Onze blogger Luuk is gezegend met een creatief, vreemddenkend brein dat met grote regelmaat uit z'n hoofd springt en op de tafel gaat dansen.

Af en toe klampen de achtergebleven hersenspinsels zich samen tot een gedicht, zoals hieronder.

het enige op het papier voor mij
kleine krabbels
geschreven met de pen
die ik altijd bij mij draag
Zweeft laag boven het blaadje

ritmisch vallen er
inktzwarte stipjes
in de kantlijn
langs vraag 16 b
langzaam vordert de les deutsch

richting verandert
Mijn blad ondergaat een transformatie
van een maagdelijk vel wit
tot een kleed behaard met vreemde krabbels
een abstracte taal ontstaat

In mijn hoofd
mijn handen rennen
paniekerig zoekend naar antwoorden
in de archiefkasten verscholen
Een la schiet open
antwoorden verdwalen
een wartaal ontstaat
het weer slaat om
terug naar het begin

krabbels en umlaut ringel S
regenen op het papier
Het uitgeputte blad papier zucht
valt voor mij in slaap
Omhels mijn papier
word ook de inkt
lepeltje lepeltje samen op het schoolbankje
wachtend op iets wat ons van lesstof zou scheiden

en terwijl de dekens over mijn ogen glijden
zie ik de laatste woorden
op het krijtbord vooraan
ontstaan