Vorige week ging de vlag uit in huize Vanessa. V&D kan er voorlopig weer tegenaan. Met een gerust hart kan ik weer beha's kopen in dit warenhuis, voor 50 cent naar het toilet en veel te prijzige smoothies nuttigen in de La Place met mijn moeder, terwijl we op het terras de dikke Amsterdamse duiven uitlachen. En verdwalen tussen rekken vol hippe schoolspullen.

Even hield ik mijn hart vast: foute eigenaren, te hoge huurprijzen, werknemers die salaris moesten inleveren. 'V&D gaat failliet' kopten de kranten. Maar sinds vorige week kunnen we weer opgelucht ademhalen: het warenhuis lijkt gered. Want hoe zou mijn leven eruit hebben gezien zonder dit kekke warenhuis met de even kekke Schoolcampus? Ik besef dat ik stiekem een best lange geschiedenis heb met de V&D.

Beeld je eens in: ik als klein bruggertje treedt de Schoolcampus binnen, voor de eerste keer. Dat aapje zag er nou eenmaal zó leuk uit in de junglereclame. Bij binnenkomst trotseer ik eerst de agendaberg. Uren treuzelen, piekeren, staren. De pukkelige caissière staat mij al argwanend aan te kijken. Rustig maar! Ik steel niets! En ik blijf doorgaan met treuzelen: voorkant checken, doorbladeren, zijn er stickers? Glitterstickers zijn bonuspunten. Eh? Zal ik nou wel of niet voor een stripagenda gaan?

Beeld je eens in: ik als onzekere puber. Ik bevind mij in de enorme V&D. Ik bekijk het logo nog een keer: een zwarte pakjesboom. Er heerst rust en stilte, er is bijna niemand in de winkel. Mooi zo, dan kan ik dit in alle rust uitvogelen. Ik moet namelijk mijn eerste beha gaan kopen. Zucht.
Rekken vol lingerie. Tientallen merken, in allerlei soorten en maten. Ik kijk, zoek, vind. Sleur mijn vondsten mee in de paskamer, en ik trek er een aan. Hij is mooi wit, prima, die gaat mee. Ik krijg krijg hem alleen niet van me af. Huh? Wat zijn dit voor rare sluitinkjes? Is dit normaal? Shit. Ik klooi met haakjes en oogjes. Ik trek, duw, sjor, maar niks helpt. Hoe het uiteindelijk goed is gekomen, is geheim.

Inmiddels is de V&D mijn toevluchtsoord bij grote wc-nood tijdens het winkelen, en spendeer ik mijn zuurverdiende geld er regelmatig aan veel te dure smoothies. Nee, laat de V&D please nog even blijven. Want ook al is het warenhuis niet superhip: ik heb er toch een band mee opgebouwd. Mijn jeugd ligt er nog altijd, ergens tussen de rekken vol agenda's en bh's.