Ben ik een faler die ineens aan het nerden is geslagen? Of een nerd die plotseling zal falen? Komende drie examenweken zal ik erachter komen. Aan de ene kant ben ik een zieke nerd. Maar aan de andere kant een faler. Dat heb ik de afgelopen zeven jaar wel gemerkt.
Level 1: gymnasium
Ik begon in de brugklas op het Christelijk Gymnasium Utrecht. Geef toe, een mooier begin is er niet. Ik stak mijn middelvinger op naar alle juffen, meesters en klasgenoten van mijn oude school. Ik was altijd de domste, de sloomste en de drukste geweest. Ik zou naar vmbo-t/havo moeten en had veel hulp nodig met rekenen. Ineens scoorde ik 548 punten bij de Citotoets. Ik was trots en moest en zou naar de moeilijkste school van Utrecht gaan.
Misschien valt het je op dat elke zin begint met 'ik'. Dat hoort. Want ík moest het gaan bewijzen en ík zou cum laude mijn gymnasium gaan halen. Ik zou na de eerste periode trots mijn rapport aan mijn basisschooljuf gaan laten zien want ik kon het wél.
Level twee: atheneum
Na een lastig jaar op het gymnasium werd besloten dat atheneum beter voor mij was. Dan moest ik wel naar een andere school, maar dat vond ik geen probleem. Nieuwe school, nieuwe mensen, nieuw begin. Heel erg was het niet, want ik deed nog steeds vwo. En geen vmbo-t/havo.
De tweede haalde ik makkelijk, de derde en vierde werden steeds lastiger. En toen ging het mis. In vwo-5 was de achterstand zo groot geworden dat ik bleef ik zitten. Maarja, who cares? Dan was ik ook eens de slimste van de klas. Hoopte ik.
Level laag: havo op het ROC
Helaas was het tegenovergestelde het geval. Na twee keer 5-vwo moest ik overstappen naar 4-havo. Op de vavo, het volwassenonderwijs op een ROC. Zo groot als mijn ego was toen ik op het gymnasium kwam, zo klein werd het toen ik naar dat ROC moest. Het ROC!
Gelukkig mocht ik 4 en 5 havo in één jaar doen en haalde ik goede cijfers. Ik kwam op een ROC waar iedereen blowde en spijbelen vet cool is. Maar goed, dat is mijn andere column. Ik was dus ineens een zieke nerd tussen alle prutsers. En daardoor ga ik twijfelen: ben ik nou een faler die ineens een nerd wordt en met superhoge cijfers gaat slagen? Of ben ik nu een nerd tussen alle ROC'ers maar ga ik, als het erop aankomt, misschien alsnog falen?
Bang voor de schaamte
Komende weken zal ik het gaan bepalen. Ik ben als de dood om te zakken. Nee, niet omdat ik dan nog een jaar langer moet leren en thuiswonen. Maar omdat ik me niet nog een jaar lang wil schamen als ik mensen uit groep acht of de brugklas tegenkom. Niet omdat ik mezelf dan dom voel, maar omdat ze dan kunnen denken: zie je wel, ze kan het niet....
Want ik heb juist altijd zo graag het tegendeel willen bewijzen. Daar is het nu een beetje laat voor, want zij zijn allemaal klaar met hun mbo of bezig met hun hbo. Maar toch.
Ik kan het wel!
Ik wil kunnen denken: zie je wel, ik kan het wel. Want niets is erger dan het gevoel dat ik een faler ben. En niets is leuker dan mijn havo-diploma straks meneer Linnebank kunnen laten zien. Mijn afdelingsleider op het vwo. In de hoop dat hij dan hardop zegt: "Zie je wel, Naomi, je kan het wel!"
