen, tot het twee jaar geleden toch weer begon te kriebelen. "Ik kreeg zin om mezelf intellectueel weer wat meer uit te dagen, dus begon ik met een studie in Humanities aan de Birkbeck Universiteit, in de avonduren. Daar had ik zes jaar geleden waarschijnlijk nooit voor gekozen." 

Behalve een studie, begon ze ook een muziekduo met een compagnon. "Ik speelde al sinds mijn zestiende gitaar, maar had er nooit serieus over nagedacht om er iets mee te doen. Tot ik vorig jaar de Australische Natalie Connolly ontmoette via een gemeenschappelijke vriendin."

Het klikte meteen, en ze hebben dezelfde ideeën over muziek. "Dus besloten we samen te gaan werken." Nu is hun muziekcollectief 'hear' een feit. Vanaf deze herfst gaan ze optreden. 

Tussenjaar: ja of nee? 

Een 'normaal' studentenleven zat er voor Jorinde dus nooit in, maar bang dat ze iets misgelopen is, is ze niet. "Ik heb genoeg gefeest hoor, hier in Londen! Maar ik heb nu behoefte aan wat meer rust." Had ze iets anders gedaan, als ze opnieuw de keuze had? Ze denkt even na. "Nee. Natuurlijk wel wat kleine dingen, maar ik heb nergens echt spijt van." 

Haar advies voor middelbare scholieren is dan ook: kies niet gewoon een studie omdat het 'moet'. "Het wordt vaak verwacht dat je meteen na de middelbare gaat studeren, met maximaal één tussenjaar. Dat vind ik zo jammer, want soms kun je van een paar jaar werken veel meer leren dan van een studie. Ook over jezelf."