Als jong meisje van zeven jaar werd ik voor het eerst geconfronteerd met suïcidale gedachten. In de loop der jaren werden deze gedachten intenser en concreter. Toen ik zo’n anderhalf jaar geleden eindelijk durfde te vertellen over wat er in mijn hoofd rondspookte, merkte ik gelijk dat zelfmoord een taboeonderwerp is.

Hoewel ik wist dat de cijfers rondom mentale ongezondheid niet al te best zijn, schrok ik toch even van het onderzoek dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) onlangs naar buiten bracht. Hieruit blijkt dat 15 procent van de jongeren tussen 12 en 18 jaar psychisch ongezond is en dat 1 op de 4 jongvolwassenen tussen de 18 en 25 jaar psychisch ongezond is. In september is het wereldwijd Wereld Suïcide Preventie Maand. Een zwaarbeladen onderwerp, waar ik graag even bij wil stilstaan. 

Openheid

Ik loop dus eigenlijk al jaren rond met de gedachte dat ik liever dood zou willen zijn. Het voelt stom dat open en bloot aan de wereld bekend te maken, maar ik denk dat dat wel belangrijk is. Alleen met deze gedachten rondlopen is namelijk slopend. De gesprekken die ik voer met vrienden, docenten en hulpverleners maken daarom echt het verschil. Ik heb enorm veel verschillende reacties gehad betreffende dit onderwerp. Reacties waar ik een berg aan schuldgevoelens van kreeg, maar ook reacties die me enorm hebben geholpen. Door die laatste categorie voelde ik me gezien en minder eenzaam. 

Lichtpuntjes 

Op de momenten dat ik het diepst in mijn depressie en suïcidaliteit zit, heb ik de neiging om me helemaal af te zonderen. Ik ga op die momenten niet naar school en open al helemaal mijn app'jes niet. Later leerde ik dat ik me hierdoor nog tien keer rotter ging voelen. Ik wil de mensen om mij heen het liefst niet belasten, terwijl zij er gewoon voor me willen zijn. Het moment dat een docent mij apart nam na de les om even te praten of het moment wanneer een vriendin met mij ging wandelen, zijn de momenten waarin het even een stukje beter ging. Het zijn de kleine dingen die me weer even een motivatieboost geven om wél door te gaan en te vechten voor een gezondere ik. Sindsdien probeer ik elke dag even stil te staan bij deze kleine dingen: mijn lichtpuntjes. Zo zie ik niet alleen de donkere kant, maar ook de sterretjes in de duisternis. 

Last

Ik voel me dus vaak een last ten opzichte van andere mensen. Het liefst loop ik de hele dag rond met een grote lach op mijn gezicht om te laten zien dat het ‘wel goed met mij gaat’. Maar als ik eerlijk ben naar anderen, en vooral ook naar mezelf, gaat het eigenlijk helemaal niet goed. Ik vind het moeilijk om hierbij stil te staan, maar het helpt wel. Doordat ik meer steun ben gaan zoeken, hoef ik niet al mijn lasten meer alleen te dragen. Toch blijft het lastig om eerlijk te zijn over mijn gevoel en gedachten. Want als ik mijn sombere ik al niet leuk vind, waarom zouden anderen die kant dan wél leuk vinden? 

Ook weet ik dat het zwaar kan zijn om te geven om een persoon met suïcidale gedachten. Het is ook een zwaar onderwerp, dat veel zorgen met zich meebrengt. Zorgen die ik andere mensen eigenlijk niet zou willen geven. Later leerde ik dat die mensen zich nog veel meer zorgen gaan maken wanneer ik me niet uitspreek. Ze luisteren namelijk liever honderd keer naar mijn verhaal, dan dat ik het in mijn hoofd laat groeien en groeien.  

Samen

Leven met suïcidale gedachten is iets wat ik niemand gun. Wat ik iedereen wél gun, is mensen in hun leven hebben zoals ik heb. Die oprecht betrokken zijn en proberen mij echt te begrijpen. Wanneer leven, overleven is, hoop ik dat je mag gaan zien dat je níet alleen bent. Je hoeft die zware rugzak niet alleen te dragen, er zijn altijd mensen die naar jou willen luisteren! 

Wil je mee leren over dit onderwerp? Check https://vraagmaar.113.nl/online-training/! Hier kan je een gratis online training volgen. 

Ben of ken jij iemand die aan suïcide denkt? Je bent niet alleen. Praten hierover kan anoniem via de chat op www.113.nl of bel gratis naar 0800-0113. (24 uur per dag bereikbaar) Wil je contact met een hulpverlener? Bel, chat, email of WhatsApp met een van de psychologen/maatschappelijke werkers van MIND korrelatie op https://mindkorrelatie.nl/. 

Lees ook
In de put door de pandemie